Neşet Ertaş dinledim bugün
İçimdeki garip hüzün
Geçti gitti nedensiz
Yerini bir kabulleniş aldı
Şiir yazmaya niyetlenmiştim
Açarken o meşhur türküyü
Yazacak bir şey bırakmamış bana
Bunu kabullendim
Sevilebilecek ne güzel kadınlar varmış
Ben gençliğimi boşa heba etmekteymişim
İşte bunu kabullendim
Yalan söyleyemem
Şairliğimden utandım
Ama bana koyan bu olmadı
Çünkü belli bir Neşet olamayacağım
Onun kadar erip taşamayacağım
Ben kendi sevdama yanarım
Eyvallah her şiirimi ben yazarım
Ama her şiiri mutlaka bir şey taşır
Bu ya aşktır ya doğa ya da savaştır
Fark etmez,şiir bir şeye bağlıdır
Davam yoluna feda olsun canım
Onu yeterince yazmışım
Hatta ve hatta hakkıyla yazmışım
Peki ya aşklarım n'olacak üstadım
Eyvallah ben onları güzel yazamadım
Ama kabul et lütfen gardaşım
Hiçbirisi o kadar güzel bir şiir olamadı
Hakketmediler "Neredesin sen" diye feryadı
İşte ben buna yanarım
Bunca yıl aşk ile yanmışım
Aşk dediklerim yangınıma yakışmamış
İşte ben buna yanarım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlığın Lütufları
Poesía"Yalnızlık ne katabilir ki insana!" deme.Bana çok şey kattı.Bak mesela bana bu şiirleri yazdırdı.
