Jay Harper

Hoofdstuk 3

        "Andrew!" hoorde ik Noah schreeuwen. Ik sprong op uit bed en liep naar de andere kamer. Noah stond met gebogen hoofd boven Andrews bed. "Jij had ons wakker moeten maken klootzak! Het was jou beurt!" Ik zuchtte. Er was niks ernstig aan de hand. "Wat heb jij de laatste tijd man?" vroeg ik. "Het lijkt wel alsof alles wat je nog doet slapen is."

Andrew kreunde en kwam overeind. "Ik weet het niet gast. Ik ben gewoon alsmaar uitgeput. Noah gaf hem een stomp. "Je bent gewoon een luibak. Kom overeind, we kunnen echt geen school missen. Ik heb echt geen zin om van school getrapt te worden." Andrew kwam uit bed en ze liepen samen richting de keuken. Ik bleef nog even staan. Wat was er met Andrew aan de hand? Hij was nooit luier dan de rest van ons geweest, zou hij iets mankeren? "Jay," schreeuwde Noah. "We hebben geen melk meer."

"Ik heb gisteren nog gehaald man." Ik liep ook naar de keuken, trok de koelkast open en haalde er een pak melk uit. "Je bent gewoon blind." Ik ging naast Andrew aan de keukentafel zitten en goot wat cornflakes en melk in een kom die nog op de tafel stond. Ik besloot de situatie met Andrew nog twee dagen aan de zien, daarna zou ik hem verplichten de huisarts te bezoeken. 

Het was vrijdag, vier dagen nadat ik Grace naar huis gebracht had en normaal gesproken zou ik er niet eens meer over nadenken. Maar er was iets aan Grace, iets wat ik maar niet uit mijn hoofd kon krijgen. Ik wilde bewijzen dat ik niet het leeghoofdige, verwende joch was, die zij beweerde dat ik was. Ik moest haar weer zien, en ik had het perfecte plan bedacht om dat waar te maken.

"Ik heb een idee jongens." zei ik opgewekt. "Jullie kennen die boarding school Westminster wel toch?"

        "Die meidenkostschool in het centrum? Ja, wat dan?" vroeg Andrew. Noah keek me scheef aan. 

"Wat nou als we daar vanavond naar binnen sluipen met een paar van de jongens? Hebben ze toch wel eens vaker gedaan?"

"Vorig jaar ja." grinnikte Noah. "Mijn broer was erbij, maar ze zijn gesnapt hè, daarna wilde niemand het risico meer nemen. De politie is er toen zelfs bijgehaald enzo."

"Maar wij kunnen dat beter." zei ik uitdagend en ik trok een wenkbrauw omhoog. "Noah, jij geeft het door aan Fredrick, Jacob, Quintin, Richard en nog wat anderen als je wilt. En Andrew, jij zorgt voor de drank, en niet weer alleen bier dit keer." Ik knipoogde en Andrew knikte. Noah sloeg me op mijn rug. "Oké vriend, dit doen we. Maar ga je ons nog vertellen waarom Westminster? Er zijn zat meidenscholen in Londen en omstreken, heeft het iets te maken met die Grace? Ik wist niet dat ze je type was."

"Ik heb geen type." zei ik alleen en ik stond op om de tafel af te ruimen. "Over vijf minuten vertrekken we."

Na de laatste les wandelde ik naar de auto en zag dat Noah daar al met een stel jongens stond. "Quintin, Jacob en Richard doen mee." grijnsde Noah toen hij me zag aanlopen. "Zeker weten man." zei Quintin. "Een kans als deze zou ik nooit laten lopen." Hij knipoogde.

"Fredrick heeft een of ander belangrijk etentje vanavond maar met zijn zessen zijn we precies genoeg."

Op dat moment kwam Andrew aanlopen met een enorme legertas. James liep hem tegemoet en hielp de zware tas naar de auto te krijgen. "Een krat bier, twee flessen vodka en nog wat raar spul. Volgens Stefan is het geweldig." Stefan was de drankdealer van school. Hij was de eerste geweest die alcohol mocht kopen en ookal werd later iedereen ook achttien, iedereen bleef het bij hem kopen. Zijn hele kamer stond meestal vol met drank dat iedereen voor een goedkoop prijsje kon overkopen. Zijn oom had een goedlopende brouwerij in het centrum. 

"Yes okay. Tot vanavond dan!" Ik knipoogde. "Elf uur bij onze loft. Donkere kleding, en minimaal één auto. We passen niet met zijn zessen in die van Noah."

"Komt helemaal goed, we nemen die van Jacob." Richard seinde naar een zwarte Mercedes die verderop op de parkeerplaats geparkeerd stond. 

Ik gaf Noah een klopje op zijn schouder en we stapte in de auto. Andrew gooide te tas achterin en volgde ons voorbeeld. "Tot vanavond jongens." zei Noah en hij knipoogde.