Jigsaw Hearts [✔]

CHAPTER 20

Sam.

  NAPATULALA ako nang makita kong wala ng gamit si Vius sa bahay. I keep on looking for him pero kahit anong hanap ko ay hindi ko siya mahanap. Napapalatak na lamang ako at nagpabaling-baling sa paligid.

  "Fvck! Vius!" Sigaw ko sa frustration na nararamdaman ko at napasalampak na lamang sa sahig. I can't find him. Iniwan niya na ba ako? Akala ko ba pinapapili niya ako? What the hell ang gulo naman niya!

  Kung kailan handa na ako tiyaka pa ba mangyayari sa aming dalawa ito? Akala ko ba mahal niya rin ako? Asan siya ngayon?

Inis kong ibinato ang cellphone na hawak ko nang makita kong wala pa rin reply si Vius sa mga messages ko.

   Napatigil ako at naisip na pumunta sa hotel. Doon pwedeng mag-stay si Vius. Kung wala na siya dito sa bahay ay malamang andoon iyon. Mahirap din umalis dito sa Isla.

  Agad akong tumayo at umalis ng bahay. Mabilis akong nakarating sa hotel at agad na nagtanong sa receptionist kung naroon ba ang lalakeng hinahanap ko kanina pa.

  "Ma'am? Room 564 po."

Nakahinga ako nang maluwag sa sinabi ng babae. Napahawak pa ako sa dibdib ko habang naglalakad papunta sa kwarto niya. Sumakay ako ng elevator at agad na hinagilap ang kuwarto kung saan siya tumuloy.

  Nang makita ko iyon ay agad akong kumatok. Kinagat ko ang labi ko nang bumukas ang pintuan at iniluwa niyon si Vius na tanging tuwalya lang ang suot.

"Fvck." Mura ko nang magtama ang paningin naming dalawa. Huminga siya ng malalim ngunit nananatiling seryoso ang mukha nito bago niluwagan ang pagkakabukas ng pinto.

"Come in. Let's talk."

  Mataman kong tinignan si Vius na lumabas ng banyo. Nakadamit na ito at nasuklay niya na rin ang buhok niya.

"Andito ka ba para sabihin sa akin na sa bahay na nakatira si Zohar? Well, I just did you a favor. Ako na ang umalis doon."

Nagpantig ang dalawang teinga ko sa bungad niya. Hindi ko gusto ang paraan ng pagkakasabi niya. Puno iyob ng sarkasmo at pang-uuyam.

"What? Saan mo ba nakuha iyang pinagsasabi mo?" Inis na tanong ko. Kanina ko pa siya hinahanap tapos ito lang ang isusumbat niya sa akin?

"Why Sam? Nakita ko kayo kanina ni Zohar sa restourant. Nagkaayos na kayo 'di ba?"

Napabuntong-hininga ako at inirapan siya. "Can you hear me first? Lagi ka na lang nag-aasume. You know, nakakamatay ang maling akala."

"Walang mag-aasume kung hindi naman nagpapakita ng motibo ang isang tao." Balik na sabi niya sa akin. Napaawang naman ang labi ko.

"Vius."

"What Sam? Andito ka ba para i-reject ako? Kalimutan mo na lang ang lahat ng sinabi ko. Ngayon ay umalis ka na."

I was taken a back. Why Vius? Tila isang punyal ang mga salitang iyon na tumarak sa puso ko. Kalimutan?

"You're being insensitive! Ni hindi mo man lang ako pakinggan! I choose you! Kung hindi ka mahalaga sa akin, sana hindi na kita hinanap!"

Napamaang ito sa sinabi ko.

"Y-You choose me..." Wala sa sariling anas nito.

"I choose you but you're so fucked up right now to even listen to me."

"I-I'm sorry."

Napabuntong-hininga ako. Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya.

