Joost ging langzaam met zijn hand door de zachte haren van de jongen die naast hem lag. Link zijn armen zaten om Joost zijn middel. Zijn hoofd verborg zich bij Joost zijn nek.
De twee jongens hadden al een paar jaar een relatie. Maar soms groeide mensen uit elkaar. Soms werd je iets in je leven zat en moest je zoeken naar iets nieuw.
En dat was zo bij Joost. Het was niet dat hij opeens niet meer van Link hield ofzo. Hij hield nog steeds heel veel van de jongen naast hem die rustig zat ge slapen.
Maar hij had ruimte nodig voor zichzelf. In het leven heb je soms ruimte en tijd nodig om jezelf beter te leren kennen.
En ook al hield Joost nog zo veel om Link, had hij ruimte en tijd nodig voor zichzelf. Maar hij was bang om het de jongen te vertellen. Want diep van binnen wist hij dat hij niet alleen zichzelf pijn zou doen. Ook al wou hij het niet toegeven. Dus bleef hij maar in zijn hoofd de gedachte herhalen dat alles goed zou komen.
JE LEEST
Thanks for the memories || A Joli Fanfic
أدب الهواةSoms worden de gevoelens die je voor iemand hebt minder En ook al ga je diegene breken moet je het eerlijk zeggen ~ Een Joli fanfic
