Everything Will Be Okay [Dutch&Demi Lovato Fan Fic]

Hoofdstuk 35

Melanie's POV:

Toen ik me had opgefrist gingen we backstage en ik liep naar de microfoon en Demi ging zitten. Ik keek in het publiek en ze zaten er weer, hij grijnsde naar me en ik keek weg. "We zullen dan nu stemmen" zei Simon.

"Paulina?" "Een ja voor mij" een glimlach sprong tevoorschijn. 'Je hebt er nog 2 te gaan, wie zegt dat je door bent? Niet te enthousiast' zei de stem, maar hij had misschien wel gelijk. Laatste tijd hoor ik ze weer veel, waarschijnlijk omdat ik niet naar hun luister en eet, maar het is gewoon afleiding zodat Demi het weer vergeet en ik me daarna kan concentreren op afvallen.

Maar wat ze niet weet is dat ik nog overgeef, ik heb gezegd dat ik daarmee gestopt ben, en ze geloofde dat. Nou ja, beter voor mij.

"Kelly" zei Simon. "Ja, dat is overduidelijk" 'Ze hebben gewoon medelijden met je, omdat je daarnet zielig aan het doen was' Ik schudde mijn hoofd. "Demi" "Tuurlijk een ja!" zei ze enthousiast. "Dan heb je 4 ja's gefeliciteerd! Je bent door!" zei Simon. Ik had een brede glimlach.

Het publiek begon te klappen en ik liep het podium af. Ik liep naar de kleedkamer van Demi en ging zitten. Nick zou me komen ophalen omdat Demi nog redelijk wat auditie's moest bekijken en ik was best moe. Maar dan zou ik ook makkelijker kunnen ontsnappen aan eten. Hopelijk.

Ik sloot mijn ogen en ging achterover liggen, toen ik de deur hoorde opengaan. "Nick, ben je-" Het was niet Nick, het was Thomas. Ik ging rechtstaan. "Th-thomas, wat doe je hier?" Hij kwam dichterbij tot ik tegen de muur stond. "Daar zul je snel genoeg achterkomen" fluisterde hij in mijn oor waardoor ik rillingen kreeg.

Hij kwam dichterbij met zijn hoofd en kuste me. Ik wou hem wegduwen maar hij was te sterk. Hij nam mijn handen vast boven mijn hoofd met maar 1 hand. Toen hij de zoen beëindigde liet hij me los en trok hij mijn trui uit en gooide die ergens op de grond. Ik drukte mijn armen tegen mijn lichaam. "Niet doen baby, ik heb je toch al eerder naakt gezien?" zei hij met een grijns.

Ik hield mijn armen tegen me aangedrukt en ik kon de woede zien in zijn ogen omdat ik niet gehoorzaamde. Hij duwde me tegen de muur en greep mijn keel vast. "Je kan beter doen wat ik je vraag!" commandeerde hij. Ik sloot mijn ogen en deed mijn armen weg. "Goedzo"

Hij legde zijn armen op mijn kont en kneep er zachtjes in. "Stop!" riep ik. Hij sloeg me. "Wat zei ik? Je moet doen wat ik vraag en niet tegenspreken" zei hij boos. Op dat moment kwam er iemand binnen. Ik keek op en ik zag Nick. "Godverdomme!" riep Nick die boos naar Thomas liep hij trok hem van me af en sloeg hem met zijn vuist. Ik ging op de grond zitten en begon te huilen.

Thomas liep naar buiten en Nick kwam dichterbij maar ik schoof opzij. "Doe me alsjeblieft niks" zei ik smekend. Hij bleef staan. "Mel, ik zal je nooit pijn doen. Ik hou van je alsof je mijn eigen dochter bent. Ik zag een blik naar mijn armen gaan, naar mijn littekens en sneeën die langzaam aan het verdwijnen waren.

 Ik drukte mijn armen weer tegen mij en staarde rechtvoor me. Hij pakte mijn trui en gaf het aan me. "D-dankje" stotterde ik. Ik trok hem aan en veegde mijn tranen weg met mijn mouw. "Kunnen we Dems halen alsjeblieft?" vroeg ik. Hij knikte. "Tuurlijk" ik stond op en we liepen backstage.

We wachtte totdat het meisje van het podium was. En toen liep Nick het podium op. Het publiek begon te juichen. Nick ging naar Demi en fluisterde iets in haar oor en Demi stond direct op. "Ik moet echt weg sorry" zei ze toen ze backstage liep.

Ze liep naar me en ze omhelsde me. "Sorry, baby. Ik had je niet alleen mogen laten" zei Demi met spijt. "Het is o-oké" zei ik stotterend. "Nee, dat is het niet, ik moet er voor je zijn" "Het is oké" zei ik opnieuw, meer voor mezelf te proberen overtuigen.

"Kom we gaan naar huis" ik knikte en we liepen met z'n drietjes naar de auto. "Ik rijd wel met jou mee, ik kom mijn auto wel halen morgen" zei Nick. Demi knikte. We gingen in de auto zitten en ik stak mijn oortjes in. Ik stak skyscraper op, op 100%.

Toen we er waren liep ik naar mijn kamer en ging op bed liggen. Nog geen minuut later kwam Demi binnen. "Babygirl, het spijt me voor wat er gebeurt is" zei Demi. "Jij weet niet wat er gebeurt is, want je was er niet" zei ik bot. "Ik zal er vanaf vandaag altijd voor je zijn, babygirl. Please wees niet boos" "Dat zei je de vorige keer ook, ik wil alleen zijn nu" zei ik koppig. "Oké, als je dat wil" zei ze en ze verliet mijn kamer.

Hier is eindelijk nog 'n hoofdstukje.

Vote? Comment? :)