Everything Will Be Okay [Dutch&Demi Lovato Fan Fic]

Hoofdstuk 30

Demi's Point Of View:

Ik vroeg aan Nick om Melanie op te halen, Nick weet zelf ook nog niet waarom maar ik ga het straks vertellen als Melanie er ook is. Als een gezin.

Ik ga naar de gynaecoloog, ik heb al een paar weken buikpijn en krampen, heb meer eetlust en moet regelmatig overgeven. Maar ik wou Nick en Melanie er niet mee lastig vallen dus heb ik niks gezegd. Dus vandaag heb ik een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt, ik ben best zenuwachtig.

Wat als ik zwanger zou zijn? Zou Melanie en Nick dat wel leuk vinden? En mijn moeder, ik ben nog maar 22. Maar langs de andere kant zou het ook best fijn zijn.

A little baby.

Ik had een afspraak om 15 uur en het was al 14u15 dus ik vertrok en kwam daar aan om 14u45. Ik ging in de wachtkamer zitten en wachtte op hem.

Even later kwam hij. Ik ging staan en schudde zijn hand. "Hallo miss. Lovato, je mag me volgen" ik knikte, liep hem achterna en we gingen zijn kantoor binnen. "Zo, jij denkt dat je zwanger bent?" ik knikte. "Ja, ik heb veel buikpijn en krampen, moet soms overgeven en ik heb ook meer eetlust" zei ik.

"Oke dan zal ik je onderzoeken, je mag daar gaan liggen" zei hij terwijl hij naar de bank wees en ik ging gaan liggen.

Melanie's Point Of View:

Wat moet ik doen? Iedereen heeft een hekel aan me, ik heb niet eens 1 vriendin. Een traan rolde over mijn wang. Maar ik wil Demi geen pijn doen, ik wil haar niet verlaten. Zij is de enige reden waarom ik nog blijf leven. Ik liep richting huis, ik wou zo hard snijden. Dat is toch wat iedereen wil? I deserve pain. Even later was ik thuis en niemand was thuis alweer. Ik stormde naar mijn kamer en deed de deur dicht en ik liet me op de grond zakken. Waarom ik? What did I do to deserve this? Juist ja, ik ben niet perfect, but nobody is.

Ik stond op en liep naar de badkamer, ik zocht heel mijn badkamer door maar ik vond mijn mesjes niet. Nee, komaan. Ik. Moet. Snijden. Ik kan het niet. Wanhopig zocht ik iets scherps maar nee, er lag niks. Demi had waarschijnelijk alles weggepakt.

Ik pakte mijn pennenzak uit mijn tas en pakte mijn slijper, nu nog een schroevendraaier. Ik liep naar beneden en zocht het hele huis doorheen tot ik 1 vond. Ik ging naar de trap en hoorde de deur opengaan, het was Nick. Ik liep vlug naar boven en verstopte alles. Ik ging op bed zitten en Nick kwam de kamer binnen. "Hey, ik ging je ophalen maar je was er niet?" zei hij vragend naar een reden. "Ik wou wandelen, sorry ik had moeten bellen" loog ik. "En ik heb telefoon gehad 5 minuten geleden, het school is bijna 2 maand bezig en je hebt al 3 of 4 keer gespijbeld. Dat kan niet hé" zei hij zorgzaam, hij is liever dan Demi op dit vlak, Demi is altijd streng als ik spijbel.

"Sorry, maar ik voelde me niet zo lekker en ze lieten me niet naar huis gaan" loog ik weeral.

"Oh oké, ga dan maar rusten" hij drukte een kus op mijn voorhoofd en liep de kamer uit. "Deur sluiten!" riep ik. Hij kwam terug en sloot de deur.

Ik pakte mijn slijper en draaide het vijsje eruit met de schroevendraaier.

Het vijsje gooide ik ergens op de grond en ik sloof mijn mouw op. Ik zette het mesje neer, drukte hard en liet het over mijn huid heen gaan. Het deed veel pijn, meer dan anders, het was dieper nu. Deep enough to die? I don't know, let's pray.

Zou Demi zwanger zijn? Wat gebeurd et met Melanie?

5 votes?

Vote?

Comment?

Follow?

Het is eindelijk gelukt voor nog wat inspiratie