Նա հայտնվել էր փոքրիկ գյուղում,որը գտնվում էր անտառի մեջ:
Ամպամած եղանակ,ուժգին քամի:Քամին այնպես էր փչում ծաոերին,որ թվում էր թե արմատից կհանի:Տարօրինակ էր,բոլոր մարդկանց տան դռները փակ էին,միայն Ջիմին էր սպիտակ հագուստովկանգնած անտառի մեջտեղում:
-Վազիր,-այս ձայնը լսվեց ամբողջ անտառով մեկ
Նա նայեց իր շուրջը,բայց շունչ չկար:
Մի քանի վարկյանից սկսվեց,ուժեղ քամին,և նա սկսեց արագ վազել:
Ամբողջ ոտքերը ցեխոտվել էին,նա անվերջ վազում էր,բացի բարձր ծառերիցոչինչ չկար:
Վազելու ընթացքում,նա սայթաքեց ընկավ փոսը,բայց նա հայտնվեց նույն անտառում,ուղղակի նա ականատես եղավ դաժան պատահարի:
Նրա ոտքերի տակ փռված էին հազարավոր այրված դիակներ,:Մարդիկ ողբում էին,նրանց տները վառվում էր,հարազատները մահացել էին, ու ամբողջ անտառը կրակի մեջ էր:
Հեռվից լսվում էր մարդկանց լացի ձայնը,կարծես նրանք օգնություն էին խնդրում:
Ջիմիը վազեց դեպի այդ ձայների կողմը:
Նա տեսավ մի դաժան պատկեր:
Ծառին կապված էին կին,տղամարդ,աղջիկ և տղա երեխաններ,իսկ նրան դիմաց կանգնած հրեշ,առհելի սև գունի թևերով,համարյա անտառի կեսը ծածկում էր:
Նա ցանակնում էր մեկ շնչով վառել նրանց,բայց այդ պահին Ջիմինը առաջ է գնում
-Թե.. Թեհյոն ա ? ,-ասաց շատ մեղմ ձայնով
Այդ հրեշը նայում է Ջիմինի աչքերի մեջ,հենց այդ պահին նրա աչքերը կարմիր գույնից փոխվեցին շականակագույն և նա կերապարանափոխվեց մարդու:
Այո,դա Թեհյոն էր:
-Ինչպես ես հայտնվել այստեղ? դու չպիտի այստեղ լինեյիր?
-դա այս պահին կարևոր չէ,բաց թող այս մարդկանց,-ասաց Ջիմինը փորձելով մոտենալ այդ ծառին
-չհամարձակվես ևս մեկ քայլ անել,թե չէ քեզ էլ կսպանեմ,-ասաց Թեհյոնը,քայլ առ քայլ մոտեցավ Ջիմինին,նրա դունչը թեքեց դեպի իրեն և շարունակեց,-մարդկության ցածր խավը ՝ դա խայտառակություն է: Պետք է վերացնել դրանց,-ասաց նա սպառնացող հայացքով
-ով ես դու հյոն?
- ես?,-քմծիծաղով ասաց,-վիշապ
Հենց այդ ժամանակ արևին մի անգամից փոխարինեց լիալուսինը:
Ջիմինը տարօրինակ ձևով սկսեց դողալ,ամբողջ մարմինը թուլացավ,նա ընկավ գետնին:
-հյոն օգնիր ինձ
-դու կերպարանափոխվում ես վիշապի,փոքրիկ Ջիմին
Նրա շորերը պատռվեցին,նա ամբողջովին մերկ էր:
-աաախխխ,-գոռաց Ջիմինը,և նրա աչքի առաջ եկավ թե ինչպես էր իր մայրը մահանում այդ կրակի մեջ, և խնդրում նրան ամեն ձևով ողջ մնալ:Հիշում է իրեն կանգնած այդ կրակի մեջ,հիշում է վառվող տունը ,և հիշում է իր փրկիչին ՝ Թեհյոնին:
Այդ ժամանակահատվածում նրա մեջքից դուրս էին եկել արդեն թևերի զգալի մի մասը:
Նրա թևերը սև և սպիտակ գույնի էին:Ճակատից մինչև գլուխ,և գլխից մինչև մեջք պատված էր փայլուն,թանկարժեք քարերով:
-դու անգամ այսպես ես գեղեցիկ,-ասաց Թեհյոնը և հիցած նայեց նրան
Այո,ըստ լեգենդի վիշապներ գոյություն ունեն,և հիմա այդ անտառում,որից արդեն ոչինչ չէր մնացել,կա ևս մեկ նորածին վիշապ:
Իրականում
Ջիմինը պարկած է իր անկողնում,զառացանքների մեջ,իսկ Թեհյոնը նրա կողքը նստած ամուր բռնել էր Ջիմինի ձեռքը:
-Ջիմին աաա,արթնացիր,-այնպես գոռաց Թեհյոն,կարծես թե նրա ձայնը լսեցին ամբողջ քաղաքով մեկ
Մի քանի րոպեյից նա արթնացավ,ամբողջովին քրտնած և վախեցած
-հանգստացիր,դա ընդամենը երազ է,դու տան ես,ինձ հետ,-ասաց Թեն և գրկեց նրան