"You don't need to runaway from me Vius. You're my Devil right? I'm your Demon." Mahinang sabi ko at ramdam ko ang bigat ng paghinga niya habang nakayakap ako sa kaniya. "Devils don't run. They hunt you. You hunt me and I'm in trap Vius. I'm trap inside your heart and I don't have a plan to runaway from your cage."

"Sam..." Mahigpit niya akong niyakap pabalik. "Why did you choose me? I'm such a jerk for not fighting for you."

"And I'm a b'tch for hurting Zohar and choosing you."

"That's not it."

"No. I'm trying to tell you that love is always unfair, Vius. Sa pag-ibig may nasasaktan. You should not be afraid on facing it."

"I'm sorry."

Umiling ako habang nakayakap pa rin sa kaniya. Poor Vius, wala pa siyang gaanong alam sa love but I'm willing to be his advicer.

Napahiwalay ako sa kaniya nang may maalala ako.

"Hey, tayo na ba? Paano iyong fiancée na tinakasan mo? What if they found you? Ano? I'm afraid they might find you soom, Vius."

He shrugged. Napabuntong-hininga ako nang hawakan niya ang kamay ko at pina-upo sa mahabang sofa.

"I don't know. I'll try to explain it to them?"

"What? No, I'm going to talk to Tito."

"No. We're both going to talk to him, Sam. I won't let you fight for this relationship alone anymore."

Ngumiti ako dahil sa sinabi niya. I'm glad he get it. Natutuwang hinawakan ko ang kamay niya at pinisil iyon.

"I love you, Vius." Madamdamin kong sabi.

"I love you more, Sam."

-*-*-

NATULOG ako sa hotel kasama si Vius. He slept on the sofa while I took his bed for me to sleep. Noong una ay inaya ko pa siya na magtabi kami but he refused. Wala namang masama kung kasama ko siya pero natutuwa naman ako dahil nirerespeto niya pa rin ako.

  Tulog na tulog pa siya at napag-pasyahan kong dumungaw sa may bintana. Pinagmasdan ko ang mga turistang nagbababad sa initan at mga batang nagtatakbuhan sa dagat. May isang pamilya akong natanaw at bigla ko na lamang naalala ang mga magulang ko.

  Mapait na lamang akong napangiti. May kani-kaniya na silang pamilya at sila JP ang kumupkop sa akin. I can't help to feel jealous to those people who has a complete family because I don't.

  Kaya naman habang lumalaki ay mas tumitindi ang paghahangad ko ng isang buong pamilya. I want a complete family by myself. I want to choose the right man who won't leave me for another b'tch. That's what I want. That's my dream.

   Huminga ako nang malalim. Kamusta na kaya si Zohar? I haven't talk to him since we separate our ways yesterday. Nag-aalala ako kung ayos lang ba talaga siya. He's very special to me. He will always be.

  Ganun naman siguro ang lahat. Kahit na hindi kayo ang naging para sa isa't isa. Kahit hindi kayo nagkatuluyan. That person will always stay special and always leave a spot in your heart. Kahit nasaktan ka niya. Kahit ayaw mo na sa kaniya. Kahit na gusto mo na siyang kalimutan hindi mo iyan makakalimutan. You made memories together right? Those memories bitter or sweet it will remain.

  Hinanap ng mata ko ang cellphone ko. Agad ko itong kinuha at tinawagan ang numero ni Zohar gamit iyon. Napangiti ako nang mag-ring ito. Agad na napawi iyon nang mamatay ang tawag.

  He cancelled my call? That's new. Kahit ang numero ni Zyra ay hindi nito pinapatay.

   Tinawagan ko ito ulit but this time it was off. Tumigil na lamang ako at ibinalik sa ibabaw ng kama ang cellphone ko.

  Ganun nga siguro. Hindi din pwedeng makalimutan agad ang masakit na nakaraan. They need to move on. Time will heal everything. The scars and wound from the part will be forgotten and when that time comes, Zohar and I will be fine again. Just like the lost old times.

  For now, I need to leave him alone. Tama, iyon nga.