MY SISTERS HATES ME

CHAPTER 1

Monday

Ring Ring 🔔

Claire's POV

Nagising ako sa tunog ng aking alarm and it's already 5:30. Dali dali akong bumangon sa kama at pumunta sa banyo para maligo, mag toothbrush or should I say Morning routine ko. Pagkatapos ay lumabas na ako at nag bihis ng aking school uniform.

Let me introduce my self

Ako nga pala si Claire Liv Monteverde. CL for short. 18 years old. Senior High School na ako. May apat akung mga ate si Alexandra, JenJen, Rose, at Margareth.Masaya kaming lima (noon) dahil simula nung mawala yung parents namin nag iba ang tingin nila sa akin. Sinasaktan nila ako. Palagi nilang sinasabi na ako daw yung dahilan kung bakit namatay yung parents namin.

They starting to hate me

MY SISTERS HATES ME

Nakaramdam nalang ako ng basa sa pisngi ko. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Agad ko itpng pinunasan.

Pagkatapis kung mag bihis. Bumaba na agad ako para mag breakfast.

Nakarinig ako ng mga sigawan,tawanan. Tiningnan ko ito at nakita silang tumatawa habang kumakain.

"Hindi man lang nila ako hinintay. Ano pabang aasahan ko galit sila sa akin dahil sa pagkawala ng magulang namin." Bulong ko.

Napabuntog hininga nalang ako at pumunta sa kusina. Pero nakita ako ni JenJen.

"Gising na pala yung killer. HAHAHAHA"- JenJen. Nagtawanan silang apat

"Huwag kang sumabay sa amin. Bitch"- Margareth

Nagtutubig yung mga mata ko kaya yumuko nalang ako. Pumunta sa kusina at nag luto.pagkatapos kung mag luto ay kinain ko agad ito, dahil ayaw ko ring ma late.

Pagkatapos kung kumain ay nakita ko again silang apat na naka tayo at naka cross arm.

"Bilisan mo nga dyan!! Ang bagal mo!" - Rose

Naglakad na sila palabas at sumakay sa van.

Magkatabi silang apat at ako naman ay nag iisa lang sa upuan palagong out of place.

"Awwwww na out of place ang killer" -JenJen nagtawanan naman silang lahat.

"Ano b-b-bang na-gawa ko sa i-i-inyo?" Tanong ko sa kanila habang nauutal ako. Ewan ko ba

"Aba nagtanong kapa. Ikaw naman yung dahilan kung bakit nawala sila mom at dad! Sana ikaw nalang yung nawala!, sana ikaw nalang yung namatay at hindi sila!" Sigaw agad ni Rose

"Aksidente n-naman yung nangyari" nakayuko kong sabi sa kanila habang yung mga luha ko tumutulo na

"Tskkkkk!!! Bumaba nanga tayo na bwe-bwesit ako sa babaeng to ughhh!!!"- Rose habang pababa ng van.

Nandito na pala kami kaya agad kung pinunasan ang mga luha.

"Sana nga ako nalang, sana ako nalamg yung nawala, sana ako nalang yung namatay at hindi sila mom at dad." - bulong ko

Bumana na rin ako.

Naabotan ko si Keith at Wincel sila yung mga kaibigan ko. Sila yung palaging nandyan kapag malungkot ako. Alam nila na galit yung mga kapatid ko sa akin. Palagi rin nila akung cheni-cheer up kapag down na ako. Sila yung mga taong totoong nag mamahal sa akin.

"hoyy!!!" Sigaw nolang dalawa sa akin. Napa ngiti ako ng mapait sa kanila."Okay kalang ba CL?" Tanong ni Keith sa akin.

"Okay lang ako" pag sisinungaling ko sakanila, ayaw ko silang idamay sa mga problema ko.

"Anong okay?! Eh namumula na yang mata at ilong mo! Umiiyak kaba? Ang mga ate ba ang nag paiyak sayo?" Tanong naman ni wincel

"Ano kaba? Napuwing lang ako" pagsisinungaling ko naman at ngumiti

"Huwag mo nga kaming lukuhin Liv kaibigan ka namin kaya alam namin kung okay kalang ba o hindi" mahinahong sabi ni wincel

Ang swerte ko talaga sa mga mokong na to hehe alam na alam talaga nila na umiiyak ako at hindi na puwing well magkaibigan kami since diapers HAHAHAHHA

Ring ring ring

Nag ring na yung kaya pumasok na kami sa classroom namin.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

See you at next chapter po 👐🏽

I hope you enjoy💜.

If may suggestion po kayo wag po kayong mahiya, magchat lang po kayo.

Sorry if matatagalan akong mag update. Medyo busy po kasi ako hehe😁

I hope ma intindihan nyo po ako.

Salamat po😉💛