Alarmımın sesiyle uyandım hava tam aydınlanmamıştı. Babam ve annem bugün okula gitmemi istemediler bu da benim lehime olduğundan kabul ettim.
Fakat sebebini söylememişlerdi. Yatağımdan kalkıp banyoma girdim ve elimi yüzümü yıkayıp tekrar yatağıma döndüm. Telefonuma gelen bildirimlere baktım. Lydia'dan mesaj vardı. Lydia,en yakın arkadaşım 6. Sınıftan beri tanıyoruz birbirimizi.
Lydia "okula gelmicek misin? Neredesin Mills?" yazmış. Ona mesaj atıp haber verdim. Okulda yalnız bırakmıştım onu ve bunu istemiyorum. Odamdan çıktım ve merdivenlerden aşağıya indim.
Annem,kahvaltıyı hazırlıyordu. Babam ise bahçede oturmuş çalışıyordu. Anneme günaydın diyip babamın yanına gittim. Ona da günaydın dedim ve "okula gidebilir miyim?" diye sordum.
Ama aldığım cevap "Hayır Millie" olmuştu. Okula gitmememde sorun yoktu ama Lydia'nın yalnız kalması beni üzüyordu.
Babama "neden okula gidemediğimi söyler misin?" diye sordum. Babam,bilgisayarından kafasını kaldırıp bana baktı. Gözlüklerini çıkardı ve konuşmaya başladı.
"Millie, işimin yoğunluğunu biliyorsun kızım ve şimdi daha büyük,mükemmel bir iş teklifi aldım. Bu teklif kariyerimi ileriye taşıyacak bir teklif bu yüzden kabul ettim. Ama bu iş İtalya da değil." bunu söylediği an suratım asılmıştı konuşmaya devam etti
"Amerika'ya taşınıyoruz. Ev işlemlerini 1 ay önce halletmiştim. Sana bunu bugün söylüyoruz çünkü vericeğin tepkiyi kestiremedik Millie. Üzgünüm tatlım ama bugün gidiyoruz." dedi.
Tepki vermedim. Verseydim sinirimi şiddet yoluyla çıkarırdım. Ağlardım ve ağlamaktan nefret ediyordum. Annemin sesini duyduğumdan düşüncelerimin içinden çıktım.
Masaya geçtik ve kahvaltıya etmeye başladık. Tabağımdakileri yemem gerekirken sadece oynuyordum. Kendimi çok boş ve umutsuz hissetmiştim.
Ben Lydia'nın okula gitmediğimde yalnız kaldığı için çözüm yolu ararken bana en büyük engeli koydular. Tek lanet olası bir gün okula gitmiyorum Lydia yalnız kalıyor. Şimdi ülkeden gidiyorum Lydia hep yalnız kalıcak.
Annem ve babam benim ne düşündüğümü umursamazca Amerika planları kuruyorlardı. Onlardan nefret ediyorum. Hiç beni düşünmüyorlar. Annem yemek yemediğimi fark edip bana döndü ve "Millie, yemeğini yemelisin yolculukta tansiyonun düşücek" dedi. Umursamadım.
Babam "Hadi ama Millie yapma. Eğer arkadaşların için üzülüyorsan onlardan vazgeç Millie, arkadaş bir yere kadar. Hayatının her anında onlarla olmayacağını sen de biliyorsun" dedi.
Masadan kalkıp odama çıktım daha fazla onları dinlemek istemiyordum. Beni onlardan çok önemseyen birisi var. Ve ondan vazgeçmemi istiyorlar bu düşüncelerinden ve onlardan nefret ediyorum. Neden beni seven ve umursayan birinden vazgeçeyim ki?
Annem ve babam beni umursayıp sevselerdi belki onlar içinde aynı şeyleri düşünürdüm.
Annem odama girip "Millie,hazırlan yarım saat sonra uçağımız var" dedi. İçimden ettiğim küfürleri dışa vuramıyorum. Derin bir nefes alıp dolabımın karşısına geçtim. Siyah tişört,siyah yüksek bel şort ve siyah Vans old skool uzun giydim.
Saçlarımı ellerimle düzeltip tekrar yatağıma oturdum. Lydia'ya ne olucaktı? Ona veda edemicektim. Her ay mektup yazsam? Her an arasam? Beni affeder miydi?.
Annem, uçağa yarım saat olduğunu söyledi. Telefonumu alıp evden koşarak çıktım ve Lydia'ya evde olup olmadığını sordum evdeydi. En azından bununla avutabilirdim kendimi.
Evlerine koşarak gidiyordum ve sonunda gelmiştim. Kapıyı açan Lydia'ydı ona çok sıkı sarıldım. Lydia "Mills, dur sanki son sarılışımızmış gibi sarılıyorsun dostum" dedi.
Öyleydi zaten.
"Benim eve tekrar dönmem gerek ama seninle konuşmam gereken bir şey var." dedim. "Endişeli görünüyorsun" dedi. Arkadan bir kız kapıya gelerek "Lydia, hâlâ gelmiyorsun. Film başladı" dedi.
Ben şaşkınlık içerisindeydim çünkü Lydia'nın benden başka,benim de ondan başka arkadaşım yoktu. Bunu hep beraber olalım diye yapmıştık. O kızın Lydia'nın kuzeni olduğunu düşünmek isterdim ama Lydia'nın kuzeni yoktu.
Lydia "Mills,bak açıklayabil-" sözünü kesip "s*ktir et" dedim ve evlerinden çıkıp kendi evime doğru hızlı adımlarla ilerledim.
İlk defa anne ve babamın umursamazlığı işe yaramıştı. Onlara, bunun için teşekkür etmeliyim. Şuan gittiğim için çok mutluyum. Ve bunun keyfini süreceğim. Yeni bir hayat ve yeni 'arkadaşlar'.
Eve geldiğimde annem ve babam beni arıyorlardı. Onlara seslendim ve biraz kızdılar. Evden çıkıp arabaya bindik ve 20 dakika içinde havaalanına gelmiştik.
Uçağa binip yerime yerleştim ve Lydia yüzünden yemediğim yemeğimi şimdi yiyordum. Yemekten sonra kulaklıklarımı takıp müzik dinlemeye başladım.
Gözlerimi kapadım,hayal kurdum.
___________________
Selamlar herkese :) Ben Raven ve Stranger'ım. Her Stranger'ın yaptığı gibi doğal olarak Fillie ve Mileven shipliyorum. Bu hikaye tamamen kurgudur, Finn ve Millie'nin gerçek hayatta ki kişiliklerini veya davranışlarını düşünerek yazmadım sadece kurgu. Kapak tasarımı bana ait her baktığımda kendimle gurur duyuyorum ŞLKSJDJWKSİCJŞPQOEJF.
Fillie ile kalın💜💕💖💓
