Χαμένα Όνειρα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Φίλοι

Η δεύτερη μέρα στο σχολείο είχε φτάσει. Η οικογένεια σηκώθηκε όλη μαζί, έφαγαν πρωινό και μετά ετοιμάστηκαν. Ο Αντώνης πήγε τα παιδιά σχολείο και μετά πήγε στη δουλειά του. Βγήκαν στο προαύλιο και η Κάτια είδε μερικές καινούργιες φίλες της κι έτρεξε αμέσως κοντά τους. Η Ειρήνη με τον Σπύρο περίμεναν στον προθάλαμο τον Δία.

"Γεια σας." Άκουσαν μια φωνή δίπλα τους και γύρισαν.

Δεν ήταν ο Δίας, αλλά ένας άλλος συμμαθητής τους, ο Στέφανος.

"Καλημέρα." Του είπαν.

"Να σας πω... Μην κάνετε παρέα με τον Δία."

"Γιατί;" Ρώτησε εκνευρισμένη η Ειρήνη.

"Κανείς δεν τον κάνει παρέα."

"Μα είναι φίλος μας." Είπε ο Σπύρος.

"Δεν του αξίζει να έχει φίλους."

"Γιατί, σε ξαναρωτάω, Στέφανε." Είπε η Ειρήνη, έχοντας αρχίσει να χάνει την υπομονή της.

"Θα σας πω. Όμως κάποια άλλη στιγμή, γιατί έρχεται τώρα. Τα λέμε." Και απομακρύνθηκε.

"Καλημέρα." Τους είπε ο Δίας. "Πάμε στην τάξη;"

"Πάμε." Είπε η Ειρήνη.

Πήγαν επάνω, άφησαν τις τσάντες τους και μετά κατέβηκαν πάλι για την προσευχή.

"Ο Στέφανος έχει δίκιο." Είπε ο Σπύρος, χωρίς να τους ακούσει ο Δίας. "Εγώ δεν θέλω να τον κάνω παρέα."

"Γιατί;"

"Δεν ξέρω. Είναι πολύ μυστήριος."

"Δεν με νοιάζει." Είπε νευριασμένη η Ειρήνη. "Αφού το θες, να πας να κάτσεις με τον Στέφανο, λοιπόν. Εγώ θα καθίσω με τον Δία."

Όταν ανέβηκαν πάλι στην τάξη για την πρώτη ώρα, ο Σπύρος μάζεψε τα πράγματά του και πήγε να καθίσει με τον Στέφανο, ενώ η διπλανή του Στέφανου κάθισε με τη Μελίνα, με το ζόρι σχεδόν επειδή της το ζήτησε σαν χάρη ο Στέφανος. Η Ειρήνη πήγε μπροστά, στον Δία.

"Μπορώ να καθίσω μαζί σου; Τσακώθηκα με τον αδελφό μου και πήγε κι έκατσε με τον Στέφανο."

"Φυσικά." Απάντησε με μεγάλη χαρά ο Δίας.

Στο διάλειμμα, ο Σπύρος με τον Στέφανο πήγαν να παίξουν κρυφτό με κάτι άλλα παιδιά, ενώ η Ειρήνη έκανε βόλτες στο προαύλιο με τον Δία.

"Για πες μου, γιατί τσακωθήκατε με τον Σπύρο;" Τη ρώτησε.

"Για σένα."

"Για μένα;"

"Ναι. Ξέρεις, ο Στέφανος μας είπε να μη σε κάνουμε παρέα και ο χαζός ο αδελφός μου τον άκουσε κι έγιναν φίλοι."