EFSUNKÂR

HER HALİMİZE ŞÜKÜR|2|

~İstanbul ~

Oysa ben sana istanbul derdim...

M.cihat

*****

Okulun bahçesinde Oturmuş etrafı seyir ediyordu, canı sıkındı çünkü yanında hiç kimse Yoktu bütün arkadaşları başka bir yerde toplanmış 'Melisin Doğum gününde ne giysek ' teleşına kapılmışlardı.
O ise Onların gereksiz sohbetinden sıkılıp kendisini bahçeye atmıştı fakat bu kezde yanlız Olduğu İçin canı sıkılıyordu.
Etrafa baktı, ama ilgisini çekecek bişey bulamadı, burası da üzerine, üzerine gelmişti ve burda Oturmanın onun daha çok canını sıktığını fark etti, Oturduğu yerden kalkıp yürümeye başladı, dersine daha çok kalmıştı, dersi başlamadan Seymen'in yanına gitmek istedi, Biraz Onunla sohbet etmek istedi.
Aklına O gelince aptal aptal sırıtmaya başladı, Can sıkıntısının nedenini fark etmişti. Yeni güne Onu görmeden başlamıştı bu yüzdendi içinde ki sıkıntı.

Arka bahçeye geldiğinde Seymeni arkadaşlarıyla Sohbet ederken buldu, Yüzünde derin bir tebessüm Oluştu, yanına gitmek için tam hamle yapmıştı ki, Ondan önce Melisa gitmişti yanına, Uzaktan Onları seyir etti, melisanın hal hareketleri, hiç hoşuna gitmiyordu, bir Kıza yakışmayacak davranışlar sergiliyordu.
Onlara Öylece baktı,kaşlarını çatı, Ağlamamak İçin kendini zor tutu, daha fazla karşısında ki manzaraya dayanmayıp, Sınıfına dünmek İçin Arkasını dünüp seri adımlarla Okulun içine girip sınıfına ulaştı, masasına geçer geçmez gözlerinden bir kaç damla gözyaşı aktı yanaklarından aşağıya.
Tekrar, tekrar Nefret etti melisadan. Yüzünü bile görmek istemiyordu.
Zaten çok sevdiği bir arkadaşı değildi, kendini beğenmişin tekiydi, okulun en havalı kızıydı. Ama bu Onun umrunda bile değildi sadece bir şey istiyordu.; sevdiği çoçuktan Uzak durmasını.

Ders saatine az vakit kalmiştı, arkadaşları bir bir sınıfa girerken, Melisa kapının önünde belirmişti, bu Onun kaş çatmasına Neden Olmuştu, melisin yanında Seymeni da görünce Kaşları daha çok çatılmıştı.

Onlara bakmak istemiyordu ama bakmadan da edemiyordu, Seymeni ve melisayı aynı kefeye koyamıyordu, çünkü O başkaydı bam başkaydı, Melis siyah ise O beyazdı.
Peki O neydi Seymenin yanında gıri mi ?

Öylece seyir etti Onları, Seymenin Ona doğru geldiğini fark ettiğinde,kalp atışları hızlanmıştı. Gözlerini önünde ki deftere dikip, Defterle Uğraşmaya başlamıştı, içinde ki heyecanı dizginlemek için.

"Seni bu gün hiç göremedim, İyimisin merak ettim " dedi.
Başını kaldırıp Seymene baktı, sonra kaşları çatıp önünde ki deftere bakarak konuştu.
"Arka bahçeye geldim ama O ara melisle sohbet ediyordun,Rahatsız etmek istemedim " dedi.
"Aa evet, Melis dersle ilgili soru sormuştu "diyen Seymene gözlerini dikip sert bir bakış atıktan Sonra "Hocaya sorsaymış" dedi. sesi bir hayli sert çıkmıştı.
Seymen bu haline tebessüm edip "Kıskandın mı" demişti.
Seymenin gözlerine hayretle baktı, Ne diyeceğini bilmedi, Öylece kaldı biraz Sonra ise "Ne kıskanacam seni "Deyip Defteriyle Uğraşmaya devam etmişti.
Seymen ise "Öyle olsun, İyi dersler " deyip kendi sınıfına gitmişti.

O gider gitmez kendi kendine söylenemeye başlamıştı.

