Mainit ang sikat ng araw… nakakapaso ang init nito sa balat pero hindi pinapasin ni Manuela ito. Bitbit pa rin niya ang mga pinamili sa bayan.
Naglakad lang siya upang makatipid. Nagmamadali siya dahil kailangan pa niyang magluto at darating na ang kapatid nitong bunso galing sa paaralan. Fourth Year na sa kursong Engineering si Willy kaya lahat ay ginagawa ni Manuela upang makatapos lang ang kapatid nito upang maiahon sila sa kahirapan. Maagang namatay ang mga magulang nila at sa kanya naiiwan si Willy. Kinalimutan niya ang salitang pag-ibig para lang mabuhay silang dalawa.
Maganda si Manuela… konting bihis lang ay para na itong artista. Luma si Keena Reeves sa kaseksihan nito pero ni minsan walang lalake na nakatikim sa katawan na iyon. Ang unang halik niya ay nakalimutan na niya ito.
Binuhos niya ang lahat nang panahon niya para sa kapatid. Lahat ay ginawa niya upang makapag aral lang ito sa kolehiyo.
Sa pagmamadali niya ay hindi niya napansin ang batong nakaharang sa daan kaya natapilok ito. Natapon sa daan ang dala nito… nabasag ang mga itlog na binili at nasagasaan pa ng kotse ang ulam na iluluto niya sana.
“P*t*n* i*a mo”, Sigaw niya sa kotse na dumaan.
Napaiyak itong pinulot niya ang mga tumilapon na pinamili niya. Nang pupulutin na lang niya ang pinakahuli ay may isang lalake lumapit sa kanya.
“Miss… sori hindi ko napansin. Nagmamadali kasi ako” mabilis na tinulungan nang driver ng kotseng nakasagasa sa mga pinamili niya.
“He… ang bilis mo kasing magneho akala mo pag-aari mo ang daan… tse” masungit na sabi nito sa pobreng lalake.
“Ako pala si Adel” Mabilis na sabi ng lalake.
“E ano ngayon” Sabay alis ni Manuela.
Kamot sa ulo si Adel at sumakay na sa kotse. Nilagpasan niya si Manuela upang makarating na ito sa pupuntahan.
Lalong nag-ulol sa galit si Manuela nang makitang nakaparada ang sasakyan sumagasa sa pinamili niya sa harapan nang kanilang bahay. Galit itong pumasok at nagwala nang makita si Adel.
“Mayabang bakit nandito ka” Sigaw na sabi nito.
“Ate… ate… wag… Professor ko iyan” awat ni Willy.
Doon lang huminto si Manuela… “Ah…Sir… pasensiya na po kayo! Ang bata pa ninyo kasi para maging professor. Sori sir, Willy bili ka nang softdrink sa tindahan ni aling nena. Sir upo muna kayo” Biglang nagbago ang ihip nang hangin.
Nang bumalik na si Willy ay kaagad nilapitan ni Manuela ito.
“Ikaw bakit di mo sinabi darating dito ang professor mo” Galit na kiniliti ang kapatid. “Ate… Professor ko sa Design yan… nandito siya upang kunin ‘yung pinapagawa niya sa akin para maipasok niya ako sa kaibigan niya sa isang Construction Firm”. Yabang na sabi nito sa ate niya.
“Tutuo… dapat pala hindi softdrinks lang ang binili mo pati hopya na rin” Masayang sabi nito. “Pero ‘wag mong tawarin ang kaguwapuhan ng prof mo ha!” sabay kindat sa kapatid.
“Si Ate naman kumarengkeng… mabait si Prof Adel sa akin di ko nga alam kung bakit ganoon na lang siya concern sa akin” sabay kamot sa ulo nito.
“Baka bakla… nababakla sa kaguwapuhan nang kapatid ko” Biro nito… hindi alam ni Manuela na narinig niya iyon.
Nang iabot ang softdrinks ay nagulat siya nang mabilis siyang halikan ni Adel sa labi. “Para sa pang-insulto mo sa akin” Marahas na sabi ni Adel. “Willy ‘yung pinapagawa ko, akin na at sumabay ka na rin sa akin sa pagpasok”. Mabilis na lumabas ito at hindi na nagpaalam kay Manuela.
