Bölüm 2

532 34 11
                                    

Yatağımda uzanıp tavanla bakışıp durmamın, 872. Saniyesindeyken kapı çalındı. Garipti, çünkü genelde evimizin kapısı çalınmazdı. Halamın anahtarı olurdu ve En fazla Poyraz gelmiş olurdu,merdivenlerden inerek yavaş yavaş kapıya doğru yürüdüm,acelem yoktu kapı zilleri bunun içindi,gelen kişinin beklemesine yarardı.Kapıyı açtım. Tamam Poyrazla uzun süre küs kalamazdık,ama kavga etmemizin üzerinden 4 saat bile geçmemişken gelmesini de beklemiyordum. Bakışları yerde dolanıyordu, bir an paspasımızdaki neyin bu kadar ilgi çekici olduğunu düşündüm. kapı açılınca kafasını hızla kaldırıp,bana bakmaya başladık. Kollarımı birleştirerek bende ona bakmaya başladım. Açık kahverengi gözleri dolmuştu ve pişmanlıkla bakıyordu. Muhtemelen bende öyle bakıyordum çünkü tam da öyle hissediyordum... Kavga etmemizin hemen ardından hep böyle olurdu, bir şekilde pişman olurduk. Poyraz,çocukluğumdan berri en yakın arkadaşımdı ve hayatımdan kim giderse gitsin...o hep bir şekilde benim yanımda kalırdı. Hızla boynuna atladım. Çok sinirlenir,çabuk atlatırdım.Benim olayım buydu. O da kollarını bana sardı,ve 'özür dilerim Mavi, gerçekten çok özür dilerim. Yani böyle olsun istememiştim sadece...senin adına çok endişeleniy-', sözünü kestim,'geçti artık bir önemi yok,affetim'dedim. Kasları biraz daha rahatladı ve bana daha sıkı sarılmaya başladı. Ayrıldığımızda ona hafifçe gülümsedim,Poyraz benim hiç olmamış olan erkek kardeşim gibiydi. Gözleri heyecanla parlayarak 'Ölmeden önce yapılacaklar listesi için yeni bir şey buldum, yapmak ister misin?' Dedi. 'Ne olduğuna bağlı' dedim ve göz kırptım. Sırt çantasından hızla 6 yaşından berri yaptığımız ve devam ettiğimiz, bittikçe altına yeni kağıtlar yapıştırarak devam ettiğimiz uzun ruloyu çıkarttı. Liste oldukça uzundu, ve olabilecek neredeyse bütün salaklıkları denemiştik.En büyük hayalimiz, 18. doğum günümden sonra dört aylığına dünyayı dolaşmaktı. Herşey... isteyebileceğimden bile daha fazla mükemmeldi. Listedeki maddelere göz atarak 'bir sürü şey yaptık Mavi, aptalca veya anlamlı ,ama hiç beraber alışverişe çıkmadık farkında mısın?' Dedi. Olayı hemen kaptım ve çaktırmadım 'Bunun beni hala yarınki partiye götürmek istemenle ve giyecek bir şeyler bakmak istemenle bir alakası var mı?'dedim.Gözlerini kaçırdı.Poyraz, alışverişe çıkmaktan gerçekten nefret ederdi ve o an bu parti olayının onun için ne çok şey ifade ettiğini anladım. Benim için hiç bir şey yapmadığını hissediyor,ve bir şeyler yapmak istiyordu.Bu çok saçmaydı çünkü o,bu dünyada benim için gerçekten, 'bir şeyler' yapan tek insandı. Gülümsedim ve 'Poyraz, yarın ki partiye beraber gitmek ister misin?' dedim.O bu kadar çok istiyorsa gidebilirdim. Gözleri bir anda büyüdü,'Ciddi misin Mavi?' Dedi. Kafamı salladım. Kolunu omuzuma attı,ve beraber yürümeye başladık. 'Bu ne demek biliyor musun?' dedi, kafamı olumsuz anlamda salladım. Tanıdık gülümsemelerinden birini göstererek 'Bu listeye gerçekleşecek bir madde daha eklediğimizin göstergesi' dedi. Kahkaha atarak yürümeye devam ettik. Herşey bu kadar basitti. Yanında olan iyi bir arkadaş ve puf,hayat bir anda daha güzeldi.

'Asla yapılmaması' gerekenler listesine Poyraz ile alışveriş yapmayı da ekledikten sonra bir cafede oturup bir şeyler içtik. Cidden alışveriş faslı tam bir fiyaskoydu. Daha üçüncü elbiseyi denemiştim ki, sıkıldık ve onu alıp çıktık. Hiç beraber alışveriş yaptığım bir kız arkadaşım veya annem olmamıştı dolayısıyla başka biriyle giysi denemek...garipti. Akşam bizim eve gidip film izledik, sonra Poyrazın annesi arayıp onu eve çağırdı ve bende hemen uyudum.

Uyanalı en fazla 1 saat falan olmuştu ve ben kalktıktan hemen sonra kitap okumaya başlamıştım. Kapı çalındı, ve gelenin Poyrazdan başka biri olamayacağını düşünerek hafifçe iç geçirdim. Kitabı kapadım ve başımı yastığa koyup boş boş tavanla bakıştım, bu kadar erken gelmenin cezası olarak, Poyraz biraz bekleyebilirdi. Telefonumu yatakta bulmak için büyük bir savaş verdikten sonra yastığımın altında bulup saate baktım. Kalkalı tam 4 saat olmuştu! Cidden kitap okurken çalar saat kurmalıydım çünkü zaman acımasızca çok hızlı geçiyordu! Poyrazı gereksizce çok beklettiğim kafama dank edince,hızla kapıya koştum. Nefes nefese kalarak kapıyı açtım ve onu paspasın üzerine oturmuş etrafa bakınırken görünce gülümsedim.

Sonsuz SonlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin