ლივის POV.
დილით გავიღვიძე თუ არა ქვევით ჩავედი..ისე მოხდა რომ საუზმობისას ყველანი ვისხედით სუფრაზე,მათ შორის ჯიმინიც,ის პირდაპირ ჩემს წინ იჯდა და გაშერებული მომჩერებოდა...მიუხედავად იმისა რომ მისი მზერა საშინლად არ მსიამოვნებდა,არფერი არ მითქვამს..ასე მოვრჩით საუზმობას...როუზი ძლივ დავიყოლიე რომ მაგიდის ალაგებაში მეც დავხმარებოდი..ერთად მივალაგეთ ყველაფერი მერე კი მისაღებში გავედით...
ამ ჯერადაც ჯიმინი ჩემს წინ იჯდა..მე კი ტელეფონი ამოვიღე და შიგნი ძრომიალი დავიწყე...უეცრად ჯიმინს დაურეკეს ის კი მაშინათვე გავიდა ოთახიდან...
ჯიმინის POV.
მე:ჰეი..ქუქ..რამე გაარკვიე?
ქუქი:ძმაო რასაც ვფიქრობდის სწორედ ის მოხდა...
მე:ანუ ლივი ის არის??
ქუქი:ჯინმა ყველაფერი გადაამოწმა..ყველაფრით ემთხვევა...სწორედ ის არის ვისაც ამდენი ხანი ვეძებდით....
მე:ამის დედაც..რატომ მაინცდამაინც ის...ამით ჩემს ოჯახსაც პრობლემები ექმნება!!!
ქუქი:უნდა შევძლოთ და სხვები რამენაირად დავიცვათ...
მე:ჯერ არ ვიცი ..მარა რამეს მოვიფიქრებ და დაგირეკავ!!
ქუქს დავემშვიდობე და ..დარჩენილი დრო ჩემს ოთახში ვიყავი...დღეს არსად ვაპირებდი გასვლას.ჯობია ლივთან უფრო ახლოს ვიყო და მასზე ყველაფერი გავიგო..ჩემებიც უნდა დავიცვა,რადგან წინ დიდი საფრთხე გველის...
ლივის POV.
მთელი დღე სახლში ვიყავი..ჯიმინი თითქოს კუდში დამყვებოდა..მისი ასეთი საქციელი უყვე ნერვებს მიშლიდა...უეცრად ტელეფონმა დამირეკა,უცხო ნომერი იყო..
მე:გისმენთ....
??:გამარჯობა ძვირფასო როგორ ხარ??
მე:ელის შენ ხარ?
ელისი:კი საყვარელო..
მე:ღმერთო ელის როგორ მომენატრეი(მედია ელისი გახსოვთ,საცხოვრებლიდან,ლივის ძიძა)
ელისი:მეც...ჩემო გოგო აბა როგორ ხარ..სახლში რა ხდება?
მე:ელის სახლში აღა ვცხოვრობ..
ელისი:რატო?რამე მოხდა?ისევ დედაშენთან პრობლემები??
მე:მას ისევე ვძულვარ,ამის ატანა კი უკვე აღარ სემეძლო,თან მამა და ის დაშორდნენ,..ახლა კი მამასტან და მის ახალ ოჯახთან ერთად კორეაში ვცხოვრობ...
ელისი:ღმერთო რა ამბები დატრიალებულა..მაგრამ რაც მთავარია ახლა მამასტან ხარ რომელსაც ძალიან უყვარხარ..
მე:შენკენ რა ხდება?
ელისი:არაფერი,თუ არ ჩავთვლით იმას რომ საცხოვრებელში აღარ ვმუშაობ...
მე:რატომ..რამე მოხდა??
ელისი:არა უბრალოდ შენს გარეშე მოვიწყინე და იქ ვეღარ გავძელი...
მე:ელლ საშინლად მენატრები..
ელისი:მეც ჩემო პატარავ...იმედია ერთმანეთს ისევ შევხვდებით..ახლა კი უნდა წავიდე...ბევრი დრო არ მაქვს..კიდევ დაგირეკავ ხოლმე..მიყვარხარ...
