'Ik houd zo veel van je.' 'Ik ook van jou.' En toen drukte Link zijn lippen op die van hem.
Was hij aan het liegen of vertelde hij de waarheid? Dat was een van de vragen waar hij nog steeds geen antwoord op had.
Hij hield zo veel van Link maar toch voelde het niet goed. Maar ook weer wel. Soms werd hij zo erg gek van zijn gedachtes.
Langzaam lieten hun lippen elkaar weer los. Link zijn hele gezicht was rood. Hij zag er zo perfect uit met zijn stralende prachtige groenen ogen en zijn haar die in de war zat. Ook had ie nog een grote glimlach op zijn hoofd zitten.
De glimlacht waar Joost zoveel hield. Maar dat werd steeds ook minder..
Hij was bang om het tegen Link te zeggen. Want hij wist dat zijn grote blije glimlach verpest ging worden. En dat nog door degene waar hij het meest van hield.
Maar Joost kon het niet meer. Hoe langer hij bij hem bleef hoe verwarrend zijn gedachtes werden. En hij werd er gek van. Hij kon het niet langer..
'Link?'

JE LEEST
Thanks for the memories || A Joli Fanfic
FanfictionSoms worden de gevoelens die je voor iemand hebt minder En ook al ga je diegene breken moet je het eerlijk zeggen ~ Een Joli fanfic