BANA BİR YAĞMURLA GELEBİLİR MİSİN?

ÖZGÜRLÜK KISAYDI AMA TATLIYDI

Tüm günü dizi izlemekle ya da hastahane köşelerinde müzik dinlemekle geçiren bir kızdım. Geçirdiğim rahatsızlıktan dolayı okuluma bir süre ara vermiştim. Tıbbi terimlere göre beynimdeki oksipital ve temporal bölgelerde tümör oluşmuştu lakin ben buna mide bulantısı ve duygu bozukluğu diyorum. 2 yılın sonunda tümörüm tamamen yok olmasa da büyük bir bölümü temizlendi ve doktorumun dediğine göre 3 hafta sonra taburcu olucaktım. Benim için 3 haftanın saniyeleri gün, dakikaları ay, saatleri yıl gibi geliyordu. Bu anı o kadar sabırsızlıkla bekliyordum ki taburcu olduğum gün kalp krizi geçirecekmişim gibi hissettim. Halam o gün bana internetten sipariş ettiğim kıyafetlerimi getirmişti. 2 yıldan beri hastane kıyafetlerinden başka kıyafet görmeyen vücudum, sonunda özlediği o temiz duyguya kavuşacaktı. Hemen üzerimi değiştirdim ve eşyalarımı topladım. Halama gitmeye hazır olduğumu söyledim o ise çıkış işlemlerini tamamlayıp geleceğini, odamda beklememi söyledi. Odam... Duvarları hafif yeşilimsi, yatağı beyaz bazadan oluşan ve güneşi nadiren gören basit bir odaydı sadece, basit ama bir o kadar da duyguyu barındırıyordu. Geceleri ağrıdan dolayı bağrışlarımı duyan duvarlar, üzüntüden göz yaşlarımı akıttığım açık kahverengi bir parke, korktuğumda yorganına sarıldığım beyaz bir yatak ve bana hala yaşadığımı hissettiren tahta çerçeveden bir pencere  bu kadardı sadece. Bu odanın en çok yalnızlığını seviyordum. Yatağımın üzerine oturup tüm yaşadıklarımı düşünürken parkenin gıcırtısını duydum, kafamı çevirdiğimde halamın elinde taburcu kağıdım ve dudaklarından dökülen "özgür olmaya hazır mısın? Bir sorunun yoksa gidelim" sözleriyle karşılaştım. Hafifçe gülümseyip kafamı olumlu yönde salladım. Lakin heycanlıydım, insanlardan korkuyordum. Hiç vakit kaybetmeden odan çıktık ve hastanenin çıkış kapısına yöneldik. Halamın eski siyah bir arabası vardı cıkış kapısında bizi bekliyordu. Merdivenlerden yavaş yavaş inerek arabaya bindik. Yağmur başlamıştı hızlı hızlı yağmaya devam ediyordu. Halam önünü görmekte zorlanıyordu yerlerin kaygan olmasıda cabasıydı. Camları açtım temiz oksijeni, yağmur kokusunu ciğerlerime kadar hissediyordum. İlk defa özgür olduğumu sanmıştım tam o sırada kontrolünü kaybeden bir araç bize şiddetli bir biçimde savruldu. Organlarıma birşey olmuştu ama  hala nefes alabiliyordum, özgürlüğü tadabiliyordum. Acı verdi ama nefes almaya devam ettim, dakikalar sonra gözlerim kapandı...