Dimmetrio University

Chapter 1

SAMANTHA

Nandito ako ngayon sa bahay at nag iimpake na ako ng gamit ko kasi sabi ni daddy ngayong senior high school ako ay hindi ako sa manila mag aaral.

"Daddy ano nga po ulit ang pangalan ng school na papasulan ko "Dimension University?" naguguluhan kong tanong kay daddy.

Narinig kong medyo bumungisngis si daddy sa sinabi ko.

"Dimmetrio University" pag tatama sakin ni daddy.

Oo aaminin ko na spoiled na spoiled ako ni daddy at mommy nag iisang anak lang kasi ako eh.

Sobrang yaman namin dahil sa pag sisikap at pag titiyaga nila mommy at daddy kaya ganito ang buhay namin ngayon.

"That's a prestigious school" pag sunod na sabi sakin ni daddy.

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi ni daddy.

"Baka naman maubos yung pera natin don daddy ah" pagsasabi ko kay daddy na may mapag alalang boses.

"Hindi yan... Ipapasok kitang scholar dun at you need to hide your identity" pag sambit ulit ni daddy

Medyo naguluhan ako dun... bakit ko naman itatago yung pag katao ko!?

"Why?" naguguluminhalang tanong ko kay daddy.

"Basta sasabihin ko yun sa iyo pag dating natin dun" ani Daddy

Hindi na ako nag pumilit pa kasi kilalang-kilala ko na si daddy pag sinabi niya ang isang bagay sigurado ako seryoso siya.

Kaya daw ako pinag impake ni daddy ay may mga dorm daw doon at mag iistay daw ako doon kasi malayo ang school na yun dito sa Manila.

Maaga palang ay umalis na kami nila daddy at mommy.

Natulog nalang muna ako sa kotse ni daddy.

Nang magising ako ay nakita ko lang ang napakaraming puno sa paligid parang naliligaw ata kami at nag tanong kaagad ako kay daddy at mommy.

"Dad, Mom hindi ba tayo naliligaw kasi panay puno lang yun nandito oh! Pano mag kakaroon dito ng university?" pagtatanong ko sa kanila.

"Hindi anak actually malapit na nga tayo maka-rating sa school mo eh"  pag sagot ni mommy sa tanong ko.

At dahil doon lalo tuloy ako na excite ako na may halong kinakabahan kasi ba naman panay puno dito parang gubat na nga toh eh tagong tago talaga.

"Nandito na tayo" pambasag ni daddy sa katahimikan sa kotse.

Pero ang nakikita ko lamang ay isang parang pabilog ang area at panay patay na dahon ang lupa.

Napatawa na lang ako kay daddy kasi iniisip kong baliw na siya na kung may nakikita silang di ko nakikita.

"Daddy are you serious!? Wala naman kahit ano dito eh! Panay patay na dahon lang naman" pag rereklamo ko.

May binanggit si daddy sa di ko alam ang language non' minsan nalang talaga mapapaisip ako na baka nababaliw sila daddy.

"Daddy ano ba yang sinasa----" naputol ang sasabihin ko kasi biglang may lumitaw na hagdan ang ganda niya at paakyat ito ng langit.

Nanlaki ang mga mata ko sa ganda nito at pa spiral siya. Nag hahalong na aamaze, halong excitement pero mas lamang ang takot.

"Anak I think it's the right time para malaman mo" sabi sakin' ni mommy.