მე:მეც მიყვარხარ...
და გავთიშე,ელისი საშინლად მენატრებოდა,მაგრამ მასთან საუბარმა ზალიან კარგ ხასიათზე დამაყენა და ქვევით ბედნიერმა ჩავირბინე..
მამა:ძვირფასო რამე მოხდა?ძალიან ბედნიერი ჩანხარ...
მე:არა არაფერი..უბრალოდ კარგ ხასიათზე ვარ..
მამა:კარგი....მაგრამ გთხოვთ ყველა მისაღებში მოხვიდეთ რაღაც უნდა გითხრათ..
მალე ყველა მისარებში ვიყავით..
მამა:ზეგ ამერიკაში ბიზნესმენების შეხვედრა იმართება..ამიტომაც მე ვალდებული ვარ რომ წავიდე..ჩემთან ერთად მოდიან როუზი და ლისაც...მხოლოდ თქვენთვის ვერ მოვახერხე აქამდე თქმა ლივ და ჯიმინ....
ჯიმინი:ანუ?....
მამა:მაინტერესებს წამოხვალთ თუ არა თქვენც...
მე:მამა ამერიკაში დაბრუნება არ მინდა თუნდაც რამოდენი ხნით..იქაურობას ვერ ვიტან..გთხოვ შეიძლება რომ აქ დავრჩე...
მამა:ვიცი ძვირფასო,მარა აქ მარტო ხომ არ იქნები..თან მარტო შეხვედრისტვის არ მივდივართ იქ...დავისვენებთ კიდევაც...
მე:არ მინდა,,აქაც მშვენივრად ვარ..გთხოვ მე აქ დავრჩები..
მამა:მარტო?!
ჯიმინი:მასთან ერთად მე დავრჩები,თან თქვენთან ერთად დასასვენებლად წამოსვლა ნამდვილად არ მინდა...
მისმა სიტყვებმა გამაკვირვა ,მაგრამ ახლა სხვა გზა არ მქონდა,მისთვის მხარი უნდა ამება..
მე:აი მა..ხომ ხედავ არც ჯიმინს უნდა წამოსვლა...გთხოვ გამიგე უკან ვერ დავბრუნდები....
მამა:კარგი,მაგრამ იცოდეთ ზუსთად არ ვიცით როდის დავბრუნდებიტ და იმედია სახლს არ გადაწვამთ..
ჯიმინი:დამშვიდდით ყურადღებას მე მივაქცევ...
მოიცა რა?ამან რაო?ამის მისახედი და ყურადღების მისაქცევი რა მჭირს?...
მის ნათქვამზე ყველას გაეცინა..მერე კი დავიშალეთ..უკვე ყველა დაწვა და მეც ოთახში ავედი.კარებთან ვიდექი როცა ვიგძენი რომ ჩემს უკან ვიღაც იდგა...მაშინათვე შევტრიალდი და ვინ იქნებოდა თუ არა ჯიმინი..
მე:შენ დებილი ხომ არ ხარ..გული გამიხეთქეე!!!
ჯიმინი:შენთვის ადამიანთან ნორმალური მიმართვა არ უსწავლებიათ!!!
მე;მერესა ადამინს სად ხედავ?
ჯიმინი:ნუ მეიაზვები და ნორმალურად მელაპარაკე..!!
მე:ჩემზე რას ამბობ როცა შენც არანაკლებს აკეთებ...
გაბრაზებულმა ჯიმინი.მარცხენა ხელზე მაჯაში მწვდა და უკან..ზურგე ამიტრიალა.მერე კი კარებს ამაკრო...
ჯიმინი:ნუ მეიაზვები მეთი და ნორმალურად მელაპარაკე!!რასაც გეტყვიან ის გაიგონე!!ნუ გგონია რომ მამაშენის გამო მოგიხათრებ და არაფერს გეტყვი..ზედმეტები მოგდის და ფრთხილად იყავი..გასაგებია?!!
