Jay Harper

Hoofdstuk 4

Die avond om tien over elf reden we richting Westminster. Omdat Noah en ik de enige waren die de school wisten te vinden, reed hij de andere auto samen met James en Richard. 

"Waarom moest ik nou weer achterin zitten." zeurde Quintin. 

"De voordelen van Jay's bitch zijn." grijnsde Andrew. 

Op dat moment stopte de auto een straat voor die van Westminster. "Het laatste stukje moeten we lopen, we willen niet betrapt worden." zei ik en ik stapte uit. Andrew en Quintin volgde mijn voorbeeld. Terwijl Andrew de drank uit de achterbak haalde kwam de andere auto aangereden. Noah parkeerde achter ons en de jongens stapten de auto uit. Met zijn allen liepen we richting de school.

"Wat is het plan?" vroeg Richard nieuwsgierig toen hij een blik op de school werpte. Het was een gigantisch gebouw, volledig in Gotische stijl gebouwd. Eigenlijk deed het wel een beetje denken aan Westminster Abbey, een van de bekenste gebouwen van London. 

"We klimmen een van de balkonnen op, op de eerste verdieping en vragen aan de eerste meiden die we tegen komen waar we de kamer van Grace en Diana kunnen vinden." legde ik uit.

"En we nodigen ze uit om ons te vergezellen natuurlijk." Noah knipoogde. 

"Shhh," mompelde Andrew. We waren nog maar een meter of tien verwijderd van de school. "Wie gaat er eerst?" mompelde Richard niet al te enthousiast. We keken elkaar allemaal weifelend aan. 

"Ik ga wel." mompelde Jacob en hij zette zijn voeten op de raamkozijnen van de begane grond. Vanaf die hoogte kon hij al bij de onderkant van het balkon en met een been afgezet op de muur drukte hij zichzelf met gemak omhoog. "Dit gaat me nooit lukken." fluisterde Quintin, de kleinste van ons zes. Na Jacob was Noah aan de beurt, daarna ik en tenslotte stond alleen Quintin nog beneden. "Jongens?" fluisterde hij en ik wierp een blik naar beneden. Quintin stond op de raamkozijnen maar kon niet bij het balkon. Jacob stak zijn hand uit en al gauw was ook Quintin boven. Op dat moment vloog de balkondeur met een ruk open. Twee meisjes van een jaar of twaalf stonden in hun pyjama in de deuropening. De een had haar haar opgestoken in een paar tientallen vlechtjes. Quintin lachte en gaf een knipoog naar Noah. "Nodig jij ze uit?" Noah gaf een grimas.

"Hallo dames," glimlachte Andrew. "Weten jullie misschien waar we de kamer van Diana en...-" 

"Grace." onderbrak ik hem. "Grace Bennett"

"Juist." Andrew ging verder. "Weten jullie misschien waar we de kamer van Diana en Grace Bennett kunnen vinden?"

Het meisje met de vlechtjes fluisterde iets in het oor van de ander, die giechelde. Uiteindelijk zei ze: "De kamer uit naar links, rechtdoor de trap op en de de tweede kamer aan de linkerkant." 

"Bedankt." We liepen met zijn allen richting de deur. Op het laatste moment wierp Noah nog een blik naar achteren. "We zijn hier nooit geweest." Hij knipoogde naar de meisjes. Hun gelach was nog te horen toen we de trappen opliepen. 

"Hier moet het zijn." fluisterde ik. "Wij checken wel wat andere kamers op zoek naar een paar andere meiden." zei Noah en hij trok Richard met zich mee verder de hal in. "Van onze eigen leeftijd graag," fluisterde Quintin hen grinnikend na. 

Ik klopte op de deur en een halve minuut later deed iemand hem langzaam open. Grace staarde ons gapend aan. "Uh, hallo?" stotterde ze verbaasd. "Zijn jullie hier voor Diana? Want ik betwijfel of je d'r uit bed krijgt." Andrew keek me aan. "Ik dacht dat je zei dat ze wisten dat we kwamen?" 

