Kutu Bebek

1- Ezik

Başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz :)
Satır içi yorum yaparsanız çok mutlu olurum. İyi okumalar.

Yorgun, makyajsız yüzünü saklayarak yürürdü. Saçlarını hep ensesinde topuz yapar, sık sık dizinin hizasındaki siyah eteğini ve çok sevdiği yeşil bluzunu giyerdi. Mesela en büyük hayali mimar olmaktı ama şartların onu bankacı yaptığı düz bir hayatı vardı. Ailesinin, "Durumumuz yok gönderemeyiz." dediği ve akrabalarından destek alarak gittiği, derslerine çalışarak kalmadan mezun olduğu bir üniversite hayatı olmuştu. Lise ve önceki eğitim hayatıysa onda asıl değişime sebep olmuştu, cıvıl cıvıl gülen yüzü gitmişti. Çok arkadaşı olmamıştı, okuldan sonra onlarla vakit geçirememişti. Zorbalık gördüğü yanlız bir lise dönemi yaşamıştı.
Tanışamadığı insanları tanımıştı.

Bazen hep düşünürdü, "Daha güzel olsam kesin zengin birini bulup evlendirdim. Kim beğensin beni? Kendimi kurtarmak zorundayım." Ailesinin yanından taşınmıştı, büyükşehirde küçük bir evde kirada kalıyordu. Yetmezmiş gibi ailesine destek olacak diye aldığı paranın bir kısmını da ailesine gönderiyordu.

Lisede güvenini de özgüvenini de kaybetmişti. Utanır, sıkılır, insan içinde kendini gösteremezdi. Zaten kimse de onu merak etmezdi. "Ben de burdayım." demeye korkardı. O, hayata dair umudunu kaybetmemişti ama sanki hayat artık "Kaybet." diyordu.

Yine o gece, evinde akşam yemeğini yanlız yiyordu. Değişik bir şey yapmak istedi. O günün yorgunluğunu da unuttu, yarın sabah uyanacağını da. Dolabını açtığında neden hiç kendine özel günlerde giyecek bir şey almadığını düşündü. Hiç özel günü olmadığı için olabilirdi..

Bu sefer bir farklılık yaptı, dizinin birkaç parmak üstünde krem eteğini giydi. Gözü yeşil bluzundeydi, kafasını çevirdi, kırmızı askılısını aldı.

Kiloluydu. Etek giymekten korkardı. Çalıştığı bankaya giderken giymek zorunda olmasaydı, dünya üzerindeki bütün etekleri yakabilirdi. Bacaklarından ve kollarından utanırdı. Büyük göğüslerini belli etmeyecek şeyler giyerdi.

Doğrusu, neden bu kadar silik olmak zorundaydı ki.

Arabasına atladı, düşünmeden sürdü. Barların olduğu bir sokağa girdiğinde gözlerine sadece bir mekan takılmıştı. İçeride yüksek sesli popüler bir şarkı çalmıyordu. Renk geçişli ışıkları yoktu, eğlenip dans eden gençler yoktu. Kapıdan girdiğinde masalarda ayakta durup salınan insanları gördü. Barmene yakın bir bar taburesine oturdu. Değişik bir şeyler denemek istiyordu. Cesaretini sınadı. Kanına hızlı karışacağını düşündüğü bir kokteyl söyledi. Biraz başı dönse ne olurdu ki. Arka fonda hızlı olmayan, yavaş sayılmayan bir şarkı vardı. Barmen kokteylini verirken bu çekingen hanıma gülerek baktı. Dudağının tek tarafı kıvrılırken gözleri dalga geçermiş gibi süzüyordu.

Sinirlendi. Kokteylini yavaş yavaş yudumlarken bir anda hızlı hızlı içmeye başladı. İnsanlar ona bakıyor muydu, ona mı öyle geliyordu bilmiyordu. Başının hafif dönmesiyle birlikte ayağa kalktı. Barmene sert bir bakış attı, ödedi ve mekanı hızlı adımlarla terk etti.

