İMKANSIZIM

1. BÖLÜM

Her zaman olduğu gibi yatağımın içinde cenin pozisyonundayım.Korkudan tir tir titriyorum. İçeriden annemin ağlama sesleri geliyor. Babamı kanlar içinde gördüğüm andan beri bu haldeyim.

Korkuyorum...

Onun bana bir şey yapmasından korkuyorum. Tıpkı babama yaptığı gibi...

7 YIL SONRA

"Baba... Baba...Baba"

Gecenin bir yarısı yine aynı kabusla yerimden fırladım. Uyurken sayıklamıştım sanırım. Buse de uyanmıştı. Korkuyla yanıma gelip bir bardak su uzattı. Suyu içtim ve Buse'ye sarıldım. Her gece aynısı oluyordu. Aynı kabusla uyanıyordum ve Buse beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

Kendimi iyi hissettiğimde ondan ayrıldım. Hiçbir şey demeden arkamı dönüp uyumaya çalıştım. Buse bu halime alıştığı için gidip uyumaya devam etti. Uyuyamıyordum. Babamın kanlar içinde yerde yattığı anı unutamıyordum.

15 yaşındayım ama hala karanlıktan korkuyorum. Karanlığı gördükçe sanki 7 yıl önceki olayı tekrar yaşıyorum. Hayata yeniden başlamak zor oldu. Hatta başlamış sayılmam bile hala ruhsuz,duygusuz,olaylara tepki vermeyen bir insanım...

Yatağımdan kalktım. Tek dinleyicim babamla diktiğimiz minik ağacın yanına gittim.

"Yine ben geldim. Bu gecede uyuyamadım. Yine aynı kabusu gördüm. Her gece aynı şeyleri yaşamaktan kafayı yiyeceğim artık 7 yıl oldu unutamıyorum olmuyor hafızamdan silinmiyor. Babamla ölmeden 1 hafta önce dikmiştik seni aslında o güzel evimizin bahçesinden söküp almak istememiştim. Ama yanımda büyümeni istedim. Çünkü bana babamı hatırlatıyorsun Çınar"

Hava aydınlanmaya başlıyordu. Çınar'ın yanından kalktım. Aslında ondan ayrılmak istemiyordum. Ama ayrılmak zorundayım. Çünkü yufka yürekli teyzemi üzmek istemiyorum. Odama gittim. Buse uyanmıştı.

"Yine o ağacın yanına gittin değilmi? Ona anlattıklarını bana neden anlatmıyorsun Elmira?"

Buse haklıydı ona cevap veremedim çünkü verecek cevabım yoktu. Buse'ye bir şey anlatmasamda o beni gözlerimden anlardı. Başını sallayıp odadan çıktı. Üzerimi değiştirip aşşağıya indim. Eniştem her zamanki gibi enerjikti.

Bugün Buse'nin keman eğitimi aldığı konservatuara gidip kaydımı yaptıracaktık. Aslında hiç gitmek istemiyorum ama teyzemin ısrarlarına dayanamıyorum.

Kahvaltıdan sonra yola çıktık. Büyük binanın içine girince beni sıcak bir ortam karşıladı. Kaydımı yaptırmak için büyük masanın önüne doğru ilerledik. Çok fazla seçenek vardı. Keman,gitar,piyano... Ama gitara gitmek istiyordum. Çünkü babam gitar çalıyordu. Kaydımı yaptırdık ve sınıfa doğru ilerledik. Buse beni bırakıp kendi sınıfına gitti. Bir an olsun yanımdan ayrılmıyordu.

Sınıfın en köşesine oturdum. Etrafıma bakıyordum. Yanıma siyak kıvırcık saçlı gözleri neşe ile parlayan bir kız geldi.

"Ben Ahsen seni ilk defa görüyorum. Çekinme gel yanımıza" kibarca adını yeni öğrendiğim kızın teklifini reddettim. O sırada sınıfa hoca girdi.

Ahsen beni çalıştırdı. Yeni olduğum için biraz gerideydim. Ders sonunda bitmişti. Buse ve ben büyük binadan çıktık. O sırada karşıdan konuşarak gelen bir grup genç dikkatimi çekti. Hepsi mutluydu biri hariç...

En arkadan gelen sarışın çocuk kendini dünyadan soyutlamış gibi dalgın dalgın geliyordu. Buse'nin seslenişiyle yönümü ona çevirdim. Otobüs durağına gelince Buse sanırım bana bir şeyler anlatıyordu. Yani ben dinlemiyordum onu. Buse'nin sitemli konuşmasıyla kendime geldim.

"Elmira sen beni dinlemiyor musun? Aşk olsun!"

Başımı tam Buse'ye çevirmiştim ki bir çift ela gözle karşılaştım. Bana babamı hatırlatmıştı. Ama bu sefer içimde hüzün değil heyecan vardı. Kalbim neden bu kadar hızlı atıyordu ki?

Bir yanım bu hissi severken diğer yanım başıma bela alacağımı söylüyordu.

Acaba hangisi haklıydı?...