My Dream 哭 Jeon Jungkook

💫 11 哭 "O Kız Seni Sevecek"

20 gün aradan sonra oy verip bolbolbol yorum yaparsınız değil mi?

Sizi seviyorum.

Artemisia J keyifli okumalar diler!

11. BÖLÜM:
"O KIZ SENİ SEVECEK"

Güneşin ilk ışıkları odamıza vururken gecenin yorgunluğuyla pestil olan arkadaşlarıma bakıp gülümsedim. Hepsi de horluyordu.

Dün gece çok eğlenmişlerdi. Ve onların eğlenmesi beni de eğlendirmişti.

Uzun saçlarımı at kuyruğu yaptıktan sonra şapkamı kafama geçirdim. Ardından kulaklıklarımı da taktıktan sonra kendimi odadan dışarı attım.

Giriş kata indiğimde ise spotify listemden rastgele ama bir o kadar da huzurlu bir müzik açıp adımlarımı hızlandırdım.

Yürüyüş yapmayı seviyordum. Tamam, sabahları her ne kadar da kalkmaya üşensem de seviyorum işte.

Bugün de hava çok güzeldi, kuşların sesi, kiraz ağaçları, masmavi gökyüzü... Kaldığımız yer cennetten bir bölüm gibiydi.

Ve kendi kendime bu yeri turlamaya başladım. Evet, az önce de dediğim gibi sabah kalkmaya üşeniyordum ama bugün bedenim otomotik olarak beni uyandırmıştı. Bu durum bazen olsada pek sık başıma gelen bir şey değildi. Eh, durum böyle olunca hadi kollarını sıva Ritim Hanım! dedim. Hem bu sıra cidden boğazıma dikkat etmiyordum ve kilo almam an meselesiydi.

Neyse, ileride dans kariyerime bir son vereyim işte o zaman bol bol yeyip kilo alacağım! O zaman da karışsın bakalım şirket bana hah!

Etrafta insana ait hiçbir kalıntı yoktu. Sabah saatin altısı olsa gerek, herkes odalarında mışıl mışıl uyuyor olmalıydı.

Eh, açıkçası bu benim için iyiydi. Kalabalıktan sonunda uzaklaşıp, kendimi dinleyebilirdim.

Dinlediğim müziğin ritmi hızlanmasıyla ben de hızlanırken o esnada birden sol kulaklığım kulağımdan düştü.

Bu işlemi bir rüzgar ya da herhangi gibi bir kayma eylemi yapılmamıştı. Bizzat bir el tarafından tutulup, çekilmişti.

"Günaydın,"

Gözlerimi şaşkınlıkla kırpıştırırken onu burada beklemediğim her halimden belli oluyordu.

Yüzündeki o sırıtışla, altına giydiği spor şortuyla bir sağ bir sol ayağını yere vuruyor benimle koşmak için kendini hazırlıyor gibiydi.

Neden...

"Günaydın," Sesim isteksiz çıkmıştı. Bunu anlamış olacak ki, yüzündeki o neşeli gülümsemenin havada asılı kaldığını gördüm.

Ne bekliyordu?

"Yürüyor muydun?"

Ama pes etmeyeceğini biliyordum. Beni yalnız bırak deyip oradan uzaklaşsam arkamdan geleceğini biliyordum. O yüzden uğraşmadım.

"Evet yürüyordum, Jungkook."

Sen yolumu kesene kadar...

"Aaa, ne tesadüf ben de yürüyordum! Sonra seni gördüm, yanına gelmek istedim."

Güldüm. Nereden konu açıp yürüsem diye kendini yiyip bitiriyordu şu an. Neden benimle bu kadar çok iletişim kurmaya meraklıydı?

Salak Ritim, dün geceden sonra bir de bunu soruyor musun?