Kum Tanesi

Benim Yıldızım

Hayatınızda donup kaldığınız bir an vardırya ben tam olarak o anı şuan yaşıyordum. Duyduğum cümle karşısında hem kafam karışmış hemde endişelenmiştim. Kimden bahsediyorlardı çok merak ediyordum ama eğer şimdi odaya girseydim dinlediğimi anlayacaklardı. Bende mecburen odama geri dönmeye karar verdim. Tam yarım saat sonunda gelebildiler odaya. Geldiklerinde içim içimi yiyordu acaba sorsamıydım kimden bahsettiklerini yoksa susup unutsamıydım bu anı. Ama unutamayacağınıı biliyorum. Küçüklüğümden beri çok meraklı bir çocuktum bu yüzden dilimi tutamadım ve anneme sanki hiçbirşey bilmiyormuş gibi sormaya başladım.
"Anne bu kadar uzun süre ne konuştunuz belliki önemli bir konuydu."
Annem o kadar dalgındıki beni duymadı bile. Annemin neden böyle davrandığını çok merak ediyordum. Aslında babamda annemden farksızdı oda çok dalgındı bazen bana bakıp kalıyordu baktığımı fark etmiyordu.
"Annecim ne oluyor sana Selim beyin odasından çıktığınızdan beri babamada sanada birşey oldu o kadar dalgın ve endişelisinizki bazen bana bakıyorken dalıp gidiyorsunuz ne oluyor anne size?"
Anneme ve babama her ne olduysa bunun nedenini bulmam gerekiyordu. İkisininde ağzını bıçak açmıyordu. Duyduğum şeyi söylesemmi diye düşünüyordum ama sonra bu fikirden vazgeçiyordum. Ya ben duyduğum şeyi söyleyince üzülürlerse diye düşünüyordum. Madem annem beni duymuyordu kendimi duyurmak için bağıracaktım işe yararsa tabi.
"Anneeeeeee!"
"Heh, ay pardon dalmışım birtanem özür dilerim."
"Anne noluyor size?"
"Yok birşey Kum tanem ne olabilirki zaten."
Annemin bunu söylerken sesinin titrediğini fark ettim dokunsam ağlayacak gibiydi bende daha fazla üstüne gitmek istemedim.
"Tamam annem sen birşey yok diyorsan yoktur."
Hem annemi böyle görmeye dayanamıyor hemde neden böyle olduğunu merak ediyordum. Eğer söyleyeceğim şey annemi üzecekse söylememek en iyisiydi. Hastaneden çıktıktan sonra direk hiç bir yere uğramadan eve gittik. Oh sonunda evimdeydim insanın evi gibisi yok sözü gerçekten çok doğruydu. Hemen duşa girmek istiyordum bu hastane kokusundan ancak bu şekilde arınabilirdim. Yaklaşık yarım saatlik bir duştan sonra kendime gelebilmiştim.

Aslı'nın anlatımıyla:
"Ya Deniz biz bunu nasıl söyleyeceğiz Kumsala öğrenirse mahvolur zaten anladı anlayacak sorup duruyor ne konuştunuz diye."
"Aslı bilmiyorum gerçekten bilmiyorum. Kumsal ne tepki verir ne yapar hiçbir fikrim yok. Ona en uygun şekilde söylememiz gerekiyor ama bunu nasıl yapacağız bilmiyorum."
"Gözümden sakındığımız yavrumuz gözlerimizin önünde her geçen gün eriyip bitiyor ve biz onun için hiçbirşey yapamıyoruz.
"Aslı eğer Kumsal bizden değilde başkasından duyarsa mahvolur bunu öğrenmek onun hem hakkı hemde psikolojik durumu için en iyisi.
"Söyleyemeyiz Deniz söyleyemeyiz. Onun önünde koskocaman bir gelecek bir hayat var. Eğer Kumsala söylersek herşeye dikkat ederek rahatsız endişeli yaşayacak hayatını. Hiç bir şeyden sevk almayacak. Ben kızımın iyiliği için herşeyi yaparım ama benden bunu isteme Deniz isteme. Sen bana diyorsunki al Kumsalın hayatını çöpe at geleceğini yok et ben bunu ona yapamam yaşatamam.

