Roommates with the Badboy

#71

Oef... 10 stemmen maar op het vorige deel😭
Stem aub! 🥰
____________________________

~Sofie~

Mijn mond valt open op Jacobs opmerkingen. Nooit had ik gedacht dat hij weer tegen haar zou keren. En ik ben nog zo een bitch die het allemaal geweldig vindt.

Lachend kijk ik toe hoe Hannah's knieën trillen. Hoe ze met vuur naar Jacob kijkt. De woede die ze voelt kan ik me niet voorstellen. En ergens heb ik medelijden met die meid. Ze wilt zo graag gezien worden door hem, maar hij vond haar niets meer dan een goede nacht seks.

'Hoezo kan je me nooit zien? Ik sta hier voor je klaar! Maar jij hebt geen omkijk naar mij! Alleen maar naar die hoer daar.' Zegt ze en Gamma wijst naar mij.

Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog. Mijn ogen vernauw ik en ik wil opstaan. Ik ben geen hoer! Mijn kleren zijn doods normaal. Heeft ze wel in een spiegel gekeken? Volgens mij is ze te bang dat die spiegel breekt als ze ervoor gaat staan.

Ik beweeg mijn benen al die ik over het bankje heen wil slaan. Maar een hand om mijn pols stopt me.

'Niet doen.' Hoor ik Rosa zeggen. Ik kijk weer terug maar Rosa, die me bezorgd aankijk. Ik zucht en ga weer zitten. Snel haal ik adem. Dan kijk ik weer toe hoe Hannah de grond in wordt geboord. Ik kan niet weer een gevecht beginnen.

'Hoe noemde je haar?' Zei Jacob tegen Hannah, en hij balde zijn handen in vuisten.

Waarom is hij opeens zo beschermend? Sinds wanneer doet hij zo? Het is niet dat ik hem vaak spreek, maar opkomen voor iemand doet hij niet echt. Vooral niet voor een meisje. Dus het is best verwarrend.

Mijn hart maakt een sprongetje. Ik begin te blozen als iedereen naar me kijkt. Waarom voel ik me zo? Ik heb mezelf al zo vaak gezegd dat ik niet voor Jacob mag vallen. Maar het wordt steeds moeilijker, vooral omdat hij me zoende. En daarna nog een keer! En hij heeft me gered, me weggedragen van die hel. Ik kan hem niet meer wegduwen. Want dat is niet wat hij verdient. Ookal is hij soms wel irritant.

'Ben je doof? Een hoer! Als ik had geweten dat je altijd zo was, dan zou ik nooit meer naar bed gaan met je. Je zei dat je van me hield!!'

Jacob lacht. Ik frons. Hannah huilt.

Jacob zei dat hij van Hannah hield? Klein beetje medelijden stroomt er door mijn lichaam heen, en opeens voelt het alsof ik Hannah moet troosten.

'Denk je dat ik dat meende? Dat was alleen om je in bed te krijgen. Maar ik hoef je geeneens meer. Want zo goed was je geeneens!'

De hele aula kijkt toe, alsof dit een film is. Ik irriteer me er enorm aan.

En ik dacht dat Jacob een beetje veranderd was. Dat hij misschien een beetje respect voor meiden kreeg. Een naar gevoel komt me tegemoet als ik aan gisteren denk. Betekende dat dan ook niks voor hem? Was het om mij in bed te krijgen? Maar hij zei wel dat we nog niet zo ver gingen. Dus misschien wilde hij mij helemaal niet in bed. Of hij wilt juist mijn vertrouwen winnen. Mijn hoofd zit vol met vragen, waar ik hoe dan ook een antwoord op krijg.

Ik sta op en pak een flesje water. De meiden kijken me aan van "wat je ook gaat doen, doe het niet", maar ik trek me er niks van aan.

Ik loop richting Jacob en Gamma. Ze kijken allebei mijn kant op. Ik draai het flesje water open en wil het naar Gamma uitreiken, omdat ze zo erg huilt. Misschien kalmeert ze nog wat door water te drinken.

Maar als ik het uitrijk, voel ik opeens een plas water over mijn gezicht heen. Ik knijp me ogen dicht en laat het water over mijn hele gezicht druipen. Een koude gloed komt mijn lichaam tegemoet, en ik trek mijn schouders omhoog. Mijn hoofd gooi ik naar voor. Zodat al het water op de grond druipt.