adamlarının onu takip ettiğini anladığından haberleri yoktu hızlı adımlarla yolunu değiştirip bir ağacın arkasına saklandı adamlar Mehmet' in izini kayıp etmişlerdi adamlar mehmet i bulmak için dört bir yana dağıldılar aradılar ama bulamadılar mehmet ise kendini savunmak için yerden aldığı sopayla saklanıyordu mehmet izini kayıp ettiklerini anladı kulübeye gitmek için tam hareket edecekti ki onu arayan adamı gördü ağır adımlarla adamın yanına kadar yaklaştı ve zıplayarak elindeki sopayla adamın kafasına vurdu adam ise acılar içinde bayıldı adama vurduğu sopayı tekrar eline aldı ve bir yolunu bulup buradan hemen çıkmalıyım diye mırıldandı kendince tam o anda bir kaç metre önünde bir adam daha gördü yavaş yavaş o adama doğru yaklaşırken arkasından gelen adamın farkında değildi tam önündeki adamın kafasına sopayla vuracakken yanlışlıkla sopayı arkasındaki adamın kafasına vurdu ve adam bayıldı ne oldu? Diye arkasına bakarken önündeki adam belindeki silahı çıkarttı mehmet ‘e doğrultu tam o anda Zeynep eline bir taş alıp adamın kafasına vurdu Zeynep hafifçe gülümseyerek şöyle dedi
Zeynep : seni yalnız bırakamazdım
Mehmet :peşinde onca adam var seni yakalaya bilirler
Zeynep : ben kendimi senin yanında çok güvende hissediyorum
Mehmet ne söyliceğini bilmiyordu Zeynep ‘in elini tutum uzaklaşmaya karar verdi giderken de bayılan adamın silahını aldı ve hızla uzaklaştılar ve yola çıkıp bir araba bulmaya çalıştılar yoldan geçen arabalar el işareti yaptılar ama hiç bir araba durmadı en sonunda mehmet’ in aklına bir şey geldi ve hızla Zeynep ‘ in elinden tutup koşmaya başladılar Zeynep ne olduğunu anlamamıştı mehmet dur diye defalarca bağırdı ama bu bağırışına cevap alamayan Zeynep bu sefer bir kere yüksek sesle bağırdı mehmet dur aniden duran mehmet aklına gelen şeyi söylemeye karar verdi ve söyledi
Mehmet : bu adamlar buraya yürüyerek herhalde bir arabayla gelmiş olabilirler
Zeynep : aa doğru söylüyorsun
Mehmet : hadi o zaman koşmaya devam
Zeynep : ben koşamam artık ayaklarıma kara sular indi
Mehmet : ee ne yapçaz o zaman
Zeynep : bilmiyorum
Mehmet : sen burada kal ben gidip getiriyim
Zeynep : aa dur gitme nereye gidiyorsun korkarım ben
Mehmet : ya kızım nesinden korkacan ya şuraya bir yere saklan ben gidip arabayı getircem ya
Zeynep : korkuyorum ayı falan çıkar maazallah korkarım yani
Mehmet : ee ne yapçaz şimdi
