Uyandım. Bugün cumartesiydi ve hava güzeldi. Bisikletimle biraz dolaşmaya karar verdim. Hafta yorucuydu ve bu gezi bana iyi gelebilirdi belki. Şehrin parkına doğru giderken telefonum çaldı.Elimi cebime atarken frene bastım ve dengemi kaybedip düştüm. Sonrasını hatırlamıyorum...
Berkay:
Uyandığımda hava güneşliydi ve cumartesiydi. Enerjiyle doluydum ve hemen kendimi dışarı attım. İçimden Elif'i de çağırmak geldi ama yapamazdım. Olumsuz düşünceleri kafamdan çıkararak yürümeye başladım. Yorulunca bir banka oturup soluklandım. Buraya yeni taşındığımdan sokakları pek bilmiyordum ama burada kocaman bir park vardı. Bir kadın yanıma oturdu ve:
-Atlet misin?
+Hayır sadece yürüyordum.
-Çok yapılısın da.
-Teşekkür ederim.
+Bu arada be... Ayy!!
-Ne oldu??
+Bi kız çok kötü bisikletten düştü.
Kafamı çevirdiğimde... Elif yerde kanlar içindeydi. Taklalar atmış ve sürünerek durmuştu. Bisikletten en az 3 metre uzakta baygın bir şekilde yatıyordu. Koşarak yanına gittim ve:
-Ambulans! Ambulansı arayın! Biri ambulansı arasın çabuk!
Hemen bisiklette bir yerde ilk yardım çantası var mı diye baktım ama yoktu. Ne yapacağımı bilemedim. Kafası kanıyordu ve baygındı. Ağlıyordum. Onu kaybetmekten korkuyordum. Ama kendimi teselli ettim. Kimin bisikletten düşerek öldüğü görülmüş? Uff ben beyin cerrahıyım ve şu an saçmalıyorum! Beyin sarsıntısı ya da beyin kanaması olabilir. Tabii bu en kötü ihtimal. İnşallah hiç bir şey olmamıştır...
Elif:
Gözlerimi açtığımda bir hastanede, yatakta uzanmış ve yanımda da bir adam vardı.
-Nasılsın?
+Sen kimsin?
-Elif? Beni tanımadın mı yoksa?
+Hayır, maalesef tanıyamadım...
-Ben Berkay...
Devam Edecek...
