gdzie Jeongguk codziennie dzwoni na numer pomocy młodzieży i dzieci
lub
gdzie Taehyung codziennie odbiera kilka telefonów od młodzieży potrzebującej pomocy, w tym pewnego, uroczego chłopaka
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
—"The me that was sad The me that was hurting It'sanevenmorebeautiful"
Taehyung spojrzał na mały ekran telefonu. Połączenie 128 od tego samego numeru. Uśmiechnął się lekko i odebrał.
-Halo?
-Ja... Chciałbym cię posłuchać, wiesz...? - można było usłyszeć, że głos młodszego był lekko niepewny. Bywały już takie połączenia, wtedy blondyn zaczynał opowiadać jakieś historię ze swojego życia. Tym razem nie było inaczej. W słuchawce rozbrzmiał cichy śmiech i lekkie ciąganie nosem. Zapewne przeziębienie, spowodowane dość nagłym spadkiem temperatury, a pracownik wywnioskował z dźwięków, że chłopak znajduje się na dworze. Gdyby tylko to było prawdą...
-W jakim miejscu teraz jesteś, Jungkook? - mruknął niepewnie, patrząc na zegarek. Zostało mu jeszcze kilka godzin do zakończenia pracy.
-Na moście - głos młodszego był jakby... Zawstydzony i niepewny. Starszy miał już coś powiedzieć, jednak...
Połączenie zostało zakończone 21:43
Taehyung posmutniał.
-*- Mało osób to czyta i się zastanawiam czy czekać, czy usuwać
