Kaderin Dörtlüsü

Ethenami Nomen

Kapısının sertçe çalmasıyla uyandı.  Daha uyku halini üzerinden atamadan "Dışarda savaş çıksa uyanmayacaksın herhalde" diyen kardeşi Alesta odaya dalmış, üstüne imparatorluk arması işlenmiş samur pelerinini ve kendisi için özel olarak yapılmış zırhını giymişti bile. 

Esneyerek uykunun ağırlığını üzerinden atmaya çalışan Yamtar hafifçe yatağında doğrulup, kardeşine ne olduğunu soran gözlerle baktı. Alesta'nın heyecanı gözlerinden okunuyordu. "Çabuk hazırlan abi sana anlatmak istediğim bir şey var ve lütfen senin için hazırlattığım giysileri giy. Kaptan köşkünde seni bekliyor olacağım." girdiği gibi hızla odayı terk edip kapıyı arkasından kapatmıştı.

Yamtar kapının yanındaki diğer yatağın üzerine bırakılmış elbiselere, durduğu yerden göz attı. Odasında bir değişiklik daha vardı. İlk başta algılayamasa da kamarasının bu sabah aydınlık olduğunu pencereden içeri güneş ışıklarının sızdığını fark etti. Bir haftadır sisler ve fırtına içinde geçen yolculuktan sonra güneşin aydınlığı huzur vericiydi. Kollarını iki yana açıp gerildiğinde göğsü köyündeki geçit vermez dağlar gibi kabarmıştı. Kendisine bir bardak su doldurup sürahideki suyu kafasına diktikten sonra bardaktaki suyu da gür siyah saçlarına döktü. Kendi yaptığı harekete kendisi kısa bir an gülüp kardeşinin bıraktığı giysileri giymek üzere ayağa kalktı ve her sabah olduğu gibi yine başını kendisi için biraz alçak olan tavana vurdu. Kafasının üstündeki ufak şişliklere her gün bir yenisi daha ekleniyordu.

   Göğsünde zarif iki metal plaka bulunan işlemeli deri bir zırh vardı. Metal plakaların üzerine, birbirine bakan iki şahin başı işlenmişti. Aynı kardeşinin zırhına benziyordu. Tek fark kardeşininkinde kurt başı işlemesi vardı. "Gösteriş budalası" dedi içinden tebessüm ederek. Son olarak zırhını kapatan iyi kalite pelerinini giydikten sonra saçlarını tek bir kalın örgü şeklinde topladı. Sırtına kadar inen kuzguni siyah saçları şehre ilk geldiğinde birçok kızın hayranlığına sebep olmuştu.

   Kaptan köşküne gitmek için güverteye çıktığında kendisini gören herkesin şaşkın bakışlarına maruz kalmıştı. Sürekli yırtık pırtık kirli bir gömlek ve deri pantolonla dolaştığı için bu elbiseler altında oldukça farklı görünüyordu. Bazı adamlar aralarında eski kandan krallar gibi diye mırıldandı. Daha önce kendisine bir yabaniymiş gibi küçümseyerek bakan gözlerde şimdi saygı ve hayranlık vardı. Sadece bir kıyafet ne kadar çok şeyi değiştirmişti. Orfelm de elbiselerin neredeyse hiç önemi yoktu ama şehirde elbiseler, dış görünüm o kadar önemliydi ki bunu yeni yeni anlamaya başlıyordu Yamtar.

   Sonunda kaptan köşküne vardığında içerde kardeşinden başka bir kişinin daha olduğunu gördü. Diğer adam oldukça yaşlıydı. Yamtar onunla ayaküstü birkaç kez sohbet ettiğinden adamı tanıyordu. Gemi ustası Falerth'di. Hellion ve Domion gemilerinin projesini ve yapımını üstlenmiş ve gemilerle ilgili her şeyi kardeşine öğretmişti. Odanın ortasındaki genişçe bir masanın yanına yaklaştırılmış sandalyelerden birinde oturuyordu. Masanın üstü bir sürü harita parçası cetveller pusulalar ve pergellerle doluydu. Kaptan köşkünün güverteye bakan penceresinden manzara oldukça hoş görünmekteydi. Denizin öfkesi dinmiş huzurla geminin yol almasına izin veriyor, hafif dalgalar geminin gövdesini, bir annenin bebeğini nazikçe sarması gibi sarıyordu. Alesta iki yüz metre kadar yanlarında ilerleyen diğer gemi Hellion’ a bakıyordu. Hellion daha küçük bir gemiydi ama oldukça hızlı olması için inşa edilmişti. Büyük fırtınalarda dalgaların şiddetini azaltmak ve Domion’ u dalgaların ilk sert etkilerinden korumak amacıyla sürekli etraflarında manevra yapıp dalgalarla adeta günlerdir savaş vermişti.

   Alesta gemi ustasına bakarak "Eserlerinle gurur duymalısın Falerth" dedi. Ardından masanın yanındaki bir diğer sandalyeye yerleşti.  Yamtar ikisi arasında bir tartışmaya denk geldiğini Alesta’nın asabi sessizliğinden anlamıştı.