მე:შენ არ გაქვს უფლება რომ მიმითითო თუ რა გავაკეთო,და კიდევ შენ გამოცვლილ ნაშებში ნუ შეგეშლები,ნუ გგონია რომ პასუხის გაცემას ვერ მოვახერხებ...
მას ღირსებაში ვუთავაზე ..ისიც მაშინათვე ჩაიკეცა..
მე:მე გაგაფრთხილე....ამის მერე წინ ნუ შეეცდები რამე მიბრძანო....
და კარები ცხვირ წინ მივუხურე,ჩავკეტე თუ არა კარებზე იმელაზე დაარტყა მუშტი ჯიმინმა რომ მეგონა ჩამოიღებდა..
მემგონი ამ ადამიანს ნერვული სისტემის დარღვევები აქვს...
......დილით....
მეორე დღე ჩვეულებრივად დაიწყო...ჯიმინი ეს ორი დღეა უცნაურად იქცევა..მთელი დღე სახლშია და არსად გადის....
უკვე სარამო იყო.,მამა გამგზავრების საქმეებზე იყო წასული...სახლში მხოლოდ მე როუზი და ლისა ვიყავით...
მე და როუზი ქვევით ვლაპარაკობდით..როცა რამე ტკბილის ჭამა საშინლად მომინდა...საცხოვრებელში ასეთი განებივრებულებიც არ ვიყავით..ტკბილეული იქ არასდროს გვქონდა..მხოლოდ ელისი თუ შეძლებდა ჩემთვის შეგადაშიგ შოკოლადების მოტანას..ამიტომაც მომინდა ასე ძალიან ტკბილეული..
მე:როუზ სახლში რამე ტკბილი არ გვაქვს?
როუზი:არა ძვირფასო..დღეს ვაპირებდი საყიდლებზე წასვლას მარა ,ამ გამგზავრებისთვის მზადებამ სულ გადამავიწყა..
მე:როუზ შეიძლება წავიდე და რამე ვიყიდო??
როუზი:ამ დროს?უკვე 9საათია...ძალიან გვიანია..არ გინდა რაა.
მე:აუუ როუზ ძალიან გთხოვ წავალ რა...და მალე დავბრუნდები..გთხოვ..
როუზი:ოო კაი ხო წადი მარა იცოდე დაგირეკავ და მიპასუხე,..
მე:მაღაზიაში მივდივარ სადმე კი არ მივემგზავრები დეე..
ეს ვთქვი თუ არა გავშეშდი..მას დედა დავუძახე.უბრალოდ თავი ვერ გავაკონტროლე..წამში როუზისკენ მივრუნდი,რომელსაც თვალები აცრემლიანებული ქონდა..
მე: მე..მე უბრალოდ..
როუზი:მადლობა....
მე ინსთიქტურად მისკენ წავედი და ჩავეხუტე...რა მოხდებოდა რომ მისნაირი დედა მყოლოდა.მისგან იმხელა სიყვარული მოდის რომ,წამში შემაყვარა მეც თავი..მერე ოთახში ავირბინე ..მოსაცმელი ავიღე და ქვევით ჩავედი...როუზი სამზარეულოში აღარ იყო..
გავიფიქრე ალბათ ზევით ავიდათქო და სახლიდან გავედი...ქუჩაზე გადავდიოდი და თან იმაზე ვფიქრობდი რაც წერან მოხდა,,უნებურად მეღიმებოდა..როცა....საშინელმა აფეთქებამ და ინერციამ წინ მომისროლა ....
დავარდნის დროს თავი რაღაც ქვას დავარტყი და გავირეხე..იმ მომენტში ყურებში საშინელი წუილის მეტი არაფერი მესმოდა..ცეხზე ძლივს წამოვდექი..ყველაფერს ბუნდოვნად ვხედავდი და არაფერი მესმოდა...ერთი მხოლოდ სახლისკენ გავიხედე რომელიც ცეცხლის ალში იყო გახვეული.....