Kumsalın anlatımıyla:
Uyandığımda saat öğlen 13.45 ti. Yatakta kalkıp telefonumu elime aldım. Telefon ekranımda şunlar yazıyordu:
Alin 20 arama
Rüya 45 arama
Alin 8 mesaj
Rüya 34 mesaj
Anlaşılan kızları baya meraklandırmıştım. Bunu yaptığım için kendimi azda olsa suçlu hissettim onlara haber vermem gerekirdi kim bilir ne kadar merak etmişlerdi. Önce Rüyaya sonrada Aline özür dileme içerikli mesajlar attım. Çok geçmeden ikisindende mesaj geldi. Önce Alinle olan mesaj kutuma göz attım.
"Kumsal özür dilenecek bir şey yokta kum tanem neden haber vermiyorsun? Aklımız çıktı burada. Rüya başımın etini yedi ya.
Rüyanın Alini 100 kere aramasını ve mesaj atmasını canlandırdım aklımda o an. Ardından Alinin isyan etmesi. Aslında bakınca gerçekten zor ve komik bir durumdu Rüyaydı bu istediğine ulaşamazsa yeri göğü inletecek kapasiteye sahipti.
"Biliyorum gerçekten çok üzgünüm hastaneden geldikten sonra bir duş aldım sonrada uyku bastırdı biraz bende öyle uyumuşum işte. Tamam kendimi affettirmek için ne yapabilirim?
"Yani biliyorsun bir konser borcun var bize. En kısa zamanda 3 konser bileti ayarlarsan harika olur aslında.
"Tamamdır komutanım o iş bende. Askeriniz her zaman hizmetinizde en yakın Adamlar gurubu konser biletleri buluyorum ve konser yerine uçuşa geçiyoruz.
Ben yazarken Alinde okurken gülme krizine girmiş olacakki tam 16 satır ahahahahahah cümlesi yazmaktan kendini alıkoyamadı. Alinle olan konuşmamı bitirdikten ve kendimi affettirdikten sonra Rüya ile olan mesaj kutuna girdim. Rüyadan biraz tamam dünyanın tribini yedikten sonra biraz kitap okuyup annem ve babamın yanına gitmeye karar kıldım.

"Anne neyi yaşatamazmışsın bana?"
"Eee kızım yok birşey alerjin hakkında konuşuyorduk. Hani senin fıstığa alerjin varya babanında canı benim fıstık ezmeli kekimden çekmiş e bende dedim olmaz kumsalın alerjisi var onu konuşuyorduk."
"Yok yok siz onu konuşmuyordunuz duydum ben. Yok önümde koskoca bir hayat varmış yok hiçbirşeyden zevk almiycakmışım falan ne demek oluyor bunlar?"
"Babacım sen bir sakinleş bir otur biz sana açıklayacağız herşeyi ama önce sakin."
"Baba neyi açıklayacaksınız ya! annemde garip hareketler Selim beyle konuştuğunuzdan beri bi garipsiniz ya şimdide bu konuşmalar beni artık geçiştirmeyin neler olup bittiğini öğrenmek istiyorum hemde hemen!"
"Tamam herşeyi anlatacağız sana ama bu anlattıklarımızdan sonra herşey kendi rutininde yani herşey eskisi gibi devam edecek hayatımızda hiçbirşey değişmeyecek söz ver bana?"
"Anne lütfen anlat artık"
"Kumsalım,Kızım,Kum tanem artık hayatın eskisi gibi olamayacak."
"Nasıl eskisi gibi olmayacak yeni bir okula gidicem ondanmı?"
"Hayır,kumsalım bunu söylemek inan benim için çok zor ama sen hastasın. Demans hastası.
O an dünya başıma yıkıldı deyimini gerçekleştiriyordu ruhum. Herşey önemini kaybetmişti. Benim yıldızım tam şuan sönüyordu.

Devam edecek...