Առավոտյան երբ Ջիմինը արթնանում է քնից,նրան թվում էր,որ կրկին պիտի գլուխը ցավի,բայց նրա հետ ամեն ինչ կարգին էր:
-Ջիմին ա,-ներս մտնելով ու մեղմ ձայնով ասաց Թեհյոնը
-հյոն
-ինչպես ես?-անհանգստացած հարցրեց Թեն
-լավ, ի դեպ շնորհակալություն,որ գիշերը մնացիր հետս,-ասաց Ջիմինը
-դու հիշում ես,որ ես մնացել եմ?,- նա զարմացած հարցրեց,քանի որ նրան թվում էր,որ չի հիշի,-լաավ,հագնվիր,իջիր նախաճաշելու
-լավ,հիմա կիջնեմ
Երբ Ջիմինը արդեն խոհանոցում էր,Թեն պատահական տաք թեյը լցրեց նրա աջ ձեոքին:
- «Տարօրինակ է,ես ցավ չզգացի,ոչ մի հետք չկա ձեռքիս»,-մտածեց Ջիմինը ձեռքը ուժեղ սեղմելով
- կներես,ամեն ինչ կարգին է?,-նա արագ բերեց,ինչ-որ դեղեր,որ քսի նրա ձեռքին,բայց Ջիմինը խուսափում էր իր ձեռքը ցույց տար
-Ջիմին ա,ձեռքդ ցույց տուր,որ արագ դեղը քսեմ,քանի չի բարդացել
-չէ,հյոն,ամեն ինչ կարգին է
Այդ պահին Թեն քաշեց նրա թևից դեպի իրեն,նայեց ձեռքին,և տեսավ,որ ոչ մի այրվածքի հետք չկա:
-ամեն ինչ կարգին է Ջիմին ա?,-ասաց Թեհյոնը տարօրիանակ հայացք քցելով Ջիմի վրա
- ըը, հա հյոն,լավ եմ, ես գնում եմ սենյակս,-ասաց նա և գնաց
Իսկ Թեն արագ տանից դուրս եկավ:
….
-Լի Սու Յոն?-ասաց Ջիմինը,բայց պատասխան չկար
-Սու Յոն աա,-ասաց Ջիմինը ավելի բարձր տոնով
-ինչ? ինչ ես ուզում?,-քնկոտ ձայնով ասաց Սու Յոնը
-ինչ է կատարվում ինձ հետ?
-դու ինձ մենակ դրա համար քնիցս հանել ես,-բարկացած ասաց Սու Յոնը
-այսօր առավոտյան,խոհանոցում Թեն պատահական ..,-նրա ներքին ձայնը թույլ չտվեց նրան շարունակել պատմել
-ես գիտեմ,թե այսօր ինչ է եղել
-իսկ,այն ինչ որ եղել է,դրան ընդհանրապես բացատրություն կա?,-հարցրեց Ջիմինը
-իհարկե,բայց դու դրա պատասխանը կստանաս ամսի 24-ին
-սպասիր,այդ օր իմ ծննդյան օրն է,մի թե հենց այդ օրը ես կստանամ պատասխանը?ինչպես?,-ասաց Ջիմինը
-սպասիր վաղվան,քանի որ,վաղը քո կյանքը կփոխվի ամբողջությամբ,-ասաց Սու Յոնը
- աա,սպասիր,ես էլի բան ունեմ քեզ ասելու,-ասաց նա Սու Յոնին
-ինչ? թող քնեեմ
-երեկվա երազումս, ես…ե..ս….ես հրեշ էի,-կմկմալով,վախեցած ասաց Ջիմինը
- Ջիմին ա,համբերիր ընդամենը մեկ օր և դու ամեն ինչ կիմանաս
-Սու Յոն ա,ես ցանկանում եմ քեզ տեսնել,-տխուր ձայանով ասաց նա
-շուտով կտեսնես
Ջիմինը փորձում էր տարբեր հարցեր տալ Սու Յոնին,որ գոնե իր հարցերի պատասխանը իմանար,բայց նա ոչինչ չիմացավ,այդիսկ պատճառով նրան մնում է միայն սպասել վաղվա օրվան:
…..
Թեն տանից արագ դուրս եկավ,և գնաց գրադարան,այնտեղ նրան մի կին էր սպասում:
-վաղը լիալուսին է լինելու,արդեն ժամանակն է,-ասաց այդ կինը
-իսկ եթե,նրան ցավ պատճառեմ,ես չեմ ցանկանում նրան կորցնել
-դու նրան սիրում ես, և ես վստահ եմ,որ նրան ցավ չես պատճառի և չես կորցնի նրան,դու նրան հավերշ կսիրես……….
