Our new English teacher (Dutch)

«Hoofdstuk 9»

«Holding them»

«Daphne's P.O.V.»

Ik zat met Evelynn in mijn handen naast het bed waar mijn bewusteloze dochter op lag. Ze was al de hele dag aan het slapen en we mochten haar voor geen enkele reden wakker maken. Harry zat aan de andere kant van het bed met Jayden in zijn handen, dit is de eerste keer sinds ik weet wat hij mijn meisje heeft aangedaan hem in de ogen aan kijk. "En nu?" Dat is iets wat ik me al een lange tijd af vroeg.

Katharina ligt al een week in het ziekenhuis, en hij is er elke dag. Alsof zij, ik, Louis hem zullen vergeven als hij mat lief doet? "Ik heb Alice laten zitten." Hij zei het alsof hij er spijt van had, spijt dat hij voor mijn dochter heeft gekozen in plaats van zijn nieuwe fling. "En de denkt dat zij ook terug bij jou wilt komen?" Dat bracht een grijns op zijn gezicht die ik er van af wou slaan. "Alsof ze een keus heeft?" Ik meen het, als ik nu geen baby vast hield zou ik hem verrot slaan. "Die heeft ze inderdaad, ze heeft mij, Niall, Louis. Ze heeft alles wat ze nodig heeft, en nu ook nog een waardeloze vriend." Hij keek weg, zie je wel, hij is helemaal niet zo sterkt, niet zo dapper als dat hij zich voor doet.

"Daphne, als je dit wilt horen, het spijt me okay?" Ik keek hem nieuwsgierig aan. "Ik wilde haar geen pijn aan doen, ze wist zelf ook wel dat het gewoon voor de lol was, of dat dacht ik dan. " hij heeft wel gelijk, het was Kathy's eigen domme fout om niet naar mij te luisteren en met hem het bed in te duiken. "De reden waarom ik nu voor haar heb gekozen is dat zij mijn kinderen ter wereld heeft gebracht, en die kinderen verdienen een vader." Hij was bijna aan het schreeuwen, je kon de aders op zijn voorhoofd zien. "Zorg er dan voor dat Jayden niet zo een lul als jij wordt.."

«Kathy's P.O.V.»

Dat is eigenlijk wat ik wilde horen, hij heeft niet voor mij gekozen, maar voor de kinderen. Als hij diezelfde kinderen kon krijgen met Alice dan was hij nu al weg geweest, van iemand zoals Harry heb ik dat eerlijk gezegd niet verwacht. Aan de andere kant snap ik dat hij niet met een 18 jarige wilt leven, ik ben als een blok aan zijn been.

Ik deed alsof ik aan het slapen was om het gesprek tussen mijn moeder en Harry op te vangen, iets wat niet moeilijk was aangezien ik er tussen in lag.

Hij vind me maar wanhopig, dat vind ik ook. Misschien was het beter om de kinderen aan hem en Alice af te staan? Zo hebben ze in ieder geval een toekomst. Ik opende onbewust mijn ogen en meteen werd ik aangestaard van beide kanten, Daphne keek ongerust en Harry had geen emotie op zijn gezicht, iets aan wat ik gewend was geraakt in de afgelopen paar dagen.

-niet bewerkt. Sorry dat het zo kort was. Is er toevallig een dierenarts tussen mijn lezers?-