Тэхён: Яв, явж тэр хүмүүс дээрээ оч. Надад чи дахиж хэрэггүй, Миёнд ч хэрэггүй. Надаас залхсан бол яагаад хэлж болоогүй юм зүгээр хэлсэн бол миний зүрх сэтгэл арай бага өвдөх байсан юм. Надад хэцүү байна.
Би: Би чиний юу яриад байгааг чинь нэг ч ойлгохгүй байна. Чиний юунд итгэсэнийг чинь мэдэхгүй ч бүгд худлаа Тэхёнаа. Надад итгэ!
Тэхён: Чамд яагаад итгэх хэрэгтэй гэж би өөрийнхөө нүдээр харж, өөрийнхөө чихээр сонссон зүйлдээ л итгэнэ.
Би: Болж байна. Чамайг надад ингэж итгэдэггүй гэж мэдсэнгүй. Хамгийн сүүлийн удаа хэлье " би биш, би хэзээ ч чамайг хуурахгүй, хэзээ ч чамайг гомдоохгүй" *тайванаар хэлэх*
Тэхён миний үгийг бүтэн ч сонсохгүй шууд өрөөрүүгээ орон хаалгаа хаалаа. Хүйтэн харанхуй энэ өрөөнд би ганцаараа зогсон. Энэ дэлхий дээрх хамгийн хайртай хүндээ муу муухайгаар дуудуулан хөөгдөх ямар хэцүү гээч. Гэхдээ гомдсон сэтгэлээс минь илүү уур минь илүү хүрч байлаа. Хувцасны өрөө руу яван бүх зүйлээ баглаж эхэллээ. Хэзээ ч хагацан гэж бодоогүй хүнээсээ хагацаж, хэзээ ч явна гэж бодоогүй газраасаа явж, хэзээ ч болно гэж бодоогүй зүйл болоод байгаа учраас би яах ёстойгоо ойлгохгүй байна.
Гадаа хамаг ачаагаа чирэн гарч ирэхэд гадаа харанхуй байлаа. Аргагүй дээ одоо шөнийн 1 цаг болж байгаа шүүдээ. Очих газар олдохгүй ойр хавийн зочид буудар руу явах гэтэл өөрт мөнгө байхгүйгээ ухаарлаа.
Би: Еооо! Би одоо яах юм бэ? Мэдсэн бол аль дээр Тэхёнаас мөнгө авдаг байж.
.....: Сүхён сонбэ?
Энэ чинь бас хэн бэ??? Та нар дахиад хэн гараад ирсэн гэж бодож байна.
Дараагийн хэсэг 30/15
YOU ARE READING
Миний аав Ким Тэхён 2
Adventureᴡʀɪᴛᴇʀ: ᴊɪɴɪ Залхаж байна гэсэн надаас Хэцүү байна гэсэн амьдралаа Харамсаж байна гэсэн гэрэлсэндээ....... Энэ өгүүллэгийг уншихаасаа өмнө миний аав Ким Тэхён 1 уншина уу? Тэгснээр та юу болоод байгааг ойлгох болно.