Tulala si Manuela dahil sa halik ni Adel.
“Ate… hoy ate… aalis na kami… ikaw kasi…” Nakasimangot na sabi ni Willy.
Lumipas ang araw ay laging wala sa mood si Manuela na bagay napasin ni Willy yun.
“Ate may mens ka ba?” Tanong nito sa kapatid.
“Wala no” nakasimangot na sagot nito.
“E daig mo pa ang matandang dalaga na dinugo sa sungit mo. Bakit nga ate?” Takang tanong ni Willy.
“Kumusta na ang poging Prof mo? Naipasok ka na ba sa sinasabi mong Construction Firm” iniiba ang usapan…
“Eh… sabi nya… pwede na raw akong mamusakan doon bilang Engineering Aide muna. Tapos kapag nakapraduate e tuluyan na nila akong kukunin” Masayang sabi nito… “Wow… hindi pa man ay Engineer na ang kapatid ko” Sabay yakap sa kapatid at hinalikan sa pisngi.
Minsan wala ang kapatid nito ay naiisipan niyang maligo. Nang matapos ito ay nagulat siya nang may tao sa sala at dahil doon ay nalaglag ang tapis sa katawan.
Tumambad ang katawan niya kay Adel. Hindi alam ni Manuela kung ano ang tatakpan… kung ang mukha o ang kanyang lower part . Mabilis na pinulot ni Adel ang tuwalya at binigay kay Manuela.
“Pasensiya na… bukas kasi ang pinto kaya pumasok na ako. May pinapakuha lang si Willy. Kailangan kasi sa trabaho niya at tutal papunta naman ako sa office nang kaibigan ko kaya dinaanan ko na”, nakangiting sabi nito.
“Haaa… ehhh…sa susunod kumatok ka naman” nahihiyang sabi ni Manuela. “Ano ba ang pinapakuha ni Willy?” Tanong niya.
“Yung bag na nakasabit daw sa likod ng pintuan niya” Nakangiting sagot ni Adel.
Kinuha ni Manuela at inaabot yun kay Adel. Parang nakuryente si Manuela nang madampian nang mga palad ni Adel ang mga kamay niya. Biglang hinila ni Adel si Manuela at muling hinalikan sa labi. Hindi alam ni Manuela kung bakit hindi siya lumaban. Sa tagal nang panahon hindi siya nakatikim ng pag-ibig ay parang biglang bumubukas ang kaisipan niya mula nang unang halikan siya ni Adel.
Nakapikit ito nang maramdaman niyang marahan inalis ni Adel ang tuwalyang nakabalot sa katawan nito. Nagpaubaya si Manuela at naramdaman na lang niya na sumasagot siya sa mga halik ni Adel. Sa bawat haplos ni Adel sa katawan niya ay parang libo libong boltahe ng kuryente dumadaloy sa katawan nito.
Lalo napasighap si Manuela nang unti-unti nlick ni Adel ang pu**y nito. Parang lupang inaararo ng dila ni Adel ang pu**y niya.
“Haaaaaa…. ggggraaabeee kaaaa Adel…. haaaaaa” sabay hawak nang mahigpit sa ulo ni Adel. “Ohhhhhh…… aaaaaaaa”…..
Nang mapansin ni Adel na malapit nang labasan si Manuela ay nagmadaling nagpaalam ito.
“Buwiset…” Sigaw ni Manuela
Hindi niya binangit kay Willy ang nangyari. Lumipas ang ilang araw ay hinahananap hanap niya si Adel. Ayaw naman niyang itanong sa kapatid dahil nahihiya ito.
Hinalungkat niya ang gamit nang kapatid at nakita niya ang address ni Adel sa phonebook ni Willy. Nagmadaling nagbihis upang puntahan niya ito sa bahay. Wala si Willy at ang alam niya ay hindi uuwi ito dahil may overtime sa trabaho kahit Engineering Aide pa lang ito.
Lumakas ang kabog ng dibdib nang makita niya ang kotseng nakaparada sa tapat ng isang bahay. “Heto na nga…” Masayang sabi nito…
