✔ 𝐀 𝐉 𝐄 𝐍 𝐓 𝐀

CHAPTER 18- VILLAGE

A J E N T A

After we met this cutie elf boy we walked again. Walking to death. No humor here. I'm really dying walking non stop. But it was worth it. Sa layo ng nilakbay namin marami narin akong nakitang mga kakaibang creatures. Worth the memories.

Sa isang nayon kame napadpad at di lang yun, isa syang abandoned village. Nilibot ko lang ang tingin sa buong paligid para talaga syang ghost town nababalot ng katahimikan ang lugar. Parang akong nasa cementeryo. The vultures are flying circling up in the sky. All I know is they fed on the dead.

Marami mga bakas na kuko sa bawat pader natakot ako at di mapigilang mapatulala sa mga  nakikita ko. Nakakaawang pagmasdan ang sinapit ng nayon nato. What just happen here? Malaki din ang sakahan sa lugar pero halos mga sangsang at dugo na nabulok nalang ang nakikita kong kumakalat sa buong paligid at marami ding mga patay na hayop na lasog lasog ang mga lamang loob at mga nakakasukang amoy. I see no human dead bodies around. It truly is abandoned
and maybe..

Napahinto ako ng may maramdaman akong may naapakan akong bagay na malapok at binaba ko ang tingin. Di ko na namalayan kung saan ako dinala ng paa ko sa sobrang takot. Buto ng tao ang naapakan ko!

➖➖➖

Napasubsob ang mukha ko ng masabit sa nakaangat na ugat. "Sakit  my face!" Tumayo ako at minasahe ang mukha ko at di ko rin namalayan na ang layo pala ng tinakbo ko. Medyo humupa na ang hapdi mabuti di napalakas ang pagbasak. Naglakad lakad ako nagbabasakaling makita ko ang aking mga kasama.Nililingon ko ang mga sirang kubo at mga nagkakalatang buto ng tao sa paligid nakakatindig balahibo at sinapo sapo kolang ang mga braso ko. Uso talaga sa mundong to ang patayan. Oo, aminin ko na hindi ko mapigilang masuka sa mga natuklasan ko ang lalaswa ng mga amoy.

Parang alam ko na ang nangyari dito batid kong winasak din ito ng mga rauko'ng yun. Nakakaawa ang sinapit ng mga tao dito. May nakita pa akong katawan ng bata na wala na itong ulo at kamay, di ko napansin na mapaluha ako habang nakatingin sa mga kawawang mga buto ng tao na di na maipaliwanag ang sinapit ng nangyari sa kanila.

A force pulled me in and its very fast. Napahiga ko ng huminto ang paghila sakin at bumungad sa harap ko ang mga simpleng kubo at ang daming mga taong dumadaan. May mga naglalaba ding mga dalagita.

Tumayo na ako ng may gumulong na buko paunta sakin at medyo malayo na nahulog ng isang bata kukunin ko na ito at di ko alam na pano sya tumagos sakin at nabigla lang ako. Di lang sya lahat sila tumatagos lang sakin. Natakot ako at hinawakan ang sarili

Am I dead? Or i'm in a memory of something

Naglakad lakad lang ako at mukhang pamilyar sakin ang mga kubo at napaupo ako ng umalog ang lupa at napadilat nalang ako sa maglalakihang mga halimaw at wala akong nagawa kundi tingnan lang sila nang na isa Isang pinaghati hati ng mga ito.

My gut couldn't take it. It happens very fast. Like a timelaps. Until I am left alone standing in my very spot. I saw how the village before and after it turns to dust. Nakatayo lang ako sa harap ng mga patay at dugo na kulay na lupa. Napalingon ako sa king kaliwa at may batang umiiyak pero napapikit nalang ako ng pagtulungan syang nilamon. "Stop!!

Get me out of her---"-from that moment. Nakaupo lang ako na lumuluha nasa tabi ko Ang bungo ng bata.  Ang mga nakikita ko kanina ay kung pano sila inubos ng mga alagad ng kalaban. Hindi ko alam na ganito pala ang sakim na dinanas ng nayon na ito at walang nagtaos pusong tumulong man lang.
Alam kong wala akong naitulong pero Isa lang ang magagawa ko.