Secret Twenty Two - Unknown Yesterday

2.3K 27 15
                                    

(A/N) Waah!! Ate Shan (heartruiner), dedicated sa 'yo yung Secret Twenty Two kasi first time mag-POV ni Drake dito.. Dati pa 'ko gumagawa ng chapters na guy's POV pero iba yung dito, eh.. As in nag-review pa 'ko ng stories mo kaya hopefully, maayos naman ang labas ng first time ever mag-POV ni Drake.. Special mention si Keith na nagkanda-sakit-sakit na yung mata't ulo ko sa kaka-absorb ng personality niya.. 'Di ko pa rin talaga makuha kung bakit super-attracted ako sa kanya--maliban sa ang wafu talaga ng naka-cast sa kanya.. Same with Spear.. Kaya paulit-ulit kong binabasa yung Life After You at She's The Rule Breaker.. Yung dalawang iyon din ang favorite ko, eh.. Palitan lang sila sa 1st place ko.. XDD Depende sa mood.. Anyway, bago ako mapasarap sa pagdaldal at humahaba na pala yung author's note ko.. =__= Thank you sa stories mo at sa friendliness mong sobrang nakapag-encourage sa 'king magsulat pa.. Ginawa ko nang reviewer ang stories mo.. Thank you, Ate Shan!! ^__^ ♥ ♥ GOD BLESS!!!! ♥ ♥ ♥ ♥

Secret Twenty Two

          Unknown Yesterday

 Xxxxx Drake xxxxX

*flashback*

                              "Nice work, princess." He stopped clapping his hands then flashed a wicked smile at us before looking at Knight again. "Now, return to me." Hindi ko alam kung bakit, pero nakakita 'ko ng smile kay Knight, the type of smile that screamed joy.

                    Return? Why would she 'return' to him?

                              "Knight, don't." Si Vulcan iyon. Hindi ako makagalaw. Wala akong magawa. All I could do is stare at her, hoping she wouldn't do anything stupid.

                    Wala pang ilang seconds, naglakad siya papunta do'n sa lalaki.

                    'Knight, please don't. Don't go near him. If you do, I'll... I'll die.' I kept on chanting those words in my head, wishing she'll hear me. Still, she continued walking away from me, carrying every part of me with her.

*end flashback*

                    Now that she's not with me, I feel like an empty shell. I exist without a purpose.

                              "Drake?"

                    Lahat sila nakatingin sa 'kin. Tsk. =__=

                              "Okay ka lang ba, hijo?" Tumango ako sa mom ni Amber. Naglapag ng tray ng pagkain yung maid pero wala halos pumansin.

                              "Drake, we understand." Napatingin ako ng 'di oras kay Aldrin. Heh. He understands? Give me a break. -__- "Lahat naman tayo nasasaktan. Lahat tayo walang alam."

                              "Walang alam?"

                              "Mm."

                              Huminga muna 'ko ng malalim saka nagsalita. "Not really. Sinabi na sa 'kin ni Amber dati na stalker ka niya--."

Agent in DisguiseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon