κεφάλαιο 5ο~good manners boy

145 17 30
                                    

Τότε ξαφνικά ο Ηλίας απομακρύνθηκε από πάνω μου απότομα κάνοντας με να ανοίξω τα μάτια μου μίας και τα ειχα κλείσει για να μην αφήσω τα δάκρυα μου να κυλήσουν

Τοτε είδα τον Στέλιο να έχει ρίξει τον Ηλία κάτω και να τον κάνει τόπι στο ξύλο ενω εγώ κύλησα στο πάτωμα ενώ δάκρυα έβγαιναν από τα μάτια μου χωρίς λυγμούς όμως...έκλαιγα...αλλά βουβά...

κακό σημάδι μου έλεγε η μάνα μου όταν ήμουν μικρή μου έλεγε χαρακτηριστικά ότι οταν ενας άνθρωπος κλαίει βουβά σημαίνει πόνο... Μεγάλο πόνο... Τόσο μεγάλο που μέχρι και οι λυγμοί που θα βγουν από το στόμα του θα τον κουράσουν και δεν θα μπορέσει να επιζήσει από τον Γολγοθά που περνάει

Όταν ο Στέλιος επιτέλους λυπήθηκε τον Ηλία του επέτρεψε να συνέλθει και να σηκωθεί λίγο και τότε του είπε θυμωμένα ή μάλλον λάθος του φώναξε

Στελ:- ΜΑΛΑΚΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΓΑΜΗΣΕΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ? ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΠΗΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΑΝΔΡΙΣΜΟ
Φώναξε τόσο δυνατά που τα αυτιά μου νομίζω οτι μάτωσαν...εσυ Πεπίτα τι λες?

ΤΙ?

Άσε κατάλαβε. Τότε με πλησίασε και εγω χώθηκα στην αγκαλιά του καθώς έτρεμα απο το σοκ, τον έσφιξα πιο πολύ καθώς και αυτός ειχε τυλίξει τα γυμνασμένα του χέρια γύρω μου εκείνη την στιγμή άρχισα να κλαίω και πιστέψτε με δεν εχω κλάψει μπροστά ούτε στην ίδια μου την μάνα δεν μου αρέσει να με λυπούνται τότε ο Στέλιος μου σήκωσε το κεφάλι για να τον κοιτάω στα καταπράσινα του μάτια, ήταν τόσο μαγευτικά

Στελ:-Μην κλαις μικρή ολα τελείωσαν τώρα δεν θα σε ξαναπειράξει
Μου ειπε καθώς μου χάιδευε τα μαλλιά, εγώ απλά σκούπισα τα δάκρυα μου και του χαμογέλασα όσο πιο γλυκά μπορούσα... ελπίζω να μην μοιάζω με τον Ηλία τώρα

Στελ:- Πάμε σπίτι τώρα μικρή εντάξει?
Μου είπε και δεν κρατήθηκα το είπα τελικά
-Μικρό είναι αυτό που έχεις στο παντελόνι σου ηλίθιε
Του είπα και τότε αυτός χαμογέλασε πονηρά και μα τον Θεό θα τον βίαζα αν δεν σταματούσε να με κοιτάει με αυτο το βλέμμα

Στελ:- Μην μιλάς όταν δεν το εχεις δει...ΜΙΚΡΗ
Είπε κοροϊδευτικά το μικρή και εγώ σαν καλή τάπερ

Φαγητού

Αυτό τέλος πάντων του είπα

-Μερικά πράγματα φαίνονται.. και αυτο δεν φαίνεται ούτε με κιάλια
Του είπα με μπιτσ ύφος δείχνοντας τον Στέλιο τζουνιορ και έφυγα κουνώντας επιδεικτικά τον γκχμ...πωπω μου ας το πω ευγενικά και τότε με πιάνει από το μπράτσο

Είμαι πιο δυνατή απ' όσο νομίζειςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora