Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@/bultnur_: gülümsemem için tehtid edilmemişim gibi
dennzz, furkansancak ve 674 kişi beğendi.
Nur Bulut
Yakınını kaybettiğinde... Ya da yakınlarını kaybettiğinde, onun karşılığını almak, o kaybın yerini intikamla doldurmak istersin.
Amacım kaos değildi. Eğlence hiç değildi.
Çok başkaydı sebeplerim ama kendimi eğlence arayan birisiymiş gibi gösteriyordum.
Nefret doluydum. İntikam istiyordum, herkes hak ettiğinin daha fazlasını yaşasın, adalet yerini bulsun istiyordum. Adalet... Yerini bulur muydu bilmiyordum ama yerini bulmasını istiyordum.
Kimse bilmiyordu, kimseye hiçbir şey söylemiyordum. Sadece Güneş ve Deniz biliyordu ve yaptıklarıma bu yüzden karışmıyorlardı. Aksine, cezalandırılması gereken kişilerin cezalandırılması için bana yardım ediyorlardı. Gruba onları alma sebebim yoktu, bunu onlar istemişlerdi. Tüm gözler benim ve arkadaşlarımın üzerinde olacağı için onlardan şüphelenilsin ya da ben çok fazla kendimi belli etmeyeyim diye insan ayırmak istememiştim.
Gördüğüme göre gruptaki kişiler beni sorgulamayı bırakmıştı. Süveyda, Barlas ve Alperen'in gözünün üzerimde olacağını düşünmüştüm ama öyle olmamıştı okulda her gördüklerinde göz teması bile kurmuyorlardı benimle. Yalnızca grupta konuşuyorlardı ama Süveyda'nın zeki bir kız olduğunu biliyordum, illa benimle konuşacağını da biliyordum. Ona güvenmiyordum, nedense onu da sevemiyordum. İtici geliyordu.
Çayımdan yükselen dumandan kahverengi gözlerimi ayırıp beni izleyen Furkan'a çevirdim bakışlarımı. "Mesajda konuşmak daha kolaydı sanırım." dedim gülümseyerek. Furkan, ona ilgim olduğunu sanıyordu diğer herkes gibi fakat Furkan'ı sevmiyordum. Furkan benim için sadece aralarına giriş biletim olabilirdi.
Masum gibi duruyor olabilirdi ama onun Barlas'ın çevresinden biri olduğunu biliyordum. Okulda onlardan uzak duruyor, dışarda da Barlas'a ve arkadaşlarına bilgi sızdırıyordu konu her ne olursa olsun. Ben bunu da biliyordum, evet. Her şeyi biliyordum.
Her şeyi bildiğimi sanıyor da olabilirdim. O kadar oyun dönüyordu o kadar çok sır vardı ki hepsini bilmek bazen imkansız geliyordu.
"Sana göre öyleymiş. Masaya oturduğundan beri gülümsemekten ve çay için teşekkür etmekten başka bir şey yapmadın."
"Haklısın," dedim kısaca. "Konuşmam için senin bir şeyler sorman gerekiyor, böylece sohbet ilerletir sana alışabilirim." huyum böyleydi. Çok konuşmazdım, özümde asosyal biriydim. Deniz ve Güneş'le bile her zaman görüşmezdim. Sürekli bundan şikayet ederlerdi ama umursamıyordum, karakterim böyleydi sonuçta.
