✔ 𝐀 𝐉 𝐄 𝐍 𝐓 𝐀

CHAPTER 16- ANGEL IN DISGUISED

A J E N T A

I'M PARCH and trying to save my very last breath. My energy is draining away from my body, my throat hurt. Sa totoo di pa nakakaramdam ng pagod ang mga taong to wala ka kaming ginawa kundi lumakad ng lumakad then akyat dito at dun. This world is beautiful pero di naman maganda kung mamatay ako sa kakalakad I wish this is just a dream. Because my bones are breaking apart

Hingal na hingal na ako pucha gaano pa ba kalayo ang lalakbayin namin! Hoy hello wala na akong nararamdamang paa dito. Baka next time naiwan na yung paa ko sa likuran. "G-guys for God sake.."-I catch my breath first at humawak sa tuhod ko bilis din ng pagtagatak ng pawis ko sa lupa. " teka lang pwede bang magrest muna tayo i'm tired. I think i'm gonna die"

Paacting kong O.A pero sana mabenta. Nanunuyo na ang lalamunan ko sa kakahangos mula kanina dumagdag pa tong bag na dala ko. Peste itapon ko nalang kaya to no ngayon lang ako natorture ng ganito sa buhay ko.

"Kaya mo yan ajenta! kaya mo yan!"-pagchecheer pa ni yumie sakin.
kahit alam nyang matatapilok na ako ng wala sa oras. Parang manok galing sa sabung

"Hay nako!! dito muna tayo mag ensayo par..."-diko pinatapos magsalita si Mark ng unahan ko sya. I snorted; steering back at him and drag the heavy bag on the ground and it hit my foot.

"WTF! ARE SERIOUS? Mag eensayo agad e kakaupo kolang tangna. Di ba uso sa kanila ang word na TIRED as in seriously? Robot kayo?"

He suddenly glanced me. And his forehead wrinkled. I stared in horror at his face like I was struck by a thunderbolt, biting back the exclamation that screamed to escape my throat. He brush his hand on my chin that gives me uneasy feeling. His like a tame beast but aside from that, It seems his about to eat me whole.

"Ikaw pasalamat ka di ako pumapatol sa bata, kung magrereklamo ka lang at ayaw mong sumama sige magpaiwan ka dito"-he said in a low monotone, It sounded so light but seemed harsh. My leapt into my throat, nearly choking me with panic. Bat kase nakakakilabot ang aura nya!

"Okay sir. I shall follow your istow..ped command"-I gave him a sour look. His ridiculous! How can he even do that? Bat takot sa kanya..Why?!

He handed me the bow and I reach my arrows on the quiver behind my shoulders and others fell on the ground. I winced I felt the tip of the arrow hit my nape. Okay lang di naman masakit. Buti nga mabait ako ngayon at diko nagawang ihampas sa mukha nya ang hawak ko. I picked up the other arrows on the ground. Takte kung puntiryahin ko kaya to sa kanya na iinis na ako e. Nako pasalamat ka masamang pumatay ng unggoy! Di sya tao, hayop sya!

"Tanga sino ba ang tinatarget mo dyan?! Kabata bata mo pa labo na ng mata mo"-Pahabol na asar ni leo sakin.

"Prepare to release the bow at my command. Medyo palyado ka pagdating sa pagtira ng target ewan ko ba kung saan ang mata mo"-pag insulto pa niya, di ko sya pinakinggan I keep on mimicking him. I hate the way he lectured me with matching asar.

Ugh!!

Lumapit si leo sakin mukhang galit pa gagi pinagtutulungan na nila ako. "Listen!! hindi ito para sa sa'kin dahil pagdating ng oras na naiwanan kang mag isa ikaw lang ang liligtas sa sarili mo! makinig ka ng..."

Nabibingi na ako! Humarap ako kay Leo at tinira ang palaso sa kanya at nailipad sya sa lakas medyo napaatras sya at napayakap sa puno at nanlumo Siya at napahiga sa lupa na tulala. Mabuti nga may hawak siyang kahoy kung hindi natamaan sya sa dibdib. Nabiglang din ako sa ginawa ko at nabasbasan ang galit ko pero that was an accident nadala lang ako sa galit ko kanina.

"Sorry ah di ko sinasadya"

"Sira uli kaba! muntikan na ako sayo!"-bulyaw nya at tumayo na naginginig ang mga katawan.