Bizim için

Rezillik

ÇOK FAZLA OKUYAN YOK FARKINDAYIZ.AMA YİNE DE YAZMAYA DEVAM EDİCEZ.ÇÜNKÜ HİKAYEMİZE İNANIYORUZ.BASİT OLMAMASI İÇİN ELİMİZDEN GELENİ YAPIYORUZ.BU BÖLÜM BİRAZ GEÇ KALDI KUSURA BAKMAYIN TABİ TAKAN VARSA :D

MULTİMEDİADAKİ ŞARKI BÖLÜMDE GEÇEN Bİ ŞARKI TAM KOPMALIK BİZİM FAVORİMİZ :Ddd

Koşar adımlarla merdivenleri çıktım.6.kattaki sınıfımın önüne geldiğimde nefes nefese kalmıştım.Sinifa girdiğimde Haktan hocanın derste olduğunu gördüm.Başımla geç kaldığım için özür  dileyip boş bi sıraya oturdum.Saçlarım koşuşturmaktan dağılmıştı.Bi kenara topladım ve derse odaklanmaya çalıştım.

Ben kendimi toparlayıp derse odaklanana kadar zil çalmıştı.Hocayla birlikte soru sormak için koşuşturan inekler çoktan sınıftan çıkmıştı.Sabah geç kalktığımdan kahvaltı da yapamamıştım.Cüzdanımı alıp kantine gitmek için sıramdan kalktığımda arkamdan gelen sesle irkildim.

-Hasta olursun sanmıştım.

Bana mi seslendigini anlamak amacıyla sesin geldiği tarafa doğru kafamı çevirdim.

-Efendim bana mı dedin? derken şaşırmıştım.                                                                        

"Diyorumki yağmurun altında o kadar kaldıktan sonra hasta olursun sanmıştım." dedi bir eliyle saçlarını geriye atarken.

"Sen beni..." dedim duraklayarak.

Sözün devamını getiremeyeceğimi anlayınca tebessüm etti.Tam ağzını açmış bir şey diyecekken arkadan adını bilmediğim sarışın çocuğun "Ceyhun amk gelmiyceksen gidiyoz." demesiyle gitmesi gerektiğini söyleyip onlara doğru yürüdü.

Gizemli konuşmanın ardından kantine çıktım.Daha kapıdan girmeden iri yarı bi çocuğun arkadan çarpmasıyla yere kapaklandım.Kapaklandım derken baya yüzüstü yere yapışmıştım.Tabiki olması gereken yakışıklı bi çocuğun beni yerden kaldırıp oha işte aradığım huri demesi ve mükemmel bir aşk yaşamımızdı.

Bilin bakalim noldu?Yere yapışmamla bütün kantinin kahkahasını duymam bir oldu.İlk başta ölü numarası yapmak istesemde dizilerle gerçek hayatın uyuşmadığı aşikardı.Düştüğüm yerden kaldırıldığımda bir kızın endişeyle bana baktığını gördüm.

Beni onun kaldırdığını anlayıp  teşekkür ettim. 

İcimden bana çarpan çocuğa küfürler savururken köşede gizemli çocuğun bana bakarak hayla güldüğünü gördüm.

Ona doğru koşarcasına yürüdüm.Kantin sessizliğe bürünmüştü.Yanına geldiğimde kulağına "Sen bunu hakettin"diye fısıldayarak boğazına yapıştım.Çocuk daha ne olduğunu anlayamadan suratı mosmor olmuştu bile.Ve mutlu son...

Ama tabiki bunların hepsi hayaldi.Yapamayacağımdan değil tabiki de ama...Ne aması ne amasııı.Yapamazdım tabiki.Ne sandınız amk.İç sesim daha fazla çıldırmadan koşar adımlarla kantinden çıktım.

Dersaneden yorgun argın eve geldiğimde kendimi sıcacık yatağıma attım.Bugünkü rezilliğimi ve gizemli çocuğu düşünürken uyuyakalmış olacağım ki yine kaşar Berfo'nun gazabına uğradım.