Bu sefer gözleri renkli ışıkları dönüp duran, gürültülü müzikler çalan ve gençlerle dolu bir barda durdu. Gözleri öfkeyle bakıyordu ve düşünmeden bara girdi. İçki söyledi, fondip yaptı. Bir daha söyledi. Bir daha, bir daha ve bir daha..
Saçındaki topuzu sabit tutan kelebek tokayı saçından çekip bir kenara fırlattı. Ön iki düğmesini açıp bluzunu salaş hale getirirken ayağa kalktı. Gençlerin arasına karıştı ve çılgınlar gibi dans etti.

Başının da dönmesiyle kendini daha genç daha cesur hissetti.

Ve bir an durdu. "Ben napıyorum?" diye sordu kendine. Yarın sabah işe gidecek, ailesine para gönderecek, kendine akşam yemeği hazırlayacak.. Hayatını nasıl böyle rutin devam ettirebilmiş ki! Bardan çıkarken yarın sabah işe gidecek olduğunu kendine hatırlatıp duruyordu. Gözlerini odaklamaya çalışıyordu çünkü başı deli gibi dönüyordu. Arabasını park ettiği yere yaklaştığını hissetti. Gözlerini arabalarda gezdirirken kendininkini gördüğünü sandı.

Yaklaştığı araba onunki değildi ama aynı modeldi, rengi aynıydı. Kapısını açmaya çalıştı, hatta biraz zorladı. O sırada bağırışlar yükseldi.

"Heey, napıyorsun salak kadın!" Kafasını kaldırdı ve ona doğru gelen iki genç adama baktı.

"Çok afedersiniz, arabama binmeye çalışıyorum. Ayrıca bana salak demeniz hiç hoş değil."

Araba sahibi gencin yanındaki gülmeye başladı.

"Teyze defol git." Teyze mi? Daha 24 yaşındaydı oysa.. Hatta yaşıt bile olabilirler..

Yanına güvenlik olduğunu tahmin ettiği bir adam geldi. Sonrası çok hızlı gelişti. Onu evsiz ve hırsız sanmaları, kolundan tutup çekiştirilerek sokağın dışına atılması...

Başının dönmesi yavaş yavaş geçiyordu. Gözleri dolmaya başladı. Arabasını buldu, bindi. Kendini tutamadı ve ağlamaya başladı. Evine sürmeye başlamadan önce, arabasında dakikalarca ağladığını hatırlıyordu. Neden daha farklı şartlarda bir hayata sahip değildi ki! Neden bu kadar ezilmek zorundaydı, neden bu kadar çirkin olmak zorundaydı!

Arabasını evine doğru sürdü, sürdü.. Ne olduysa o yolda oldu. Dağ yoluna yakın, bir virajda alkol etkisini tekrar göstermesiyle kaza yapacağı kaçınılmazdı. Arabası uçurumdan yuvarlanırken öleceğinden emindi. Hatta o kadar emindi ki ölmediğinde heyecanlandı, korktu. Arabasının arkasından duman geliyordu, kısa süre içinde küçük bir ateş gözüktü. Korkusu gitgide artarken kemerini çıkardı, kapısını zorladıysa da araba düz durmadığı için açamadı. yan koltuğa uzandı, kapıyı açtı. Kendini kapıdan dışarı atmaya çalışıyordu ama bedeni arabaya sıkışıyordu daha da. Zorla attı kendini, zorladı, süründü uçurumdan nasıl ölmediğini sorgularken. Çok geçmeden arabası patladı, alevler yükseldi. Ağlıyordu, ağlaması şiddetlendi.

Artık tamamdı, ölecekti. Burdan dönüş olamazdı.

O sırada karanlıkta bir gölge daha belirdi. Bu dağ yolunda etrafı aydınlatan tek ışık ayın ışığıydı. Etrafta araba yoktu. O zaman bu gölge nereden çıkmıştı? Arabasından gelen duman, biraz alkolün etkisi, gölgenin sebebi olduğunu düşündüğü yırtıcı hayvanın korkusuyla orada bayıldı.

Merhaba :) Okuyorsanız vote verirseniz çok sevinirim. Yorum da yaparsanız kendimi geliştirmeme yardımı olacaktır :)