Հաջորդ առավոտ
( ամսի 24 Ջիմինի ծննդյան օրն է)
Առավոտ էր: Ջիմինը արթնացել էր,բայց դեռ չէր ցանկանում անկողնուց վեր կենալ:
Նա այսօրը սիրում է միայն Թեհյոնի շնորհիվ: Ջիմինը 5 տարեկան հասակից ապրում է նրա հետ:Առաջին անգամ երբ նրանք երկուսով պիտի նշեյին Ջիմի ծննդյան օրը,նա շատ տխուր էր,քանի որ նշելու էր առանց մայրիկի,բայց Թեհյոն ամեն նրա ծննդյան օրը դարձնում էր անմոռանալի օրՙքանի որ նա չէր սիրում երբ Ջիմը տխրում էր:
-ՉիմՉիմ հետույքդ հանիր անկողնուց և իջիր ներքև,-գոռաց Թեհյոնը առաջին հարկից
-լաավ,ծերուկ,հիմա կիջնեմ
Չգիտես ինչի,միշտ նա Թեյին անվանում է ծերուկ :Դ
Երբ Ջիմինը իջնում էր աստիճաններից,Թեն նրան այնպես էր նայում,կարծես թե նրա առաջին սիրուն տեսած լիներ:
- ես քո համար անակնկալ ունեմ,-ասաց Թեն
-հյոոոն,մենալ չասես,որ երեկոյան խնջույք ես կազմակերպել,ախր այնտեղ մի շարրք անծանոթ մարդիկ են հավաքվում ինձ համար,-ասաց նա և երեխայի անմեղ հայացքով նայեց Թեյին
-այդպես էլ չմեծացար,-ծիծաղելով ասաց Թեն,և Ջիմինին կանգնեցրեց հայելու մոտ… կանգնեց նրա մեջքի հետևը և նրա վզին կախեց շատ տարբերվող,գեղեցիկ վզնոց,-չկորցնես,այն շատ կարևոր է ինձ համար
-իսկ,ինչի ես ինձ նվիրում ,եթե քո համար այն շատ կարևոր է? ,- ասաց Ջիմինը
-քան,որ ես ցանակնում եմ,որ սա լինի ինձ համար թանկ մարդու մոտ,-ասաց Թեն և նրանք դեռ այդպես երկար կանգնեցին նայելով իրար հայելու միջից
Երեկո էր…
- գնացինք
-ուր?
-դուրս
-ինչ? բայց թույլ չէիր տալիս,որ տանից դուրս գամ
-ժամանակն է,կարող ես դուրս գալ
Նրանք դուրս եկան,և կանգնեցին տան բակում
-օհ,շուտով լիալուսինը դուրս կգա,-ասաց Թեն
Մի քանի րոպեյից լիալուսինը դուրս եկավ,նրա շողքը ամբոխջությամբ ընկավ Ջիմինր վրա;
-գեղեցիկ է,-ասաց Ջիմինը նայելով լուսնին
Մի քանի վարկյան անց նա զգում էր թե ինչպես է իր մարմինը թուլանում:
Գլխի ցավը վերադարձավ,բայց ավելի ուժեղ սկսեց ցավել,այնքան, որ նա ընկավ գետնին:
-հյո..հյոն,օ..օգն…օգնիր ,ինձ
Թեն կանգնած հետևում էր թե ինչպես է Ջիմինը տանջվում
Նրա մարմինը նրան չէր ենթարկվում,մեջքի վրա բացվեցին վերքի նման անցքեր,այդ անցքերից դուրս էին գալիս վիշապի առհելի թևերը
- դու կերպարանափոխվում ես հզորագույն վիշապի,Ջիմին ա, միշտ հարցրել ես ինչի եմ փրկել քեզ? քանի որ ես չէի ցանկանում,որ ևս մեկ վիշապ մահանար….
Այդ պահին
Ջիմինի աչքերից ցավից արցյունքեր էր կաթում:
- դու անգամ այսպես էս գեղեցիկ,-հիացած նայելով նրան ասաց Թեն
Ջիմինի ճակատից դուրս էին եկել եղջյուրներ,մեջքից առհելի,սև գեղեցիկ թևեր:Նա ճակատից մինչև մեջք,պատված էր ոսկե քարերով,իսկ թևերի սև գույնի մեջ կար կարմիր գույնի երանգ:
Ջիմինը նայեց իր ձեոքերին,նկատեց,որ ունի երկար և սուր եղուգներ,ապա նայեց տան դրսի պատուհանի արտացոլանքին,տեսավ,որ աչքերը վառ կարմիր գույն են:
Նա սարսափի մեջ էր,քանի որ նրա երազը իրականություն է դառնում:
-ես …ես հրեշ եմ,-ասաց Ջիմինը,և անգամ չիմանալով,ինչպես թռչել,նրա թևերի օգնությամբ նա արդեն երկքնում էր ,համարյա լուսնի մոտ
Թեն գնաց նրա ետևից
Ջիմինը դեռ նորածին վիշապ էր,բայց արդեն սովորեց ինքնուրույն թռչելու մեխանիզմը և ավելի արագ թռչեց:
Թեն չէր էլ կասկածում,որ Ջիմինը արագ կսովորի , բայց որ այսքան արագ :դ
Թեն մի ձև Ջիմինին հանգստացրեց,իջեցրեց ներքև
-լսիր ինձ,կրկնիր և արա ինչ ասում եմ,-ասաց Թեն Ջիմինին
Նա բռնեց նրա ձեռքերը և ասաց.
-Փակիր աչքերդ,և դանդաղ ասա կրակ, արև,ջուր, լուսին
-կրակ….արև….ջուր….լուսին,-դանդաղ աչքերը փակ ասաց Ջիմինը
ևս մեկ անգամ կրկնեց
Նա զգում էր այդ հանգստությունը,երբ ասում էր այդ չորս բառը
Երբ Ջիմինի աչքերը փակ էին,Թեն շատ նուրբ ու զգույշ համբուրեց նրան:
