Sayko Kız

5.Bölüm Bay Ergen

İkizimle hasret giderdikten sonra bizim okula kaydını aldırması için okula gittik. Onu gördüğüme ve bizimle artık yaşayabileceğine o kadar mutluydum ki anlatamam.

Okula vardık ve kayıt işlemleri için halledilmesi gereken şeyleri yaptık. Var ya zaten benimki de şans ya. Bay ergenin kardeşleri de varmış hemde yaşıt!! Umarım ikiz değillerdir. Bi tane daha ayı yavrusu çekemem.

Eve geldiğimizde bahçede oturuyorlardı. Ve ve....!!! Önlerinde benim bisikletim vardı.!! Lastikler yerinde yok, pedallar yerine bir çift terlik var. Ay sinir bozucu şeyyy!
-AA! Hay gerizekalı mal mısın?
-Bilmem daha karar vermedim!
-Birazdan ona karar vericek bir beynin olacağını düşünmüyorum gel lan burayaaaa!
Dedikten sonra çocuğun boğazına yapışmak için koşuşum bir oldu. İkizi gibi olan malda beni boğazından ayırmak için uğraşıyordu. Sonra Bi tane bacak arasına çakıp bisikletimi alıp gittim. Kardeşimde yüzüne  Bi tane çakmıştı. Bisikletimi haşat etmişlerdi. Ergenler!!
Bay Ergen acıdan geberiyordu sanırım ama kardeşi daha akıllanmamış olsa gerek arkamızdan koşa koşa geliyordu ki kardeşim ani bir hareketle arkadan dönüp onunda bacak arasına Bi tane çaktı.
-Sanırım sende istiyorsun al o zaman dedi.
Sonra koşa koşa eve kaçtık. Eve gelince nefes nefese kalsak da kıkırdayarak kuzenlerimin yanına geçtik. Onlarda:
-Noldu kız bize de anlat dedi.
-Ergen ayı benim bisikletimi mahvetnişti. Bizde onun bacağını arasına çakıp bide yüzüne geçirdik. Sonra kardeşi olan bozuntu da arkamızdan gelirken kardeşim de ona çaktı. Onlar bize yetişmeden bizde koşup kaçtık.
Nasılda zekiyiz demi yaaa dedim. Onlarda alkışladılar... Tek kuru bir alkışla zekamı kutlayamayız ama bu seferlik...

Koşa koşa yorulmuştuk.Benim kolyem hala ondaydı ve bu sinirimi bozuyordu.Ona bişi yapmasını asla ama asla istemezdim.
Çünkü babamın bana hediyesiydi.Pff onu düşünerek sinirimi bozamam. Asıl ona ikizimle ne yapabilirim onu merak ediyordum.Bide kuzenlerimle... Aslında küçük te olsa bişiler yapabilirdim. Kuzenimgil Türkiyeden bana birine küçük bir şaka yapmak için torpil adlı birşey getirmiş. Sanırım bunu bir yere atınca patlıyormuş.Bunu Ergen ayıda deneyebilirim sanırım. Bahçeye çıktım ve onlar hala oradaydı ve bizi görünce daha da sinirlenip ayağa kalktılar. Bende tatlı halime bürünüp:
-Sana yaptığımız için özürdilerim bu hediye sana dedik içinde de torpil vardı. Ama hediyeyi sandalyeye koyup:
-Sana inanacağımı mı sandın? Dedi ve içindeki torpili alıp bize doğru fırlattı. Bizde koşmaya başladık başka yere doğru.
-Bu salak nasıl anladı aaaa kaç!!

-Bir fikrim yok ama kaçmazsak patlicaakk!
Bomm! Torpil patladı ama kimseye zarar vermedi. Bende ergenin oraya dönüp:
-Bunu bize camdan bakmadığın sürece öğrenmen imkansız çünkü biz sadece orada denedik.

-Baktım zaten kafanı ve olmayan beynini zorlama!
-Bence sende gereksiz cesaretine Bir son verip son kalan çeyrek şansını zorlama! Dedim. Güzelde yapıştırdım lafı.Üstüme doğru yürüyecekti ki kardeşim mani oldu.
-Sanki kardeşim olmasa yaklaşacak salak! Dedim.

Akşamdı. Bizde erkenden uyumak ve yarın okula geç kalmamak için hızlıca eve gittik. Sabah olduğu zaman ben hızlıca hazırlandım. Kardeşim Linda da bizimle gelicekti.Misafir olarak çünkü Türkiye 'de okullar bitmiş. Bende Linda' ya okulu göstermek istedim o yüzden biraz da erken çıktık. Okula vardık ve çantalarımızı sınıfa koyup müdür yardımcısından kardeşim için izin aldık. Sonra da dolaştırmaya başladım ki bizim Bay Ergenimiz basketbol sahasının içinde beni çağırıyordu pardon anırıyordu.
-Laraaa gelir misin bir dakika?
-Pff hiç yorulamam.
-Lütfen.
-Yuh sen lütfen mi dedin.
-Evet.İnsanlar diyebiliyor ya hani
-İnsanların diyebildiğini biliyorumda ayılarda ilk kez şahit oluyorum. Neyse tamam be geliyorum dedim. Ve sahanın kapısını açmam ile üzerime foşşink diye dökülen su bir oldu.
-Yuh yukarı mekanizma mı koydunuz.
-Seni ıslatttık farkındaysan. Mekanizma ne ya! İnsana bir gıcıklık bile tattırmıyorsun dedi. Bende sırılsıklam bir şekilde dururken kardeşim de onu dövmek için ona yaklaşırken Bi anda Bi tane daha patladı. Bu sefer kardeşimin üstüne.

-Aaahh yeter ama sen görürsün! Deyip sinsice bakıp müdür yardımcısının odasına gittim. Tom Bey benim babamın arkadaşıyım. Beni de tanıyordu. Bende ona:
-Tom amca seni rahatsız etmek istemem özelliklerde bu halimle ama bir arkadaş sahanın içinde bizi bir mekanizmayla ıslattı. Sizin haberiniz var mı dedim sert ve sorgulu bir şekilde. Oysa tamam ben kulağını çekerim der gibi bakıp:
-Kaç numaralı saha?!
-A2
-Tamam deyip oraya yöneldi. Bende derin bri ohh çektim...

O görürdü. Ondan nefret ediyordum nefret!!!