Embrace of the Wind

Kabanata 2

I'm sorry if I'm not that active to update hahaha so thank you if you are still with me here. Sorry kung may mga mali mali if ever, bear with it nalang. Enjoy Reading!

----------------------------------------------------------------

Suplado

"This women in front of me is just a victim your Honor. She's working hard to sustain their family needs and to help her parents. But that man" tinuro ko ang lalaking walang ginawa kundi mambintang sa taong hindi naman siya sigurado sa kanyang pinagdadada. "accused her that she's stealing money without enough evidences. We shouldn't be deceive in every facts that he says. I know that truth wins over facts. That's all your Honor" yumuko na ako at bumalik sa aking upuan. They should be scared of me. Napangisi na lamang ako sa aking iniisip.

Marami pang sinabi ang kabilang panig ngunit sa huli napatunayan pa rin na inosente ang babaeng ito. Sa kadahilanang wala silang sapat na ebidensya na patunay na siya ay nagnakaw.

Bakit ang dali para sa ibang tao na mambintang kahit wala namang sapat na ebidensya?

Maraming tao ang biktima dito at isa na ako doon.

Bata pa lamang pinatikim na ako ng kapalaran ng kalupitan.

Nagpasalamat sa akin ang tinulungan ko at ngumiti na lamang ako bilang ganti sa kanya. Lumabas na ako sa korte ng may ngiti sa labi at sinalubong ako ng halos hindi magkamayang reporters ng iba't ibang stasyon.

"Atty. balita ko nanalo ka na naman sa kaso mo. Talagang wala pang nakakatalo sa iyo" sabi ng reporter ng hindi ko alam na stasyon. Well wala naman talaga akong pakialam sa mga ito. Ngumiti na lamang.

"Aren't you aware that you're like a tiger in court Atty. Montenegro?

"Of course, I'm fully aware. Excuse me." umalis na ako sa kumpulang reporters at pinatunog ko na ang aking sasakyang.

Habang nagmamaneho ako bigla na lamang kumalam ang aking sikmura.

"Oh shit!" napapreno na lang ako bigla at nasapo ang aking mukha. I forgot to eat breakfast. Naalala ko na naman kaninang umaga muntikan na akong malate because of that dream hindi agad ako nakatulog.

Huminto ako sa isang fast food chain at nag order ako ng makakain. While waiting napansin ko ang pamilyar na mukha na matagal ko ng hindi nakita. I thought he stayed in states for good but what is he doing here?

Ang aking karibal sa lahat ng bagay. Mapa academics, paligsahan and even sports. I don't like him. He's so suplado and bihira ko lang makitang ngumiti but he's genius like Einstein. Gwapo na din.

Lumingon siya na parang naghahanap ng mauupuan and napalingon siya sa table ko iniiwas ko ang aking tingin. Is he going to sit here? No please lang ayokong makita yang pagmumukha niya.

"Miss can I sit here? Since parang wala ka namang kasama? he said coldly. He did'nt change at all. He's still the same person I know the suplado type. I rolled my eyes.

Humarap ako sa kanya at nagulat siya ng makita niya ako pero nakabawi naman agad. I mesmerized when our eyes met. Nakagat ko ang labi ko shit bago ang gandang lalaki pa rin niya kahit nagsusuplado?

His piercing eyes that as cold as ice. His thick eyebrows that defined his snobbish side. His narrowed nose and perfect angle of his jawline. His reddish lips and how his adams apple swallowed hard. The cold baritone voice of him that could shivers down your spine.

"Ma'am here's your order." napabalik ako sa reyalidad at tumikhim.

"Thanks" then the waiter walk away. Magsisimula na sana akong kumain ng maramdaman kong may nakatitig sa aking harapan. Bumuntong hininga ako.

"Hey! Did I said na pwede kang umupo sa table ko?" pag basag ko sa katahimikan.

"Why? Is this yours?"

"At least asks permission to me."

"I already asked permission. Lutang ka ata" ismid na sagot niya

"Whatever!" inirapan ko siya at napapailing siyang nagpipigil ng ngiti.

"Same as ever" bulong niya pero hindi ko masyadong narinig. Nagsimula na akong kumain na parang mag-isa lamang. Binilisan ko sapagkat ayaw kong makasama tong supladong lalaki na ito ng matagal. Tinawag ko na ang waiter at nagbayad na. Walang sabi-sabing linisan ko ang fast food chain na hindi na lumingon pa sa kanya.

Matagal na ang nakalipas at ngayon ay isa na siyang pinakakilalang tanyag sa mundo ng pag-aabogado. Madaling lang ang lahat lalo na pag isa kang katulad niya, ang gwapo pero suplado na habulin ng nga kababaihan at seryosong abogado na sikat sa ibang panig ng bansa.

Kahit ng nag-aaral pa lamang kami at hindi pa siya sikat ay narami ng nagkakandarapang mga babae sa kanya. Ewan ko kung bakit wala pang naikakalat na naging girlfriend niya. Naalala ko noong nasa Law School pa lang kami palagi nila kaming tinutukso sa tuwing nag dedebate kami at walang ni isang ang gustong matalo.

Our professor asks us what is our perspective about death penalty.

"I'm not agree with death penalty Sir. We shouldn't cut lives eventhough they did something terrible because our lives is a gift from God not just a simple gift but a special one." he answered while smiling

"No. They deserve it and because of they stupid mindset. And it serves us a lesson not just for students but for the whole nation." Pero hindi magpapatalo ang hari ng kasupladahan. Umirap na lamang ako.

"Yes, they should be punished and put in prison. Killing lives is not the solution here. If they could just think positively not negatively. I think you're aware Miss Yvonna that we shouln't kill one another and it states in the bible. Genesis 9:5-6." at umupo na ito at nagpalakpakan ang aming mga kaklase even our professor.

Natapos na ang klase namin at papaalis na siya ng hinarang ko ang hari ng kasupladahan.

"Hey, do you have problems? Why do you always meddling with me?"

Lumapit siya sa akin at napaatras ako ng naramdaman kong nasa pader na ako. Agad niyang itinaas ang kaliwang kamay malapit sa aking ulo. Inilapit niya ang kanyang mukha sa akin at kusa na lamang pumikit ang aking mga mata.

Kalma ka lang self. Wait is he going to kiss me?

"Easy. I'm not going to kiss you." he chuckled

Letse sinong pumikit?! Sino? Napahiya ako at iminulat ko ang aking mga mata ng dahan dahan at malapit pa rin ang mukha niya sa akin.

"Miss, you should be the one stop meddling with me or you wouldn't want the consequences." he smirked.

Narinig ko na lamang ang mga yabag ng kaniyang paa na papaalis. Noong araw na iyon kinaiinisan ko na siyang makita. Ang hari ng kasupladohan. Walang iba kundi si Zyniel Alyer.

Nagpapadyak na lamang ako sa inis. Ang tanga ko talaga. Wait... bakit nga ba ako pumikit? Nakakahiya.

'Yong asungot na mukhang alien na mayabang na yon. Tinuro-turo ko pa talaga kung saan siya pumunta. Makagaganti din ako, hindi pwedeng minamaliit lang ang isang gaya ko.

"What are you looking at?" taas kilay kong tanong sa dumadaang mga tao. I swear isusumpa ko ang pagmumukhang yon. Inis kong kinuha ang aking bag paalis kasabay ng halinghing ng napalakas na pagsara ko sa pinto.