"Asya kalksana bi şey sorcam.Lan hadi."diye cırlayınca yastığıma iyice gömüldüm.

"Betül bugün seni dersaneye yeni gelen çocukla konuşurken görmüş gene ne kaşarlık peşindesin?"dediğinde suskunluğumu bozarak,

"İnsanın fikri neyse zikri de o olurmuş Berfincim uza"dedim gözlerimi açmadan.

"Çok bozuldum cidden.Of Asya uzatma da cevap ver gidiyim işte" Kısa bir anlık da olsa bu kevaşenin kriz geçirmesini istediğimden "sevgilim"diyiverdim.

Berfin tamda ondan beklediğim tepkiyi verip çığlığı bastı.Bu çığlıktan sonra uyuyamayacağımı bildiğimden yattığım yerden doğrulup oturdum.

"Ve beyin koşarak uzaklaşır.Of Berfin bi mallaşma Allahını seversen.Çocuk ders notlarını istedi" diye yalan söyledim Berfinin bir an önce gitmesini istediğimden.Ama ne mümkün.Yine çeneyi açmıştı kaşar.

"O sana bakar mı kızım gerçekçi ol biraz"

"Şizo musun Berfo ben bana bakar mı dedim zaten.Of neyse artık şu odamdan çık git istersen.Yüzünü 2 dkdan fazla görünce kusacak gibi oluyorum"diyince

"Kusacak gibi olmanın benle ilgisi yok kaşar gene kimin altına yattın"diye lafı yapıştırdı.Mal gibi kalmıştım.Berfin ona kötü kötü baktığımı görünce hemen odamdan çıktı.

Nihayet yalnız kaldığımda uyumak için yastığımı kafamın altına yerleştirip gözlerimi kapadım.Fakat kendimi daha fazla zorlamanın anlamsız olduğunu düşünüp uyumaya çalışmaktan vazgeçtim. Tavana bakıp Ceyhun denen çocukla nerde karşılaştıgımı düşünmeye başladım .İsmi hiç tanıdık gelmiyodu. Tipide öyle. Ben çocuğun beni nerden tanıdığını düşünüp dururken biraz sonra dank etti .Yağmurun altında en son abimin mektubunu okurken kalmıştım.Bu cocuk yani Ceyhun beni o gün görmüş olmalıydı.Belkide  önümde dikilen adam oydu. Allah ım ne kadar zekiyim ya . Cok zeki olmak tabiki yere yapışmayı önleyemiyordu.

Her ne kadar gizemli çocuk sorunum çözülse de biricik abim ve onun gizemleri hayla cevaplarını bulamamıştı. Yaklaşık 1 hafta olmuştu . Konuşmak için hazır olmasına ne kadar kalmıştı bilmiyodum.1 ay.. 1 yıl ..1 ömür...Bencilin tekiydi. Bağımlı.Şuursuz .Onu düşünmek bile acı veriyordu artık bana . Ne abi ama ..

Benim şuan bir kez girip kazanamadığım aptal üniversite sınavına çalışıyor olmam lazımdı. Ya da daha şanslı olup şimdi üniversite de olup ortamlara akmalıydım. Oysa ben günlerdir psikopat abimin bana açıklama yapmasını bekliyodum.

Bunları düşünürken göz kapaklarımın ağırlaştığını farkettim.Onlara daha fazla işkence etmeden uyudum.

Sabah işi Berfin güzeline bırakmadan kendi kendime uyandım.Telefonumdan Dj Army nin sesi gelince-alarm yapmıştım da :D- apaçiye bağladım.Tam havaya girmiş coşarken aniden aralık duran dolaptan elinde telefonuyla Berfin çıktı.Hunharca gülüp bi yandan da beni videoya alıyodu.Gülmeyi kesip videoyu sonlandırdı.

"Bana bak kızım eğer bi daha Ceyhunla konuştuğunu duyarsam ya da görürsem tüm dershane bu salak hallerini izler.Ayağını denk al" diyip gülerek odadan çıktı.Hapı yutmuştum.