Bloody Night

Το κυνηγητό (Κεφ. 2 Παρτ 3)

Ξεχήθηκε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, της πόλης του έρωτα για τα ελληνικά δεδομένα, ψάχνωντας ένα μέρος να μείνει, καθώς και μια θέση εργασίας, θα ήταν χρήσιμη. Φάνηκε ότι θα του έπερνε ένα μικρό χρονικό διάστημα να προσελκύσει την Σοφία και ήθελε να φαίνεται φυσιολογικός στα μάτια της. Άφησε το αμάξι σε ένα χώρο στάθμευσης κοντά στην Μοναστηρίου και έκοβε βόλτες έξω από τα μαγαζιά να βρει μια ταμπέλα «Ζητείται υπάλληλος». Περπάτησε όλη την Εγνατία Οδό, από το ύψος του Σιδηροδρομικού Σταθμού έως την Καμάρα. Δεν βρήκε τίποτα. Έτσι το έκοψε για τους εμπορικούς δρόμους της πόλης. Τσιμισκή και Μητροπόλεως είχαν σειρά. Περπάτησε κατά μήκος της Τσιμισκή, πόσο του θύμιζε την γενέτειρα του, την Αθήνα. Πολλά μαγαζιά, κόσμος να τρέχει πανικόβλητος. Ήταν περίοδος εκπτώσεων.

Φτάνοντας κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους, είδε με την άκρη του ματιού του μια αγγελία σε ένα μεσιτικό γραφείο. «Ζητείται υπάλληλος γραφείου», έγραφε το χαρτί.

«Να΄τη η ευκαιρία μου» μονολόγησε και μπήκε στο εσωτερικό του γραφείου. Ήταν καλή η θέση και εύκολος τρόπος να βρίσκει τα θύματα του. Νεαρές φοιτήτριες θα έρχονταν να νοικιάσουν τα φοιτητικά τους σπίτια, περιμένωντας ενθουσιωδώς την νέα τους ζωή γεμάτη ξέφρενα γλέντια, αν εφταναν έως εκεί βέβεια, καθώς κάποιος είχε άλλα σχέδια για την ζωή τους.

Στο γραφείο στην υποδοχή, καθόταν μια νεαρή γυναίκα, μετρίου αναστήματος. Οι μπούκλες της έπεφταν ελαφρά στον ώμο.
«Καλημέρα σας. Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;» είπε με ευγενικό τόνο στην φωνή της.
«Καλημέρα ήρθα για την θέση εργασίας που προσφέρετε και να βρω και ένα σπιτάκι επί την ευκαιρία.»
«Μισό λεπτό να ενημερώσω για να περάσετε μέσα στο γραφείο στη Διευθύντρια.»
Ο Γιάννης έγειρε στο πάσο προς το μέρος της.
«Δεν χρειάζεται να μου μιλάς στον πληθυντικό. Δεν είμαι δα και τόσο μεγάλος και εξάλλου σελίγο θα είμαστε συνάδελφοι και ίσως όχι μόνο» της είπε κλείνοντας της το μάτι.

Η κοπέλα κοκκίνησε και κάλεσε στη συνέχεια το αφεντικό της, προσπαθώντας να καλύψει το πρόσωπο της που είχε πάρει φωτιά από ντροπή.
«Περάστε..Πέρασε μέσα δηλαδή..Πως είπαμε το όνομα σου;»
«Γιώργος χάρηκα» της είπε και έτεινε το χέρι. Φυσικά και θα έδεινε άλλη ταυτότητα.
«Αλίκη» του ανταπέδωσε και αντάλλαξαν μια χειραψία, και έφυγε για το γραφείο της Διευθύντριας.
«Πολύ καλό.» σκέφτηκε, χωρίς να είναι καλό σημάδι αυτό για την κοπέλα.