Ποτέ μην εμπιστεύεσαι κανένα ...!!

Κεφαλαιο 3

  Ν- Μααα ..., λέω έκπληκτη
Κ- Ναι; Τι; Ρωτάει οκο απορία
Ν- Δεν στο έδειξαν τα κορίτσια ;; Ρωτάω ξάφνιασμενη.
Κ- Τα κορίτσια πας καλά ;; Αυτές το μόνο που μου έδειξαν είναι οι τρύπες τους και οι φωτογραφίες με τα πετυχημένα μαλλιά τους .

Μου λέει αυτά κι στο τέλος γελάμε παρέα . Εκείνη την ώρα όμως ακούγονται οι αράχνες να φωνάζουν τον Κωνσταντίνο . Εγώ εκείνη την ώρα σκύβω κάτω το κεφάλι μου και το χαμόγελο σβήστηκε προς το πριν από το πρόσωπο μου . Τότε ο Κωνσταντίνος με πιάνει από το πιγούνι και μου  το σηκώνει ψηλά λέγοντας μου :

Κ-Πως γίνεται ακόμα και έτσι να είσαι πανέμορφη ;; Μου λέει με μια γλυκιά και ήρεμη φωνή .

Εγώ δεν απάντησα τίποτα ούτε σήκωσα το κεφάλι μου και εκείνη ακριβώς την στιγμή ο Κωνσταντίνος πλησίαζε τα χείλια μου .. όμως ακούγονται οι αράχνες όλες μαζί :
Α-Κωνσταντινεεε , φωνάζουν σαν νοικοκυρές σε απόγνωση .

Τότε ο Κωνσταντίνος με κοιτάει και μου λέει βιαστικός

Κ-Τρέξε !! Και με πιάνει από το χέρι και αρχίζουμε να τρέχουμε χεράκι χεράκι . Εγώ ε κει η την ώρα κατάλαβα ποσό δυνατά χτύπαγε η καρδιά μου και δεν ήξερα το γιατί . Κάποια στιγμή ενώ τρέχαμε σε κάτι σκάλες εγώ προσπάθησα να τον φτάσω γτ ήταν πιο μπροστά και αισθάνομαι περίεργα για κάποιο λίγο όταν γίνεται αυτό τέλος πάντων εγώ έτρεχα αλλά κάποια στιγμή πάω να πέσω .. το καταλαβαίνει ο Κωνσταντίνος γυρνάει με πιάνει και με σώζει γτ θα μέτραγα τα σκαλοπάτια του σχολείου ένα ένα . Εκείνος με κοιτάει στα μάτια και μου λέει :

Κ-Είσαι καλά ;; με ρωτάει και με κοιτάει σαν πραγματικός άντρας .

Ν- Ναι καλά είμαι απλός τρόμαξα ευχαριστώ ! Τώρα δεν θα σου πω μου έσωσες την ζωή περισσότερο τα πόδια μου λέω και αρχίζουμε να γελάμε .

Μετά συνεχίσαμε να προχωράμε . Επικρατούσε απόλυτη ησυχία και χάλασε όταν ο Κωνσταντίνος ρώτησε :

Κ-Που είμαστε ;; Γεμάτος απορία

Ν- Πκησιζουμε στις μυστικές βιβλιοθήκες του κτηρίου .

Κ- Και γιατί μυστικές ;;

Ν- Επειδή λένε ότι εκεί βρίσκονται διάφοροι μύθοι της περιοχής εδώ , λέω αναστενάζοντάς.

Κ- Και γιατί αναστενάζεις;;

Ν- Επειδή όσες φορές κι αν προσπαθώ να μπω ήταν άδικος κόπος . Εκεί παράφυλλα ενα ρομπότ εξελιγμένης τεχνολογίας και με υψηλή νοημοσύνη που δεν μπορεί κανείς να το ξεπεράσει.

Κ- Μμμμμμ... , απαντάει σκεπτικός

Ν- Α και ξέχασα να σου πω στις απειροελάχιστες πιθανότητες που κάποιος μπορέσει να μπει και να γίνει αντιληπτός από τους καθηγητές παίρνει απευθείας αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.

Κ- Οκ! Λοιπόν τι θα γίνει θα φύγουμε ποτέ .

Ν- Πάμε ! Θα σε πάω στο δωμάτιο σου !

Στην πορεία προς το δωμάτιο πέφτουμε πάνω στον και καλά μάγκα του σχολείου τον Ιάσωνα

Ι- Εππ εσυ πρέπει να είσαι καινούργιες εγώ είμαι  Ιάσωνας.

Κ- Ναι εγώ είμαι ο Κωσταντίνος

Ι- Ώπα κοίτα και ποια είναι εδώ η Νικολέτα. Που είσαι βρε χαθήκαμε

Ν- Είδες στεναχωρήθηκα και συγνώμη άμα ε πλήγωσα , λέω ειρωνικά

Ι- Α μωρε άμα θες εσυ μπορείς να επανορθώσεις , μου λέει με υφάκι

Ν- Α ναι πως

Ι- Με ένα ραντεβού και εμένα φιλί είμαι οκ

Ν- Και με ένα χαστούκι και μια κλοτσιά τι θα είσαι εκτός από τραυματίας

Ι- Αχαχαχαχα η μικρούλα Νικολετα  έμαθε και τάπες ποιος σου τις έμαθες αυτός εδώ ;;

Ν- Εσένα ποιος σου έμαθε να είσαι ενοχλητικός στις ζωές των άλλων . Πάμε Κωνσταντίνε

Φύγαμε αλλά όσο και αν απομακρυνόμαστε καταλάβαινα ότι κάτι κακό θα συνέβαινε . Έδειξα λοιπόν την περιοχή στον Κωνσταντίνο και άρχισε τα ξενύχτια και έγινε σαν τους άλλους κάφρους ..

Γεια σας παιζακια τι κάνετε πως είστε εύχομαι να είστε καλά
Δεν ξέρω πως είναι το κεφάλαιο εσείς θα μου πείτε
Α και αυτό το παρτ το αφιερώνω στον καλύτερο κολλητό σου κόσμου ...( ονόματα δεν λέμε ❤️)
Φιλουρες