Ertesi günü çok erken kalktım eşyalarımı bile almadan kapıyı yavaşça açtım ve yavaşça kapattım, daha doğrusu kapıyı kapatırken arkamda Kadir belirdi " nereye?" diye sordu, arkamı döndüm, karnımda bir ağrı vardı
" ekmek almaya gideceğim " " ben ekmek aldım zaten, ciddi soruyorum nereye?" " ben de ciddiyim, ekmek almaya, hem ben unutamazmıyım ekmek aldığını " " iyi, çantan nerede öpücükle mi ödiyeceksin parayı fırıncıya" dedi sinir oldum " ya sanane benim nereye gideceğimden " kaşlarını çatıp " yürü içeri dedi bağırarak, içeri girdim kapının önünde durdum, derin bir nefes aldım ve arkamı döndüm " o kadını senin öldürdüğünü düşünüyorum. " önce kafasını eğdi biraz kıkırdadı kafasını kaldırdı ve boğazıma sarıldı, korkudan gözlerim yerinden fırlayacaktı " ne saçmalıyorsun sen!? Ne dediğinin farkındamısın!? Bir daha bu kelimeyi kullanırsan seni öldürürüm!" nefes alıp boğazımı bıraktı, kapıyı kilitledi, olanlara inanamıyordum.
***
Ertesi gün yine çok erken kalktım gizlice dolabı açtım ve anahtarı aldım, kapıya yöneldim tam kapıyı açarken Kadir saçımı tuttu ve kendine doğru çekti " nereye? " dedi, kafamı yavaşça çevirdim cevap veremedim çünkü çok korkuyordum sıra bana gelmişti sanki
ve gözlerimi kapattım " öldür hadi" " ne" " öldür, o kadına yaptığın gibi baltayı kafama indirsene hadi, ne duruyorsun?" bir yandan ağlıyor bir yandan konuşuyordum " hadi artık ne bekliyorsun?" " kapa çeneni! Kapa! Sana buradan ayrılma demedim mi ben?! Bir daha sözümden çıkarsan yemin ederim seni öldürürüm " cesedimi yatağın altına mı
koyarsın?" beni saçımdan tutup yere fırlattı, daha sonra ellerimi kalınca bir iple salonun duvarına bağladı. Ağladım, çok ağladım, bir gün boyunca ne getirdiği yemeği yedim ne önüme koyduğu suyu içtim.
Akşam yemeğini getirmek için salonun kilitli kapısını açtı ve elindeki tepsiyi önüme koydu, yemediğim yemeği görünce ters ters bana baktı, tepsiyi aldı " ye şu yemeği " dedi, kapıyı hızlıca kappattı. O sırada karşımda o kadını gördüm, karşımda oturuyordu " sıra sana gelecek demiştim, değil mi?" hiç cevap vermedim, o konuşmaya devam etti " tahmin edeyim artık onu sevmiyorsun, değil mi? Beni bu yüzden öldürdü, o sorunlu biri. Yazık sana, benim gibisin sen, seviyorum yalanlarına kandın " o an yalan söylüyorsun o bunu yapmaz demek isterdim ama olanlardan sonra bunu diyemedim. Konuşmaya devam etti " senin ölümün nasıl olacak merak ediyorum, kim bilir seninde ya kafana balta iner ya da beş altı yerinden bıçaklanıp denize atılırsın. Ne olursa olsun umrumda değil " içeri Kadir girdi " anlat nereden uyduruyorsun böyle şeyleri?" "uyduruyorum ha? Neyi uyduruyorum? Öldürdüğün kadını mı, yoksa onu benim yatağımın altına koyduğunu mu? Hadi ama başka nereye koyacaksın? Anladık bu zamana kadar biraz saftım ama uyandım şimdi " elini kaldırdı sert bir tokat attı suratıma, güldüm " hadi bir daha vur çok iyi geldi. " bir daha vurdu çok sinirliydi " korkmuyorum, yani eskisi kadar değil, istediğin kadar vur. " yavaşça yüzünü okşadı ve kalkıp gitti.
***
Birkaç gün sadece kendi sonumu kurdum kendi zihnimde, gerçekten eskisi kadar korkmuyordum, çok susadım ve acıktım ama baltayla ölmektense aç kalırım daha iyi diye düşünüyordum tabii yaşamakta istiyordum.
3.gün umudumu topladım ve bir kaçış planı yaptım gece yanımda duran kırık vazonun ( yanlışlıkla vazonun durduğu sehpaya çarpıp kırdım ) parçasını önce tek elime alıp diğer ipi kesecektim sonra diğer bağlı elimi çözecektim sonra altında bağlı olduğum pencereden kaçacaktım.
İki üç gün sonra planı uyguladım daha doğrusu denedim yapamadım Kadir beni yakaladı elinde bıçak vardı, bana doğru doğrulttu " sen buradan asla çıkmayacaksın dedim ve ciddiydim buradan çıkmaya kalkışma sakın yoksa..." " yoksa ne?" cevap vermedi ve çekip gitti sonra mutfaktan aldığı sandalyeyi yanıma koydu ve sandalyenin üstüne oturdu
" bütün gün buradasın öyle mi " " evet " akşam uyuya kalmıştı Kadir, gizlice planımı uyguladım, zaten kopmak üzere olan ipi sakladığım kırık vazo parçası ile devamını kestim ve gizlice pencereden kaçmayı başardım.
