Under Control 《kv》

chapter 11

[Zawgyi]

ေနာက္ပိုင္းဘာေတြဆက္ျဖစ္လဲ ေခါင္းထဲမက်န္ခဲ့ဘူး။ မွတ္မိတာက ညေျပာင္းလို႔ ေန႔ကူးတာေတာင္ မၿပီးဆံုးႏိုင္ေသာ သူ႔ႏွိပ္စက္မႈေတြေၾကာင့္ လူကအားမရွိေတာ့တဲ့အခါ အရာအားလံုး အေမွာင္က်သြားသည့္ေနာက္.... သတိျပန္လည္လာေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းက်ယ္ထဲ သူရွိိမေန။ ေခါင္းထဲတဆစ္ဆစ္နဲ႔ တစ္ကုိယ္လံုးလည္း ကုိက္ခဲလုိ႔။

ရွိသမၽွအားအကုန္သံုးၿပီး မတ္မတ္ထိုင္တာေတာင္ ယိုင္တိယိုင္တိုင္နဲ႔။ ထိုစဥ္ရိုးတိုးရိပ္တိပ္ မွန္ထဲ ျမင္လိုက္ရသည္က ေသြးစြန္းေသာ ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ခႏၶာတစ္ခု။ နာနာဘာဝအထင္ႏွင့္ ရင္ဘတ္ကိုအသာဖိၿပီး ဘုရားတ,မိတယ္။ တကယ္က သူေပးထားတဲ့ ကုိက္ရာအျပည့္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ပံုရိပ္သာလၽွင္။

အသည္းငယ္လြန္းေသာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္သာ က်ိန္ဆဲရင္း သူ႔ပါေရာေယာင္ၿပီး ေဒါသထြက္လာတယ္။ ဘယ့္ႏွယ့္... မွန္ကိုကုတင္ေျခရင္းမွာထားရတယ္လို႔။ ကုိယ့္မွာေတာ့ ခံလိုက္ရတာ လိပ္ျပာမလြင့္ရံုတစ္မယ္ပဲ။

အျပစ္မရွိတဲ့ မွန္ကိုသာ မ်က္ေစာင္းဖိထိုးရင္း မ်က္လံုးထဲ ဖလင္ကားတစ္ခုလို အျဖစ္အပ်က္ေတြက ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္။ ေနာက္ သူေျပာတာေတြပါ နားထဲၾကားေယာင္လာတာမွာ ၾကက္သီးထလာတယ္။

ေတြးေနရင္းပင္ သူေပးခဲ့တဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြကို အမွတ္ရလာတဲ့အခါ ေသြးေရာင္သန္းလာေသာ ပါးအို႔အို႔တစ္စံုနဲ႔ မနက္ခင္းက ေတာက္ပလ်က္။

.....

ေကာေဇာႏုႏုကူေသာ ၾကမ္းျပင္ထက္ ေျခခ်ေတာ့ ခါးရိုးတစ္ေလၽွာက္ နာက်င္မႈတို႔ စိမ့္တက္သြားတယ္။ သူေျပာသလို ကုိယ့္အျပစ္နဲ႔ကုိယ္မို႔ အျပစ္ဆိုလို႔မရ။ အက်ိဳးဆက္ေတြသာ အံႀကိတ္ခံရင္း အေကာင္းတိုင္းရွိေနေသးတဲ့ သူ႔အက်ႌကိုေကာက္စြတ္ၿပီး ထိုလူသားကို ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ဖို႔ အခန္းထဲကထြက္လာခဲ့တယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ခံႏိုင္ရည္ကိုေတာ့ တကယ္ ေလးစားမိတာပါ။ ဒီေလာက္ပင္ပန္းထားတာေတာင္ အိပ္ယာထဲမေနဘူး။ မိုးလင္းဖို႔လည္း လိုေသးတာကို....။