Kaçmayı başardığıma inanamıyordum, kaçmak sandığımdan da kolay oldu diye düşünüyordum. O evin yakınlarında oturan bir arkadaşım vardı o arkadaşımın evine doğru gidiyordum eve vardım ve kapıyı çaldım, kapıyı arkadaşımın kardeşi açtı, Zeynep " kim o Ceren?" dedi Ceren senin arkadaşın abla demeden ben " benim " dedim ve içeri girdim. Zeynep yatak odasında yatağın üstünde yatıyordu salonda bir yatak seriliydi, yatak odasına girdim " selam " dedi Zeynep, cevap vermedim, hemen konuya girdim olanları anlattım, ağzı ayran ağzı gibi açıldı
" oha ciddi mi? Bak bu işin şakası olmaz " yüzümü yana yatırdım " yalan söylüyora mı benziyorum?" cevap vermedi, hala olanları anlamaya çalışıyor gibiydi, suratı sapsarıydı, parmağındaki derileri soyuyordu ( korktuğunda, heyecanlığında yaptığı bir hareket ) bir süre durup " sen şu rüyalardan kurtuldun mu?" dedi, durdu ve devam etti " yoksa olanlara rağmen hala devam ediyor mu?" " galiba evet " dedim. Çok uykum vardı, esneyip durdum " hadi yatağını hazırlayayımda yat " kafamı aşağı yukarı salladım. Dolaptan yastık ve örtü aldı ve salona serdi. Ben yattım, Zeynep ve Ceren de yattı ve ışıklar kapandı. On dakika uyudum, ve uyandım, uyandığımda Ceren karşımdaki kaltukta oturuyordu. Kafamı yastıktan yavaşça kaldırdım ve " Ceren, n'oldu ablacım?" dedim, Ceren yavaşça kafasını yana yatırdı " üzülme! Sıra sanada gelecek, benden sonra olsanda " diyordu. Ayağa kalktım ve Ceren'in yanına gittim
" saçmalama Ceren! Olmayacak öyle bir şey, anladın mı!" konuşurken ağlıyordum bir yandan " neden olmasın?" dedi başka bir ses, kafamı yan tarafa döndürdüğümde rüyalarıma giren o kadını gördüm " bir daha bu rüyayı gördüğünde arkanda ben değil Kadir olacak " dedi, bir yandan gülüyürdu. Zeynep girdi daha sonra içeri " n'oldu?" " yine rüya gördün değilmi?" dedi
" Zeynep bir dakika konuşabilirmiyiz?" dedim ve kolundan tuttum, derken Ceren " her şeyi biliyorum yarın için hazır olun, hatta yarından daha az bir süre " Zeynep Ceren in dediğinden hiç anlamamıştı, olanları birer birer anlatırken içeriden büyük bir ses geldi, içeri koşarak gittiğimizde Ceren yerde kanlar içindeydi. Zeynep çığlıklar atarak yanına gitti. Cerenin kafasını okşadı ve bana döndü " senin yüzünden!" diye bağırdı ben se sadece onun yüzüne bakıyordum. Polis geldi ben olanları anlatırken Ceren'i hastaneye götürüyorlardı. Zeynep yanımıza geldi " hepsi bu kız yüzünden!" dedi. Korkmuştum ve " ben yapmadım " diye bağrıyodum. Polis gitti herkes gitti. Dışarı çıktım, yürüdüm, gözlerim yavaşça kapanıyordu. Gözlerimi kapattım belki gözlerimi kapatırsam her şey sadece bir rüya olacak diye düşünüyordum. Gözlerimi açtığımda hastanedeydim başımda serum değiştiren hemşireye nerede olduğumu sordum " hastane " dedi " görebiliyorum! Neden buradayım?" dedim" benim bildiğime göre sen yolda bayılmışsın yani öyle bi şey sonra seni buraya getirdiler, bak bunu sana ben söylemedim doktor senin akıl hastası olduğunu düşünüyo, ya hani sen rüya müya görüyormuşsun ya işte buraya geldiğinde sen baygındın sonra uyandığında bağırmaya başladın " kadın bunları anlatırken ben şaşkın şaşkın suratına bakıyordum, kadın devam etti " ben yapmadım diyordun galiba evet evet ben yapmadım diyordun " kadın serum işini halledip başka ihtiyacımın olup olmadığını sordu, konuşamadım kafamı sallamakla yetindim. Kapıyı yavaşça kapattı.
Olanları anlamak için zamana ihtiyacım vardı. Gece uyumadım bütün gün olanları düşündüm, bütün bunlar neden benim başıma geldi diye düşünüyordum. Gece gözümü kapattığımda biri bana uyan diyordu, gözümü açtım karşımda Zeynep vardı, ayağa kalktım Zeynep bana " gel " diyordu eski pencerenin önünde,
yanında Ceren de vardı. Ceren " gel, gelirsen üzülmezsin, korkmazsın " pencereye yaklaştım
hemşire içeri girdi ve hemen yanıma geldi doktor çağırdı, doktor saçma sapan sorularla kafamı şişirdi, benim n'olduğu hakkında hiç bir fikrim yoktu, kafam ağrıyordu ve miğdem bulanıyordu, kendimi ölü gibi hissediyordum. Bir iki gün sonra bir kaçış planı yaptım zor olsa bile yaklaşık iki hafta sonra kaçmayı başardım ve nereye gittiğimi bilmeden yola çıktım