"Uh, het kan zo zijn dat ik Diana's nummer kwijt ben geraakt en ik het haar dus niet kon laten weten." Ik haalde mijn schouders op. Eigenlijk was ik Diana's nummer helemaal niet kwijt geraakt, ik wist gewoon niet zeker of ze het oké had gevonden dat we kwamen dus had ik maar besloten voor de verrassing te gaan. Op dat moment kwam Diana tevoorschijn vanuit de kamer. Ze keek Andrew scheef aan maar zag toen mij. "Jay? Wat doe jij nou weer hier?" Er verscheen een glimlach op haar gezicht. 

"Zin in een feestje?" antwoordde ik alleen en ik hield een krat bier omhoog. Ze haalde haar schouders op en liet ons binnen.

De kamer was van middelbare grootte en de twee bedden werden met een wit koord van elkaar gescheiden. Het was meteen duidelijk wie waar sliep. Diana's helft was een verzameling van tassen, schoenen en kleding en haar wand was beplakt met modellen uit tijdschriften. Grace' wand daarentegen werd gevuld met een grote verzameling bandposters en tekeningen. Boven het bureau hingen krantenartikelen. 

De kamer liep al gauw vol toen Noah en Richard terugkwamen. Ik gaf Noah een geirriteerde blik en hij haalde zijn schouders op. Op datzelfde moment startte de muziek.

Grace hield zich het eerste uur van het feest erg afzijdig. Ik wilde naar haar toe maar na elke stap die ik dichterbij kwam, kwam er wel iets tussen. Toen ik uiteindelijk bij het bed waar ze op gezeten had aankwam, had Andrew mijn plaats al ingenomen. 

"Grace Anna Bennet." zei ik en ik plofte naast haar op het bed. "Ik zie dat je mijn vriend Andrew heb ontmoet." Andrew keek me verdwaast aan en ik wist precies wat hij dacht. Waarom schenkt Jay aandacht aan het stille meisje aan de zijkant van het feestje? Hij had gelijk natuurlijk, maar ergens deed het toch ook pijn dat hij zo over me dacht. 

"Jay Harper," antwoordde ze zonder me aan te kijken. "Dus dit is wat jullie doen, meisjesscholen op stelten zetten? Je snapt dat de helft hier nog niet mag drinken toch?" Ik grijnsde. "Dat maakt het alleen maar leuker." Ze zuchtte en stond op. "Andrew en ik besloten net eens te gaan kijken wat Diana en die vrienden van jou aan het doen waren." Ik draaide mijn hoofd om en zag dat een aardig grote groep zich in Diana's geimproviseerde woonkamer had verzameld. Ik liep achter Grace en Andrew aan ernaartoe. 

"Zijn we dit echt aan het doen?" zuchtte een donker meisje dat languit op Diana's bed lag. "Echt wel," antwoordde Quintin. "Ik begin." Hij pakte een bierflesje uit Noah's hand, sloeg hem achterover, legde hem op de lage tafel en gaf er een draai aan. Na een tiental seconden stopte hij in de richting van het bed waar het donkere meisje nog steeds languit lag. "Serieus?" zuchtte ze en ze kwam overeind. "Er is een schoonmaakhok precies aan de overkant van de hal." lachtte Diana en ze wees naar de uitgang. 

Op dat moment zag ze dat Grace bij de groep was komen staan en ze sprong overeind. "Grace! Je komt toch wel meedoen hè?" gilde ze bijna. Grace keek een paar seconden heen en weer van de bierfles naar Diana en zuchtte. "Best," zei ze uiteindelijk en ze greep naar een halflege fles Wodka dat op de grond stond. "Maar dan heb ik wel iets sterkers nodig dan bier." Ze hield de fles omhoog en nam een grote teug.