When Things Are Right

Simula

"Hi,mom!" Bati ko sa mommy ko sa kabilang linya.

"Oh, ikaw pala anak!" Ramdam na ramdam ko ang ka-gayakan ni mommy sa kabilang linya.

"Yes. Miss na miss na po kita, my" May halong lungkot sa tono ng boses ko.

Naiiyak ako. Oo. Sobra. Miss na miss ko na ang mommy ko. Mahigit kumulang limang taon na rin kaming hindi nagkita, nangungulila ako sa aruga ng isang ina, nangungulila ako sakanya, sa pagmamahal nyang alam kong matagal pa bago ko iyon maibalik muli.

"Sinasabi ko nga sayo na bumisita ka ulit dito!" Nanghihinayang ang tono niya.

Tumango ako.

"Bibisita ako dyan, mommy. Siguro hindi pa muna ngayon, alam mo na,hindi naman magagalit si daddy pero walang mag-aalaga sa kanya kong aalis ako" Tumatawa pako para hindi maipakita na totoong malapit na malapit na akong umiyak.

Minsan nagtatawagan kami ni mommy sa phone. Minsan naman nag s-skype kami. Ang layo ng agwat namin ni mommy sa isat-isa ngunit sapat yun para sabihin ko sa daddy ko na bilib ako sa kanya. Inalagaan nya ako at pinuna ang pagkukulang na binigay ni mommy sa akin.

My daddy is so very brave.

"I missed you so much anak. You have to comeback here as soon as possible, cause i miss you so much" Alam ko na na-iiyak na sa amin. Palagi sya ganito.

I smiled.

I smiled weakly.

"Mom, if you really thinking na mas pinili ko sa daddy kesa sa iyo. No, i love you both,hope you understand" humikbi ako, at alam ko naririnig na iyon ni mommy.

10 years ago, naghiwalay ang mga magulang ko,parang nawasak ang masayang mundo ng pamilya ko ng naghiwalay ang dalawa kasi nalaman ni daddy na may iba pa lang pamilya si mommy. I felt angry on mom, Why she do that!? Now, I have to chose from one of them,imbes na sa kanila mapunta ang problemang paghihiwalay nila parang napunta sa akin ang responsibilidad. Pwede bang wag na lang pumili? But then, nalaman ko na may anak na pala si mommy, I suddenly realize,kung pipiliin ko si mommy, maraming mag-aalaga sa kanya. But if i wouldn't chose dad, who would take care of him?

Doon ko mas na realize ang buhay, The life is unfair! Nothing fair! Ang unfair kasi wala akong mommy, habang yung mga step sisters ko may mommy at daddy sila.

I wish i could have their mommy too! My mommy!

"Anak, i really realize that you really love your dad more than me, You chose your dad over me e. "

Paulit-ulit namin itong pinag-uusapan,para kaming sirang plaka, pabalik-balik.

I wish i could have them both!

"Mommy, pareho ko kayong love ni daddy. I love you!" Maligaya kong bati sa mommy kong alam ko na ang iniisip.

"I love you too, anak. You will always be my girl!" I smiled.

Yes mom. I will always be your girl. Your little girl.

"Of course" Humalakhak ako ng mahina.

"Kumusta na pala kayo dyan?" Tanong nya.

"Were okay. Kayo po?" kumunot ang noo ko.

"Okay lang din" Alam ko naka-smile si mommy Even though i don't see her in front of me, i can still feel it.

"Mommy, paglutuan mo naman ako ng sinigang oh! Yung sobrang paborito ko, I miss it na kasi..." Narinig kong sabi ng isa sa dalawa kong kapatid na babae sa kabilang linya. His tone was so sweet at alam kong mapapa-oo nya si mommy!

"Ughm... Kelly, lets talk again next time may gagawin pa ako e." Biglang pinatay ni mommy ang linya.

I suddenly felt sad, sana din mommy, mapaglutuan mo rin ako ng masarap na sinigang someday! Ugh!

Habang sa malalim na pagmumuni-muni, biglaang may kumatok sa aking pintuan.

Tumayo agad ako upang buksan ito!

"Anak, are you done buying your things para sa palalapit na pasukan." Nagtaas sya ng kilay sa akin.

There! My dad is standing behind my door asking me if nabili ko na ba yung kaylangan. Dad is really my hero. He saved me everytime when i'm in trouble, thats enough to prove that he will do all to make me okay. Mahal na mahal ko si daddy, mahal na mahal. Pagmamahal na alam kong di kaya ibigay ni mommy sa akin. Pagmamahal na hinihingi ko kay mommy pero pilit parin iminumungkahi sa akin na, may iba syang pamilya at mas importante ito sa kanya.

I suddenly smiled.

Umiling ako "Hindi pa dad e. I'm planning na next day na siguro"

"Well... Just tell me okay?" nagtaas sya ng kilay sa akin.

"I will dad. I love you!" I hugged him so tight as i could, he hugged me back too.

"I will always love you,my princess..." My heart melt.

Ugh! Dad, your always making my tears fall.