" yeter bee, yeter Anla işte seviyorum seni, bunu anlamak bu kadar zor mu ? "

*******
~Eskişehir~
|2020|

Yağmur yağmıştı Ve etrafı muhteşem bir koku sarmıştı, O güzel kokuyu içime çeke çeke yürümeye devam ettim, Yağmurun toprakla buluşması sonucu çıkan bu güzel koku Ne kadar huzur Verse de Sabah namazına kalkmamanın huzursuzluğunu unutturamıyordu.
Normalde her sabah Ezanla uyanırdım, Ama dün gece geç yatığım için, sabah namazına kalkamamıştım Ne yazık ki.

Markete geldiğimde, yeni gelen kulileri yerleştirmeye başlamıştım.
Okulum bitikten sonra bu markete çalışmaya başlamıştım, atamam Olana kadar da burda çalışıp Eve bir katkı sağlayacaktım.

Kolileri Boşaltma işim bitikten sonra, Kasaya geçip müşterilerle ilgilenmeye başlamıştım.
Yine yurucu bir gün beni bekliyordu. Ama çok şükür halimden memnundum.

"Her halimize şükür etmeliyiz "demişti.
tebessüm ettim.
Sonra ise "Çok şükür Allahım,çok şükür" dedim.

Hayat böyleydi, bir gün Zirvedeyken, aniden dibe vura biliyorduk, herşey birden yerle yeksan Olabiliyordu, herşeyin bittiğini sanıyoruz, Aslında her şey bitmiyor, bilakis herşey yeni başlıyor çünkü senin bitti sandığın şey sana 'İmtihan ' Oluyor.
Ve bitti deyip vazgeçersen işte O zaman gerçekten bişeyler bitter.
Ama sen O durumda "Allah büyük " dersen işte O zaman imtihanın Kolay geçer.

Babam herşeyini kaybettiğinde, Çok Özülmüştüm,çok yıpranmıştım. Hiç yaşamadığım şeyleri yaşamaya başlamıştım.
Hayatında hiç Şüfürsüz Okula gitmeyen ben servise binecek para bulamıyordum.
İşte bu kadar dibe vurmuştuk.

Sonra mı?

Sonrası "Allah Kerim " demişti babam.
"Rızkı Allah verir kızım, Yeniden bir düzen kuracağız Allah'ın izniyle " demişti.

Ve yeni bir düzen kurmaya başlamıştık,
İstanbuldan taşınıp,  Eskişehir'e yerleştik, Sıfırdan tekrar başladık hayata, babam bir kitapçı açtı ben ise Okulumu bitirip, Markette çalışmaya başlamıştım.

Ve her halimize şükür etmesini Öğrenmiştik, Halimizden Razıydık, Çünkü bu bir imtihandı. Ve biz bu imtihanı Allah'ın yardımıyla Kolay geçirmiştik.

Hocanın dediği gibi "Her halimize şükür etmeliyiz" diye.
İşte Ne zaman bir hüzün sarsa yüreğimi hocanın bu güzel sözü geliyordu aklıma Ve Huzur veriyordu. İyi geliyordu.

Ne kadar halimden memnun olsam da, içten içe yandığım bir derdim vardı elbet, Kalbimin derininde kocaman bir eksiklik vardı, içimde ki Eksiklik her geçen gün daha çok büyüyordu, birşeyler yolunda giderken O boşluk daha derin açılmaya başlıyordu.
Mutluyken bile bişeyler eksikti.
Biliyorum Sabır etmem gerek, Ama bu sabır yüreğime öyle ağır geliyordu ki.
Kaç sene geçmişti Onu görmeyeli, kaç zaman geçmişti aynı gök güzüne farklı diyarlarda bakalı.
Bir gün nasip edermiydi Rabbim, Yan yana Gök yüzüne bakmaya ? eskisi gibi yıldızlar seyir etmeye..

Seymen..

Ben Onu çok Özledim, sesini, yüzünü, gülüşünü ben Onu çok Özledim..
Biliyorum Belki hiç gelmeyecek, biliyorum belki çoktan unutmuştur beni, Ama kalp işte Konu aşk olunca umut kapısını sonuna kadar açıyor, ve Umut ediyorum Onu bir kere de olsa görmeyi öyle çok istiyorum ki..

~~~~~~
Siyah İnci
~~~~~~