Αλεξάνδρα «Αχιλλέα πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ»
Αχιλλέας «Πάμε αλλά το παιδί;»
Francesco «Ποιο παιδί;!»
Giovanni «Ο γιος σου»
Francesco «Τι λες πατέρα!Έχω γιο;»
Giovanni «Ναι παιδί μου»
Francesco «Και γιατί δεν ξέρω τίποτα;»
Μόνικα «Προφανώς ξέρουμε τον λόγο»
Francesco «Που είναι τώρα;»
Giovanni «Μέσα στο δωμάτιο σου»
ΔΩΜΆΤΙΟ ΜΙΚΡΟΎ
Francesco «Γεια σου μικρέ»
Francesco «Εγώ είμαι ο μπαμπάς σου»
Μικρός «Μπά μπά;»
Francesco «Ναι αγόρι μου»
Αλεξάνδρα «Τώρα πρέπει να τον πάρω.Να σας αδειάσουμε την γωνιά»
Francesco «Πως μπόρεσες;»
Αλεξάνδρα «Εσύ τολμάς και με ρωτάς κάτι τέτοιο;»
Francesco «Σε ρώτησα κάτι!»
Τώρα πραγματικά είχε νευριάσει πολύ και της κρατούσε σφικτά το χέρι.
Αλεξάνδρα «Άσε με με πονάς!»
Francesco «Και εμένα με πονάει αυτό που έκανες»
Αλεξάνδρα «Μπροστά σε αυτό που αντίκρισα δεν χωρούσαν επιλογές»
Francesco «Μπορούσες να με αφήσεις να σου εξηγήσω.Γιατί μου το έκανες αυτό;!»
Αλεξάνδρα «Τώρα πια δεν χρειάζεται να μου δώσεις εξηγήσεις έχουν όλα πάρει το δρόμο τους»
Francesco «Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα όλα τώρα ξεκινάνε»
Αλεξάνδρα «Τι εννοείς;» είπε τρομοκρατημένη.
Francesco «Έχω κάθε δικαίωμα να σου στερήσω το παιδί και σαν πατέρας του μπορώ να το κάνω»
Αλεξάνδρα «Τι;!»
Francesco «Αυτό που ακούς!»
Αλεξάνδρα «Δεν έχεις κανένα δικαίωμα!»
Francesco «Έτσι λες.Έχεις 24 ώρες να αποφασίσεις αν θες να έρθεις μαζί με εμένα και τον γιο μας στην Ρώμη ή δεν το ξανά βλέπεις ποτέ ξανά στην ζωή σου»
Αλεξάνδρα «Αυτό δεν γίνεται!»
Giovanni «Francesco μην το κάνεις αυτό είναι η μάνα του»
