Na een tijdje kwam Misa langzaam bij, ze wreef in haar ogen en ging rechtop zitten "ow...het was maar een domme droom" mompelde ze tegen haarzelf en opende nu compleet haar ogen, ze keek om haar heen "dit is niet mijn kamer!" zei ze meteen met grote ogen en stond meteen op, ze liep naar de deur maar die zat op slot "ga je dit menen?!" mompelde ze en zuchtte. Ze keek de kamer rond en pakte wat spullen op "dit lijkt wel...de perfecte kamer voor mij, maar hoe?" mompelde ze tegen haarzelf en keek naar de muur waar allemaal soorten zwaarden en katana's etc hingen.
Buiten was steeds het geluid van zwaarden die elkaar aanraakte. Misa liep naar het raam en zag een soort oefenveld met 2 kinderen die ietsje ouders dan Misa waren tegen elkaar vechten met zwaarden. Ook waren er drie die op een bankje zaten te kijken naar de twee "een...trainingskamp? Of misschien een soort gevangenis?" mompelde ze tegen haarzelf. Op dat moment hoorde ze de deur open gaan.
Misa pakte snel een katana en richtte het op degene die binnen kwam. Er kwam een man binnen, misschien wel 60 jaar oud ofzo. "wie ben jij en wat wil je van me?!" vroeg ze meteen met lichte angst in haar stem. De man stond stil en keek haar aan "geen zorgen Misa, we willen je niks aandoen" zei de man kalm. Misa geloofde er niks van en bleef zo staan "waarom heb je me dan ontvoert?! En waarom ben ik hier???" vroeg ze en bleef de huiding aanhouden. De man glimlachte vriendelijk "noem mij maar sensei, we hebben je meegenomen omdat je bent uitgekozen om mee te vechten met ons. Je bent in onze basis" zei hij nogsteeds kalm. Misa schudde haar hoofd "vechten? Hoe bedoel je vechten?" vroeg ze mompelend.
Sensei keek naar de katana "als je de katana weg legt leg ik je alles uit" zei hij. Misa twijfelde maar legde langzaam de katana terug met nog wel haar ogen op de katana voor het geval dat, maar bleef staan waar ze stond "vertel" zei ze en bleef ver van de onbekende vreemde man vandaan. De sensei knikte "je bent in de basis die wij Daichi noemen, de kinderen die hier zijn hebben allemaal een soort speciale kracht in hun. Zo denken wij dat jij ook die speciale kracht hebt" legde sensei uit.
Misa keek hem niet begrijpend aan "dus jullie zijn waar al die geruchten over gingen? De kinderen in de rode pakken?" vroeg ze nogsteeds mompelend. Sensei schudde meteen zijn hoofd "nee, nee, dat zijn de kinderen van Shinigami, hun zijn onze vijanden" zei hij en haalde zelf even diep adem "hun hebben ook speciale krachten, maar zij vermoorden ook onschuldige mensen" zei hij.
Misa slikte lichtjes maar schudde het van haarzelf af "dus jullie zijn de zwarte die de criminelen vermoorden" mompelde ze en dacht even na "vijanden zei je? Waarom?" vroeg ze. Sensei liep naar het raam toe "vroeger werkte de Shinigami en Daichi samen, de mensen van de buiten wereld wisten ook af van ons. In die tijd had elk kind ook een kracht en er was 1 sterk wapen genaamd de Gami. Dit wapen was de sterkste van allemaal. Ook was de kracht zo sterk dat het maar bedoeld was voor een bepaald persoon" zei hij.
Misa ging op het bed zitten "hoe bedoel je te sterk?" vroeg ze. Sensei keek aar buiten "er zijn 10 kracht wapens, elk kracht wapen heeft een bepaald iemand gekozen, maar...als het wapen je niet heeft gekozen en je gaat er toch mee vechten ga je dood....de Gami is dus anders, je kunt er wel mee vechten ook al heeft de kracht je niet gekozen...het enige probleem is dat het wapen je bij elk gevecht uitput" zei hij. Misa stond meteen op "maar wat als de Gami je wel heeft gekozen?" vroeg ze. Sensei schudde lichtjes zijn hoofd "weet ik niet, maar op een dag wilde de Shinigami het wapen zelf hebben, Daichi weigerde natuurlijk. De Shinigami werden woedend en vermoorden alle 6 krijgers van de Daichi en hebben het wapen de Gami meegenomen....sindsdien zijn de Daichi en Shinigami vijanden" vertelde hij.
Misa keek hem aan "wanneer is dit gebeurt? Vorig jaar?" vroeg ze. Sensei keek meteen op "nee, tuurlijk niet, dit is honderde jaren geleden" zei hij "elke keer als we een nieuw team kinderen hebben vermoord de Shinigami die" zei hij. Misa slikte "dus...dit team gaat ook dood?" vroeg ze met grote ogen *R.I.P. me..* dacht ze zuchtend.
JE LEEST
Leafa en Gami
Azionedit een verhaal over een 'heel' normaal meisje 'Misa'. ze is haar leven een beetje zat omdat elke dag alles bijna hetzelfde was en gebeurde. op een gegeven moment gaan er roddels rond over bepaalde...assassins? Misa denkt er niet veel van tot ze wo...