Isang tahimik na gabi at malamig na simoy ng hangin ang humahampas sa aking katawan. Nandito ako sa tabing dagat. Dinig ko ang malakas na hampas ng tubig na amoy alat at ang mga kuliglig na tila ba nakanta sila sa aking pandinig.
Sa kadahilanan na ako'y naalimpungatan ay napag-isip isip ko na lumabas muna ng bahay. Hindi ko maintindihan ang aking sarili sapagkat ako'y nagising nalang isang buwan nang nakalilipas na ako ay nasa pampublikong ospital dito sa Sta. Elena.
Pagmulat ko ng aking mata ay puro puti ang aking nakikita. Aray! Bakit ba ang sakit ng ulo ko. Teka, nasaan ba ako? At bakit ako nasa ospital?
Hindi ko masyadong maigalaw ang katawan ko sapagkat sobrang bigat ng pakiramdam ko. Pati ang ulo ko parang sasabog na sa sakit!
"Aray ko" impit na ungol ko. Napahawak ako sa ulo na may benda dahil sa sobrang sakit.
"Huwag ka muna masyadong gumalaw, tatawag lang ako ng doktor." Anya ng lalaki sa tabi ko at bigla siyang lumabas. Hindi ko siya napansin kanina dahil na rin sa sakit na nararamdaman ko.
Ilang sandali lang ay pumasok na ang lalaki kanina kasama ang doktor. Sinuri ako ng doktor at pinainom ng gamot pampawala ng sakit sa ulo. "Mrs. Hemmingfield, ayos na ba ang inyong pakiramdam?" Tanong ng doktor sa akin. Teka, MISIS BA ANG NARINIG KO?
"P-po? Mrs. Hemmingfield?" naguguluhan kong tanong sa doktor.
"Ciara, i'm your husband! Do you forgot it? Doc. Reyes, what's happening on my wife? It seems she can't remember anything!!" Galit na sambit ng lalaki kanina. Napaigtad ako ng bigla niyang sinuntok ang pader.
"Mr. Hemmingfield please calm down. I must say that it seems your wife have temporary amnesia due to the accident that she had. Let us talk outside." Pag-hinahon ng doktor sa lalaki. Amnesia? Teka naaksidente ako?
"Doc, h-hindi ko po kayo maintindihan. Bakit nasa ospital ako? Bakit ako naaksidente? N-nasaan ako?" garalgal ang boses ko habang tinatanong ko ang doktor sa harapan ko. Naguguluhan ako. Ang alam ko nasa mansyon ako at yun ang huling naaalala ko.
Lumapit si Mr. Hemmingfield o ang asawa ko dahil sa narinig ko. Hinaplos niya ang buhok ko at hinalikan ako sa noo.
"Ciara, amor, please let me handle this. I'll explain to you later. Just rest okay?" Sambit nito sa akin at lumabas na sila ng doktor sa kwarto.
Hindi ko lubos maisip ang mga nalaman ko ngayon. May amnesia ako at may asawa ako! Napakagat labi nalang ako habang pinagtatagpi-tagpi ko ang mga nangyari sa akin bago ako magkaroon ng amnesia.
"Ciara, you're here. I've been looking for you. I'm so damn worried! Let's go inside the cabin, It's cold out here." Naramdaman ko nalang na pinatong niya kumot sa aking balikat upang maibsan ang lamig dala ng hangin sa labas.
"Pasensya na Damon kung napag-alala kita. Nagising lang ako at naisipan kong lumabas muna ng cabin."
"It's okay baby, i thought there's something happened to you so I immediately look for you and Thank God that you're here."
Pinamulahan ako ng pisngi at mabuti nalang na tanging buwan lang ang liwanag kung kaya't hindi makita ni Damon na kinilig ako sa sinabi niya.
Sinong mag-aakala na asawa ko pala 'to. I'm just a plain girl. Damon is very captivating like his blue eyes, his long lashes, a pointed nose and his jaw that is firm that really other women like to taste, a broad shoulder and a tanned skin.
