Χαμένα Όνειρα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 53: Στα Πάτρια Εδάφη

2018

Ο Δίας βρισκόταν άλλη μια συνηθισμένη μέρα στο γραφείο του, στην εταιρεία εισαγωγών- εξαγωγών του πεθερού του. Η ζωή του στην Ιταλία κυλούσε ήρεμα και με τους ίδιους ρυθμούς. Είχε μάθει Ιταλικά, τα οποία μιλούσε άπταιστα πλέον και γενικά είχε προσαρμοστεί πλήρως σε αυτή τη χώρα. Είχε συνηθίσει αυτή τη ρουτίνα. Το πρωί ξυπνούσε νωρίς για να πάει στο γραφείο, το οποίο βρισκόταν στο κέντρο της Ρώμης. Το μεσημέρι, όταν σχολούσε, πήγαινε κι έπαιρνε τον Μίλτο από το νηπιαγωγείο, μερικές φορές τον πήγαινε στις κούνιες κι έπειτα επέστρεφαν σπίτι, όπου τις περισσότερες φορές η Τζουλιέτα, ειδικά τον τελευταίο καιρό, δεν ήταν εκεί. Το πρόγραμμα της ήταν αρκετά φορτωμένο και ο Μίλτος την ζητούσε συνέχεια, όπως ακριβώς συνέβαινε και με τον Δία όταν ήταν μικρός, ο οποίος μεγάλωνε κυρίως με την οικονόμο, τη Μάρθα. Συγκριτικά με τον ίδιο όμως, ο γιος του ήταν πολύ πιο τυχερός που είχε έναν πατέρα. Είχε ορκιστεί στον εαυτό του να κάνει τα πάντα ώστε ο μικρός να είναι χαρούμενος και να είναι πάντα εκεί για αυτόν, να είναι ο τέλειος πατέρας που ο ίδιος δεν είχε ποτέ.

Τις σκέψεις του διέκοψε μια κοπέλα από τη γραμματεία, η οποία χτύπησε την πόρτα.

"Κάποιος κύριος θέλει να σας δει." του είπε αφού της είπε να περάσει.

"Ποιος κύριος;" απόρησε ο Δίας. "Είπε όνομα;"

"Όχι, αλλά μου φάνηκε πολύ γνωστός." Ο Δίας είχε πολύ άσχημο προαίσθημα για εκείνη την επίσκεψη.

"Τέλος πάντων, πες του να περάσει." είπε μετά από λίγη σκέψη. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, φάνηκε στην πόρτα ένας γκριζομάλλης, καλοστεκούμενος κύριος, άψογος με περιποιημένο μπλε κοστούμι. Τα μάτια του ήταν ολόιδια με τα δικά του. Ο Δίας τα έχασε για λίγο και δεν ήξερε πώς να φερθεί. Τελικά όμως, θυμήθηκε εκείνον τον άντρα που αναζητούσε σε όλη σχεδόν τη ζωή του και όταν έμαθε ποιος ήταν και πώς φέρθηκε στη μητέρα του, τον μίσησε με όλη την ψυχή του.

"Καλημέρα, γιε μου." του είπε εκείνος στα Ιταλικά.

"Τι θες εσύ εδώ;" τον ρώτησε άγρια ο Δίας στα Ελληνικά και σηκώθηκε απ΄ τη θέση του. "Τι δουλειά έχεις εδώ;! Και πώς τολμάς να με αποκαλείς γιο σου εφόσον ποτέ δεν ήσουν παρών στη ζωή μου;!"

"Ηρέμησε, μη φωνάζεις. Θέλω απλά να σου πω κάποια πράγματα και από εκεί και πέρα, ό,τι απόφαση και αν πάρεις θα είναι δεκτή."

Ο Δίας κάθισε ξανά στην καρέκλα του γραφείου του και έκανε νόημα στον Ρίκο να καθίσει απέναντι του.