BİTMEYEN HASRET

VAZGEÇİLMEZLER LİSTEM

Tam 2 yıl...
    Tam 2 yıl olmuştu sen gideli Amazonum. Dile kolay 2 yıl. Ama ben neler yaşadım o 2 yılda bir bilsen. Önce şunu söyliyim kıskanma boşuna çünkü hala sana aşığım. Kimseye aşık olamadım. Hayır anlamıyorum giderken kalbimi demi götürdün be Amazon. Yaşayan ölü gibiyim. Ölüm, ölü lafı açılmışken hani biz hep diyodukya bizi ölüm bile ayıramayacak diye ...
      Ama bak ayırdı işte . Hani hiç bırakmazdık biz birbirimizi . Hani hayal kuruyoduk biz daha torun sevip öyle ölcez diye...
      Niye gittinki sen şimdi. Sen bir kere öldün kurtuldun ama bak bana ben yokluğunda her gün ölüyorum. Nolur geri gell, noluuur.
      Haykırarak ağlıyodum . Onunla aramızda bu kara toprak varken konuşmak hiç hoşuma gitmiyordu. Yeşil gözlerine bakmadan konuşuyodum bikere. Bu bile yeteri kadar rahatsız ediciydi benim için.
     Geçen 2 yıla rağmen alışamamıştım onsuzluğa. Ev değiştirdim, şehir değiştirdim,ülke bile değiştirdim ama olmadı. Bitmedi ... bitmiyor... bitmeyecek... Ona olan hasretim , aşkım ,saygım, sevgim ,hayranlığım.
        Keşke o uçakta ben olsaydım. Ben ölseydim onun yerine ama olmadı. O öldü ben değil. Ama bugün bu ayrılığa , bitmeyen hasrete bir son vereceğim.
         Elime aldığım jileti bileklerime yaklaştırıp hafifçe bastırmaya başladım. Bu bana acıdan çok zevk ve mutluluk veriyor, acılarımı hafifletiyordu. Her attığım çizik , her açtığım yara ona bir adım daha yaklaşmamı sağlıyor ve bu düşünce beni sevinçten havalara uçuruyordu.
          En son koluma kocaman Y❤B yaptım. Sonra jileti bir kenara fırlattım ve mezar taşına yaslanıp beklemeye başladım.
         B:Az kaldı sevgilim. Artık kavuşacağız. Bunu 2 yıl önce yapmalıydım . Ama olsun bak şimdi kavuşacağız. Koluma baktığımda deli gibi kanıyordu. Sanırım damarlardan birini koparmıştım. Boşveeer dedim kendi kendime ve ölümümü beklerken kulaklığı kulağıma taktım ve müzik dinlemeye başladım. Evet belki deli diyceksiniz ama ...
         Deliyim. Yaprağın delisi.
Şarkı başlarken gözlerim kapanıyordu.
Kaç zaman oldu ben hala gittiğine inanmadım
Unutmam imkansız döneceğin güne hazırlandım
Bir yas bahçesi içi anılar soluk çiçekler
Bakıp büyütmesem hergün elbet ölüp gidecekler
Zaman dondu sanki herşey sıradandı
İyiyim dedim herkese ağlamam zaman aldı
Birkaç eşyan vardı bende öylece kaldı
Yoktun artık yanımda anlamam zaman aldı
AĞLAMAM ZAMAN ALDI.
Bir eski zaman kadınının mektubundaki zarafet
Tutsak bir şairin göz pınarlarındaki hasret
O kadar kırılgan içimdeki çocuk sana inanan
O kadar naifki hala gittiğini anlayamayan
Zaman dondu sanki herşey sıradandı
İyiyim dedim herkese ağlamam zaman aldı
Birkaç eşyan vardı bende öylece kaldı
Yoktun artık yanımda anlamam zaman aldı
  AĞLAMAM ZAMAN ALDI..
En son hatırladığım bu sözlerdi gerisi yok.

    D:Acele edin ,acele edin. Çok sarsmayın hastayı . Birisi Yaprak hanımı bulsun acill.
   H:Tabi doktor bey.
Hemşire kapısında Yaprak Ayvaz yazan kapıyı açtı.
Ve onu hemen hastanın yanına götürdü. Bu hasta ayrıca kariyerinde nam salmış bir beyin cerrahıydı da
Barış Ozansoy.
     Şimdi ise hayatı Yaprak Ayvazın ellerindeydi. Gerçi hep onun ellerindeydi ama genç kadın olanlardan habersiz boş boş bakıyordu.
     Ama bir doktor olarak hastasını iyileştirmeli ve belliki sonradan bir piskyatriste (nasıl yazılıyo bu amk)yönlendirmeliydi.
       Hasta ameliyathaneye alınırken hemşire hastanın cebinden düşen kağıdı aldı. Belki içinde bir yakınının numarası vardır diye bir ümitle kağıdı açtı ve gördüğü şeyle şoka uğradı.
        
          VAZGEÇİLMEZLER LİSTEM
 
     1-YAPRAK AYVAZ
      2-YAPRAK AYVAZA OLAN AŞKIN
      3-YAPRAK AYVAZA OLAN HASRETİN
      4-YAPRAK AYVAZLA GEÇİRDİĞİN HER AN
       5-YAPRAK AYVAZLA İLGİLİ OLAN HERŞEY

     Hemşirenin şaşkınlıktan ağzı 2 karış açılmış etrafa anlaşılmaz bakışlar atıyordu. Acaba bu Yaprak Ayvaz ,listedeki Yaprak Ayvaz mıydı?