"Are you done checking me baby?" He giggled and I almost flushed! Nahuli niyang tinititigan ko siya kung kaya't nilihis ko ang paningin ko.
"Natulala lang ako, huwag ka masyadong proud sa sarili mo." Irap ko dito.
"Why so defensive? Come on, let's go inside. It's getting late. You need to rest. We have a long day tomorrow." Agad kaming naglakad pabalik sa cabin. Sabagay tama naman siya. Kailangan na naming magpahinga at mahaba pa byahe namin pabalik ng Manila.
Maaga kaming gumayak ni Damon dahil narin sa mababaw lang ang tulog namin dahil anong oras na kami nakatulog kagabi. Pabalik kami ng Manila ngayon pagkatapos ng 6 na buwan mula nang nanirahan kami dito sa Laguna.
Napag-alaman ko na ako pala si Ciara Hemmingfield, asawa ko si Damon Blaze Hemmingfield. Ang sabi sakin ni Damon na bago ang aksidente na nangyari sakin ay 2 buwan na kaming kasal. Tinanong ko siya kung bakit ako naaksidente ay bigla nalang siya tatahimik kung kaya't hindi ko nalang siya kinulit. Ang sinabi niya lang sakin ay kapag handa na akong malaman ay saka niya lang ito sasabihin.
"Ciara, are you hungry? We can have a take out food for us to eat along the way." tanong nito habang nagmamaneho ng sasakyan.
"Nah. I'm fine. I'm not hungry."
"Just tell me if you feel hungry so we can look for some food stores around the area." I nod as my reply to him. Tutal maikli lang ang naitulog ko kung kaya't naisipan ko nalang matulog muna.
Nasa isang pagdiriwang ako na ginaganap dito. All i can smell is the salty water around the area so I guess that we're on the cruise ship.
I saw a woman, just like of my age, wearing an elegant red backless dress.
"Madame, you're finally awake. Lord Bizmounth wants to see you. Please follow me." sambit ng lalaki kung kaya't sinundan ko siya papasok sa cruise ship. We headed into the basement deck and stop on the door in the right wing and he suddenly knock. We went inside and I saw a thirty-year old man looking happy at the girl.
"Dad, what is this all about? I agreed for what we had talked about the last time but please don't force me to go in this nonsense party."
"I know, and I know you too my dear. You didn't even looked the email that I sent to you last week so I came with an idea that you are going to ditch me again. So I came up to this idea. Sorry dear, but to remind you, a deal is a deal." The girl rolled her eyes after he said that.
"You always ignored what emails I always sending but always react that it's my fault why you choose to delete it rather that to read it." Dagdag pa nito sakanya.
"Dad, I agreed and I never forget what we have talked about. But you also promised me that, YOU, would let me to have my 3 months vacation and I would follow what you intended me to do. It's been a week nung huli tayong nagkausap tayo. So why you force me to come here?" I saw the girl and almost burst out telling that she hated to go here.
"Ciara, if you just read the email I've sent to you. You know why I dragged your ass off here! You stubborn woman! Today, you will meet what we had a deal. Don't disappoint me and follow what we had agreed to." Naputol ang kanyang sasabihin pa when his phone suddenly rang and he answered it.
"We're here at the basement deck. Escort him here. Bye." pinutol nito ang tawag.
"You know what to do Ciara. Again, don't disappoint me." And he went outside. The girl finally had an urge to sigh aloud. Wait, I just heared my name or maybe it's the girl's name? What's happening? Why I am seeing like this dream?
I'm with my deep thoughts when someone behind me cough. He's getting the attention of the girl. Hindi ko na namalayan na nakapasok na pala siya dito. "Sorry for disturbing your daydreaming, but I guess you're Ciara?"
She gave him her sweetest and dangerous smirk. Nilahad niya ang kamay at sinabing. "The one and only. My name is Ciara Kara."
