De imbecielen bende

Hoofdstuk 1

Ik werd niet zo vredig wakker na een aardbeving. Ik woon namelijk in Groningen.

Plotseling kwam mijn moeder mijn kamer binnen gestruikeld.
"Ik ben vanochtend van de trap af gevallen. En jij mag raden hoe dat komt." Ik wreef in mijn ogen.
"Geen idee, mam. Toevallig door een aardbeving?" Vroeg ik.
"Nee. Door die teringzooi van jou op de trap. Weet je, jongen, ik ben he-le-maal klaar met jou. Je bent één grote irritatiefactor en ik haat je met een brandende passie. Gelukkig voor jou heb ik gisteravond je koffer al ingepakt. Vandaag ga je naar je tante in Zimbabwe." Mijn moeder rende driftig de kamer uit en smeet de deur achter haar dicht.

Ik schoot in de lach, stond op en trok mijn kleren aan. Ik opende de deur en een oude poster van Big Time Rush kwam meteen in mijn gezicht schreeuwen. Die heeft mijn zusje daar ooit opgehangen, omdat ze vond dat ik eens wat vaker naar Big Time Rush moest kijken. Ze is er namelijk van overtuigd dat ik gay ben. De enige reden waarom ze dat denkt, is omdat ik ooit een kusje heb gegeven op de mond van mijn beste vriend.

Ik was vijf.

Nu heb ik haar meerdere keren duidelijk gemaakt dat ik niet gay ben en dat dat kusje was omdat hij van de schommel getyft was en ik het zielig vond dat zijn mond aan het bloeden was. Ik was er heilig van overtuigd dat een kusje het werk van God zou doen en de wond zou dichten.

Ik ritste de poster van de muur af en maakte er een propje van. Ik gooide hem van de trap af en liep er zelf achteraan.
"Godverdomme, Reinier! Ik vroeg je gisteren of je je Playstation uit wilde zetten. Dat ding staat nu nog te loeien!" Hoorde ik mijn moeder schreeuwen van beneden. Ik zuchtte en snelde de trap af richting de woonkamer. Meteen kwam er een onderbroek mijn gezicht in gevlogen.
"Ruim je verdomde was ook gelijk op, wil je?" Zei m'n moeder.
"Ja, meis!" Zei ik voor de grap terug. Een diepe zucht was het antwoord. Ik gniffelde en begon met het oprapen van mijn was. Toen dat klaar was zette ik mijn Playstation uit en liep ik de eetkamer binnen waar mijn moeder uitgebreid haar teennagels aan het knippen was.

"Mam, hou je van me?" Vroeg ik, het antwoord al wetend.
"Nee." Zei ze stug.
"Top!" Zei ik. Ik pakte mijn telefoon en opende mijn gemiste berichten. Mijn moeder stond op en wees naar de hoek van de eetkamer.
"Kijk, jongen. Je koffer." Zei ze. Stomverbaasd keek ik op.
"Je.. Je was serieus? Ga ik echt naar- Naar Zimbabwe?" Vroeg ik.
"Ja, natuurlijk. Ik loog niet." Zei mijn moeder.
"Nou, das lekker dan. Je bent een schat van een moeder. Echt." Zei ik sarcastisch.